We spraken Ruud Boymans over Dubai, sporten in de woestijn en Arabische supporters

Het jaar daarvoor hield een slopende enkelblessure hem nog aan de kant en zorgde ervoor dat hij overwoog te stoppen. Hoewel hij zich op zijn zeventiende nog inschreef voor een studie geneeskunde, zag hij nu meer ziekenhuizen van binnen dan hem lief was. Uiteindelijk maakte de spits een succesvolle rentree. De sympathieke Limburger was in mei zelfs eventjes de snelst scorende spits in Europa, met gemiddeld elke 62 minuten een doelpunt. De supporters waren lyrisch en namen samen met hem zelfs een liedje op: cultkraker ‘Kale koppen niet te stoppen’ – een muzikaal hoogstandje dat verwijst naar zijn gebrek aan haar. Hij zal er niet snel in de Top 40 mee verschijnen, maar het is wel een mooie blijk van waardering.

Maar de supporters konden niet lang genieten van hun grote favoriet en het bijbehorende nummer, want begin juni verdween Boymans van de radar. Hij vertrok naar Al Shabab in Dubai, voor een “lucratief avontuur”, zoals dat zo mooi heet. Een opvallende move voor een 27-jarige spits met een behoorlijk gemiddelde in de Eredivisie (namens FC Utrecht scoorde Boymans 19 keer in 28 wedstrijden). VICE Sports belde met de kale goaltjesdief, die op dit moment even aan de kant staat.

VICE Sports: Hoi Ruud. Je hebt een tijdje geleden een blessure opgelopen, wat is er precies gebeurd?
Ruud Boymans: Ja klopt, op 18 november botste ik in de wedstrijd tegen Dibba Al Fujairah tegen de keeper aan, waardoor ik een klap op m’n hoofd kreeg. Daarna raakte ik buiten westen, KO, en toen slikte m’n tong in. Dat was wel vrij heftig, ik ben toen ook meteen naar het ziekenhuis gegaan. Later bleek dat er nog wat vocht in m’n hersenen zat van die klap, dus werd besloten dat ik vier weken niet mocht spelen. Deze week gaan we een tweede scan laten maken. Als dan blijkt dat al het vocht in m’n hersenen weg is, mag ik weer gewoon spelen. Ik ben niet zo bang aangelegd dus ik durf wel meteen de duels weer aan te gaan.

Ai, klinkt pijnlijk. Afgezien van je blessure, hoe bevalt Dubai?
Het bevalt erg goed, het leven hier is mooi. Het voetbal heeft wel wat minder structuur en er zit wat minder lijn in dan in Nederland. Maar goed, al met al ben ik heel blij met deze stap, het was een goede keuze. Ik vond het wel fijn dat ik door mijn blessure de tijd had om eventjes terug naar Nederland te gaan, maar verder heb ik geen heimwee gehad. Ik kan ook goed alleen zijn.

Was het een grote cultuurshock toen je van Nederland naar Dubai ging?
Nee dat valt wel mee. Dubai is erg verwesterd. Er wonen hier veel expats en het is heel multicultureel. Al die culturen samen maakt het ook wel weer heel anders dan ik had verwacht. Je merkt daardoor ook niet heel veel van de Arabische cultuur.

Wat is het grootste verschil tussen Nederland en Dubai?
Pfoe, het grootste verschil is denk ik dat de mensen hier vijf keer per dag bidden. Net voor of na de training of net voor de wedstrijd, dat maakt niet uit. Het gebeurt gewoon altijd vijf keer per dag. Dat kan ook op de club of in het stadion zijn. Desondanks vindt niemand het een probleem dat ik zelf niet bid. Iedereen hier respecteert elkaar dus dat is helemaal geen issue.

De temperatuur zal ook even wennen geweest zijn voor een Nederlander.
Ja klopt, toen ik hier net kwam had ik wel veel last van de hitte, omdat het toen 45 graden was en de luchtvochtigheid hier ook heel hoog is. Na vijftig à zestig minuten voetballen zat ik er in de beginperiode helemaal doorheen. Inmiddels gaat dat een stuk beter, vanaf oktober gaat de temperatuur flink omlaag. Het is hier nu zo’n 26, 27 graden – dat is perfect.

Wat vind je van het niveau daar?
Dat valt me erg mee. Er wordt goed verdedigd, de teams spelen erg compact. Aanvallend gezien zit er echter niet zoveel lijn in, teams geven continu lange ballen en de voorzet wordt vaak op het verkeerde moment gegeven, of helemaal niet. Het is heel onvoorspelbaar en dat maakt het voor mij als spits wel lastig. Er is een flink verschil tussen de topploegen en de degradatiekandidaten. Je hebt hier een stuk of vijf topteams en de rest is een stuk minder. Ik zag vorige week nog een 8-0 uitslag voorbij komen bijvoorbeeld. Vooral Al Jazira, de ploeg van Henk ten Cate en Mbark Boussoufa, doet het erg goed. Zij staan op dit moment eerste, het loopt daar als een trein.

Ben je op sportief gebied tevreden?
Ik heb nu twaalf wedstrijden gespeeld, vier goals gemaakt en vier assists gegeven. Dat is niet superslecht maar ook niet supergoed. Maar ja, in het begin moest ik ook wel even wennen aan de competitie en het land. Ik hoop dat het, als ik weer terugkeer van m’n blessure, een stuk beter gaat. Ik raakte ook net geblesseerd op het moment dat ik weer in vorm kwam.

Leeft het voetbal daar een beetje?
De tribunes zitten bepaald niet vol, het is eigenlijk altijd bijna leeg. Meestal komen er zo’n 500 tot 1000 mensen op de wedstrijden af, ondanks dat er wel veel grote stadions zijn. In ons stadion passen bijvoorbeeld 12.000 mensen, dus dat is erg zonde. Afgezien daarvan leeft het wel, op sociale media reageren de fans overal op en zijn ze erg actief. Ze zijn ook enorm kritisch, maar ze komen niet naar de wedstrijd toe, dat is wel opvallend. Ik heb nog geen “Kale koppen niet te stoppen” in het Arabisch gehoord.

Waarom koos je eigenlijk voor Dubai?
Ik was wel een beetje klaar met de Eredivisie en ik wilde graag naar het buitenland, daar was ik al na m’n eerste jaar bij FC Utrecht naar op zoek. Al Shabab meldde zich heel vroeg, ze belden zelfs al tijdens m’n laatste wedstrijd bij Utrecht in mei. Ik moest meteen beslissen en het leek me een mooie uitdaging. Het is een nieuwe cultuur en een ander werelddeel… Ik heb meteen ja gezegd.

Vind je het vervelend dat veel mensen zeggen dat je voor het geld in de zandbak bent gaan voetballen?
Nee hoor, dat mogen ze best zeggen. Die reactie is logisch. Natuurlijk is het een van de redenen waarom ik hierheen ben gegaan, daar ben ik heel eerlijk over. Het was gewoon een aantrekkelijk aanbod. Ik ben nog steeds hartstikke blij met m’n keuze, iedereen mag daar verder zijn mening over hebben.

Vond je jezelf nog niet te jong voor zo’n overstap? Was er nog interesse uit andere competities?
Op het moment dat Al Shabab kwam, was er nog geen andere concrete interesse. Maar goed, als ik even gewacht had was er denk ik echt wel wat gekomen, bijvoorbeeld een club op het tweede niveau in Engeland of Duitsland. Zeker ook omdat mijn vorm goed was aan het begin van 2016. Zo’n overstap had ik ook mooi gevonden, maar ik vond het nog mooier om écht weg te gaan. Ik was vorig jaar in de winter ook dicht bij een overgang naar Japan, dat zou ik op dit moment liever doen dan naar Engeland of Duitsland gaan.

En je werkt in Dubai ook nog eens samen met een Nederlandse trainer, Fred Rutten.
Ja klopt, hij heeft natuurlijk een grote rol gespeeld in mijn overgang. We hebben hiervoor eigenlijk nog nooit samengewerkt, maar ik heb uitvoerig met hem gesproken over de club en over waarom hij mij wilde halen en het klikte meteen. Daarom dacht ik ook dat dit de juiste stap zou zijn.

Valt er in die onvoorspelbare competitie bij jullie nog wel een Nederlandse stijl van spelen te ontdekken?
Ja zeker, we spelen 4-3-3 en proberen aanvallend voetbal te spelen met veel pressing, voetbal via de zijkanten, opkomende backs, etcetera. Maar je moet beseffen dat die ‘lokale’ jongens dat totaal niet gewend zijn, dus is het moeilijk om dat er zo plotseling in te slijpen. Er mogen bij elke club in deze competitie maar drie buitenlanders spelen, dus er zijn veel lokale jongens in het elftal. Af en toe gaat het heel goed, soms ook minder. Ik vind dat verder niet frustrerend, ik probeer die jongens gewoon zo veel mogelijk te helpen. Ik benader alles positief en ik merk ook dat het elke keer beter gaat. Het is alleen jammer dat de laatste wedstrijden het resultaat wat tegenvalt.

Wordt er door de lokale spelers naar je opgekeken, aangezien jij de grote buitenlandse aankoop bent?
Dat valt wel mee, maar ik word wel “the professional” genoemd. Zo gaat dat hier. Zij zijn de locals, wij de professionals. Ik merk wel dat ik daardoor ook extra mijn best doe om voorbeeldgedrag te vertonen; hard trainen, niet de kantjes eraf lopen, dat soort dingen. Als ik te laat kom, kunnen die andere jongens zich daaraan gaan spiegelen en dan komen ze straks allemaal te laat. Ik let er dus wel op dat ik een voorbeeldfunctie heb. Het is wel opvallend dat er hier veel jongens van mijn leeftijd of ouder spelen, terwijl ik in Nederland op 27-jarige leeftijd al een ervaren rot was.

Zie je jezelf nog lang in Dubai spelen?
Geen idee. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat ze bij deze club over een half jaar zeggen: dit is toch niet helemaal waar we naar op zoek zijn, we willen van je af. Dit is ook een land waar de trainer snel ontslagen kan worden als het een periode wat minder goed gaat, dat calculeer je natuurlijk altijd in. Het kan alle kanten op, maar ik heb voor drie jaar getekend dus in principe is het wel de bedoeling dat ik hier tot 2019 blijf.

Zijn er nog bepaalde landen of competities waar je graag zou willen spelen?
Amerika misschien, Japan ook wel. Vooral qua cultuur en ervaring zou ik Japan mooi vinden, het lijkt me tof om daar een keer gewoond te hebben. Ik zie mezelf ook nog wel terugkeren naar Nederland, het lijkt me mooi om daar nog één of twee jaar te spelen. Maar goed, ik ben al bijna 28 en daarna gaan de jaren tellen. Daarom wil ik zoveel mogelijk avonturen aangaan voor het einde.