We spraken Murthel Groenhart over Ajax, moederliefde en titelgevechten

Murthel Groenhart was een jochie van de straat voordat hij Mike Passenier door een ongelukje leerde kennen. De kickbokstrainer nam de jonge Murthel onder zijn hoede en samen schopten ze het ver. Zover dat Murthel op 25 augustus in Chicago voor de wereldtitel kickboksen in het weltergewicht mag vechten tegen titelhouder Cedric Doumbé.

Groenhart krijgt die kans in het titelgevecht omdat hij afgelopen juni Harut Grigorian versloeg bij Glory. De beelden van die partij gingen de wereld over. Na een gesprongen knie van Groenhart liep Grigorian zomaar naar zijn eigen hoek, waarna Groenhart hem van achteren neerhoekte. Het was niet de mooiste manier om te winnen, maar Groenhart zag een kans en pakte die.

Nadat Grigorian KO ging, stormden een paar mensen van zijn team de ring in om Groenhart tikken te geven. Gelukkig was onder meer Mike Passenier er snel bij om de boel uit elkaar te halen. VICE Sports ging langs Mike’s Gym om erachter te komen hoe het met Murthel gaat en te praten over het visualiseren van gevechten, Ajax, MMA en moederliefde.

VICE Sports: Ha Murthel, ben je weer helemaal de oude na die gekke situatie met de aanhang van Grigorian
Murthel Groenhart: Het gaat nu weer lekker. De eerste stoot was vol op mijn kaak, daar had ik echt last van. De zenuwen waren bekneld aan de onderkant van mijn tanden, zei de kaakchirurg. Die tanden voelde ik even niet. Dat heeft zeker een week geduurd.

Dacht je dat het gevoel niet terug zou komen?
Daar was ik wel bang voor. Na die tik riep ik ook meteen dat mijn kaak gebroken was, omdat ik echt last had. Maar Mike zag dat ik nog kon praten en had door dat mijn kaak niet gebroken was. Nu kan ik weer normaal praten en eten.

Mike was er ook snel bij, he?
Zeker. Ik had wel op hem gerekend hoor. Ik vroeg me al af waar hij bleef! Zolang ik in deze vechtbusiness zit, ken ik Mike al. Ik kwam hier vijftien jaar geleden binnenwandelen. Toen begon het allemaal.

Kwam je hier zomaar binnenwandelen?
Nee, ik was met een groepje aan het voetballen in een winkelcentrum in Molenwijk en ik schopte toevallig een bal tegen het winkelkarretje van Mike. Toen vroeg hij waarom we niet even ergens anders gingen voetballen. “Hou jij lekker je mond dicht,” zei ik. “We voetballen waar we willen.” Mike zei dat we maar eens langs moesten komen bij zijn sportschool als we zo stoer waren. Dus de volgende dag stonden we hier met vijftien man.

En toen? Een pak slaag gehad?
We gingen allemaal met de man sparren en kregen allemaal een pak slaag. Ik kreeg een rechtse stoot en kwam met mijn rug naar Mike toe te staan. Vanuit mijn ooghoek zag ik een grote handschoen op me afkomen, weer een rechtse van Mike. Nou, ik heb de hele zaal door gerend. Mike kwam effe twee meter achter me aan rennen, daarna was hij natuurlijk klaar. Maar ik was verkocht van het pak slaag dat ik kreeg. Dus ik ben gebleven, als een van de weinigen van die groep.

Hoe zag jouw leven eruit voordat je Mike tegenkwam?
Het maakte niet uit hoe groot je was, je had niks te zeggen over me. Had je een grote mond tegen me, dan gaf ik een grote mond terug. Mike heeft me discipline geleerd en respect voor mensen. Ik had dat ook nodig. Ik deed dingen die niet konden.

Wat voor dingen deed je?
Daar wil ik het liever niet over hebben. Maar ik deed dingen die je doet als je jong bent, af en toe wat stelen en zo. Als je jong bent, moet je fouten maken, anders heb je geen goede jeugd, denk ik.

Je bent van ver gekomen sindsdien. De K-1-titel had je al. Nu ga je voor de Glory-titel tegen Cedric Doumbé. Hoe ga je hem aanpakken?
Hij gaat neer, of hij moet acht tellen krijgen. Dat heb ik voor mezelf bepaald. Ik ga hem sowieso vernederen. Ik ga veel druk op de man zetten, mijn gevecht spelen. Ik ga hem niet teveel zijn eigen ding laten doen, dat showboaten, grappen maken. Bij mij moet je echt scherp zijn.

Verdiep je je voor zo’n gevecht ook in het karakter van je tegenstander?
Zijn karakter kan me weinig schelen. Als ik me daar te veel in verdiep, kom ik in zijn mentale spel terecht. Ik let meer op zijn vechtstijl en zijn techniek. Bijvoorbeeld waarom hij een linkertrap geeft, of hoe hij reageert als ik hem een stoot geef. Ik kan dat visualiseren, hoe het gevecht gaat. Ik droom er ‘s nachts over. ‘s Ochtends word ik dan wakker met de gedachte hoe ik hem heb neergehaald.

Je visualiseert gevechten echt vantevoren?
Ja man, ik ben daar veel mee bezig. Ik wil in mijn gedachten al bepalen hoe de wedstrijd gaat verlopen. Zo verloopt het dan ook. Dus ik ben heel erg bezig met het universum in mijn hoofd.

Hoe ben je daarmee begonnen?
Een klant van me vertelde over het boek The Secret, dat over visualisatie gaat. Hij zei tegen me: “Mur, weet je wat jij moet doen, jij moet die boek lezen. Geloof me, dat is echt goed voor je.” Ik dacht: wat lult deze man over visualisatie en het universum. Daar had ik helemaal geen trek in. Daarna zag ik het boek ook bij mijn schoonmoeder liggen en werd ik nieuwsgierig. Ik las het en ben erin gaan geloven. Of je nou gelooft in Allah, God, of wie dan ook. Het gaat erom dat je in jezelf gelooft, dan kun je ver komen. Henry Ford kon ook niks en heeft een miljoenenbedrijf opgebouwd. Ik kan er wel over door blijven lullen.

Heb je in je eigen leven momenten gehad waarop je merkte dat dit werkte?
Dat was in de RAI, tegen Nieky Holzken. Toen wist ik: klaar, het werkt. Ik had tegen mezelf gezegd: ik ga hem op punten verslaan, ik ga hem pakken, ik hoef die gordel niet, fuck dat. En het werkte, in de RAI had ik op punten van Nieky gewonnen. Dat stond heel mooi op de borden. Het publiek zag dat ik meer punten had. Maar Nieky kreeg de gordel van de jury. Ik was daar ziek van, maar ik had het zelf zover gebracht door steeds aan die punten te denken.

Had je niet ook die gordel moeten visualiseren?
Daar ben ik nu mee bezig! De achtergrond van mijn telefoon is nu ook die gordel. Elke keer als ik mijn telefoon pak, zie ik die gordel. Ik visualiseer dat ik hem krijg. En geloof me, het gaat gebeuren.

Vroeger had jij heel lange dreads. Waarom heb je die eraf gehaald?
Haha, dat was op een gegeven moment niet leuk meer. Dan ging ik sparren met Joeri Mes en trok hij voor de gein aan mijn dreads, gaf hij me een knietje of een stoot. Die dingen. Ik had ook altijd een masker met daarop de tekst Rest in Peace. Ik was altijd al bezig met iets mentaals naar mijn tegenstander toe. Die denken dan toch: “Hé, wat is dit?”

Bij je laatste gevecht kwam je met een Ajax-vlag op. Ben je fanatiek supporter?
We moeten elkaar supporten. Daarom kwam Groenhartje met een Ajax-vlag op bij Glory. Mocht eigenlijk niet van Glory, zeker niet, maar ik deed het wel effetjes. Soms moet je regels verbreken. Ik ben in Amsterdam geboren, dus ik zal altijd een Ajax-supporter blijven. Zij waren bezig met de Europa League en ik met die nummer één plek. Dus ik dacht: weet je wat, ik ga die jongens supporten en gooi die vlag eruit.

Heb je daarop veel reacties van Ajax-supporters gehad?
Sowieso, een paar gasten trainen hier ook. Ik ben ook wel eens uitgenodigd door de F-side. Ik ben een tijdje terug ook bij een wedstrijd geweest en werd toen goed ontvangen door die gasten. Nu al helemaal, denk ik. Dus ik heb een afspraak gemaakt om binnenkort weer effe langs te gaan en met de F-side te zitten.

Zing je dan een beetje mee?
Ik zal mijn best doen, uit volle borst.

Nieky Holzken zei laatst dat hij misschien naar MMA over wil stappen. Denk jij daar ook over na?
Ik heb één keer een MMA-partij gedaan, in het Zonnehuis. Ik kwam in alle klemmen te zitten, maar ben overal uit gekomen en won op punten. Ik ben dus onverslagen in MMA, laat me dat even duidelijk zeggen. Mijn broertje Fernando is er nu ook goed mee bezig en als ik dat zie, krijg ik wel zin om MMA te draaien. Als de UFC komt met een contract of een wedstrijdje, zou ik het zeker niet afslaan. Maar dan moet ik echt werken aan mijn takedown defense, want op de grond kan ik niks maken tegen die gasten. Dan rollen ze me op.

Heb je Gökhan Saki al gesproken over zijn stap naar MMA?
Ik ben vaak met hem bezig, via Snapchat sturen we gekke dingen naar elkaar. We viben nog steeds goed als we elkaar zien. Hij moet zijn ding lekker doen, ze aanpakken. Ik zou wel eens tegen Conor McGregor willen vechten. Hij zegt dat hij de beste staande vechter is, maar dat ben ik. Ik zou ook best een MMA-partij tegen hem willen doen, dat begint toch staand.

Hoe lang wil je nog doorgaan met kickboksen?
Ik behandel mijn lichaam goed, dus nog wel even. In het freezelab laat ik mijn lichaam in drie minuten helemaal resetten. Daar ga je een minuut in een vrieskist met min negentig graden, en daarna in een andere kist met min 110 graden voor twee minuten. Je voelt je bloed helemaal vanuit je benen en armen naar je borst trekken. Je voelt waar je last hebt, bijvoorbeeld je schenen. Maar daarna voel je je helemaal gereset.

Het klinkt als een soort omgekeerde sauna.
Je moet het eens proberen. Sauna’s pak ik ook. En ik laat ook vitaminen inspuiten, vitamine C, het hele B-complex, magnesium, van die dingen. Ik train zes dagen in de week, twee keer op een dag, dus je moet goed voor jezelf zorgen. Anders zegt je lichaam op een gegeven moment: “He, de mazzel.”

Kan je zelf een beetje koken?
Nee, haha. Ik kan alleen een pannenkoekje maken en een eitje bakken. Weet je wat het is? Het komt door mijn moeder, vriendin en zus dat ik niet kan koken. Ze gunnen mij het niet om te koken. Toen ik uit huis ging, had mijn moeder nog altijd eten voor me klaar staan. Belde ze me op: “Ik heb eten voor je klaar staan. Kom je?” Ging ik die kant op, lekker eten.

Ben je hecht met je moeder?
Heel close. Mijn moeder en ik zijn twee handen op één buik. We hebben net een moeilijke periode meegemaakt, omdat mijn moeder en vader kort na elkaar allebei kanker kregen. En we gaan nu weer een zware periode tegemoet. We gaan een plan maken voor hoe we het aan gaan pakken. Ze gaat nu het behandeltraject in.

Visualiseer je dan ook het herstel van je moeder?
Zeker, je moet positief blijven. Als jij ‘s ochtends je teen stoot, kan je negatieve gedachten krijgen en daar de hele dag mee bezig zijn. Maar als jij vanaf dat je wakker wordt positief blijft, is je hele dag goed. Het is heel makkelijk om snel naar negatieve gedachtes te gaan, maar die positieve vibes zijn zo belangrijk.

Volgens mij ben je ook best ondernemend, met je personal training en een merk.
Ik heb een merk op de markt gezet, TGT. Ik heb shirts, petjes, shakebekers, tassen en ben met joggingpakken bezig. En ik geef personal training, dus ik ben meerdere dingen aan het opbouwen naast het vechten. Maar zodra ik echt voor een partij moet voorbereiden, ben ik gefocust en laat ik andere dingen links liggen.

Is TGT je voorbereiding voor na je vechtcarrière?
Je kunt niet tot je veertigste blijven knokken, dus het is belangrijk dat je nadenkt over wat je erna doet. Veel vechters denken alleen aan vechten, maar ik bouw nu al mijn eigen klantenkring op. Misschien begin ik later wel een eigen sportschool.

Dan word je een concurrent van Mike.
Een concurrent zou ik niet zeggen, haha. Mike blijft de master in dit allemaal. Alles wat ik heb geleerd, heb ik van hem. Vijftien jaar ervaring is allemaal van wat hij in zijn hoofd heeft.

Hoe is die band tussen jullie veranderd? Je bent niet meer dat jochie van vijftien.
Dat is soms wel lastig. Soms heb ik het gevoel dat ik nog dat jongetje ben van toen. Mike blijft me advies geven, soms met kickboksen, maar ook met alles ernaast. Dat is altijd van belang en ik neem het ook altijd ter harte. Maar als je dertig bent, moet je het soms ook zonder advies doen, dan moet je het zelf ervaren.

Gek dat dat allemaal is gegroeid uit die ene bal tegen het karretje van Mike.
Niet normaal he? Ik denk soms: wat als ik bijvoorbeeld een bal naar een bankier had getrapt? Of een drugsdealer? Ik ben blij dat het zo is gelopen, want soms kom ik in mijn oude buurt en zie ik de jongens van toen hangen. Die zijn niet verder gekomen, hebben nog die blik, raken in een psychose omdat ze nog steeds aan de jointjes zitten. Als ik dan kijk naar mijn leven: K-1-kampioen, Glory nummer 1 contender, meer dan honderd partijen gevochten. Dat zijn allemaal dingen die ik heb bereikt en waar ik later over kan vertellen tegen mijn kind.

Nu die gordel bij Glory nog.
Dat is het belangrijkste. Maar ik heb die gordel al. Cedric leent hem alleen even, ik kom hem terughalen.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.