We spraken Hélène Hendriks over seksisme in de sportverslaggeving

Verslaggever Joep Schreuder benaderde haar voor een baan in de regionale sportjournalistiek. Dat bleek een goede zet, want inmiddels is Hélène vaste presentatrice bij Fox Sports.

Maar kritiek over haar gaat vooral over haar uiterlijk en het eerste zoekresultaat dat je krijgt als je ‘Hélène Hendriks’ googelt, is Mokkels.nl. Dus word je als vrouwelijke presentatrice in de sportwereld wel net zo serieus genomen als je mannelijke collega’s? VICE Sports sprak Hélène over seksisme, kritiek en haar ambities in de sportverslaggeving.

VICE Sports: Als ik jouw collega Jan Joost van Gangelen google, krijg ik zijn Wikipedia-pagina. Enig idee wat ik krijg als ik jou google?
Hélène Hendriks: Mokkels.nl?

Helemaal goed! Dat wist je al?
Ik google mezelf ook weleens natuurlijk. Niet dat ik een Mokkels.nl-forum wil lezen, maar soms wil ik wel even de publieke opinie peilen. Dat deed ik bijvoorbeeld bij dat verhaal rondom het wel of niet handenschudden met Barazite.

Hoe zat dat nou precies, die rel met hem?
Mensen die goed hebben gekeken, hebben gezien dat er niets vervelends gebeurde. Wat de media niet weten, is dat hij aan begin van het seizoen al had uitgelegd hoe het precies zat. Dus op het moment dat ik toen mijn hand uitstak, was ik dat simpelweg even vergeten. Het zag er wel een beetje lullig uit, maar het had niets te maken met het idee dat ik als vrouw minderwaardig zou zijn.

Er zijn hele vrouwenbewegingen geweest die me hebben bedreigd na dat voorval, omdat ik een standpunt had moeten innemen. Ik vind dat onzin natuurlijk. Barazite is een hele leuke jongen en dat hij geen hand gaf, daar is niks mis mee.

Je bent bedreigd? Wat zeiden ze dan?
Via Facebook en Twitter werd me gezegd dat het verstandig zou zijn om achterom te blijven kijken. Allemaal anoniempjes die vanuit hun zolderkamertje zulke berichtjes de wereld in sturen. Daar word ik niet echt warm of koud van hoor.

Maar niet alleen anoniempjes praten over jou. Je naam valt ook af en toe bij de heren van Voetbal Inside . Zo noemde Johan Derksen jou bijvoorbeeld een collega met tieten.
Daar heeft hij gelijk in toch?

Heb je geen moeite met dat soort benamingen?
Iedereen weet dat ik meer ben dan een collega met tieten, maar dat is wat ze doen bij dat programma. Het is satire en het is niet persoonlijk of kwetsend bedoeld. Ik vind het echt een heel leuk programma en kan er ook vaak om lachen. Daarom heb ik er totaal geen moeite mee.

Barbara Barend presenteerde een voorloper van het huidige VI , en zij gaf later aan wél gekwetst te zijn door uitlatingen van Derksen.
Kijk, ik weet niet precies wat Derksen heeft gezegd over haar, maar ik geloof dat het vooral over haar geaardheid ging. En dan kan wel te ver gaan.

Ben je bang dat zo’n bekentenis als die van Barbara Barend deuren sluit voor andere vrouwelijke sportjournalisten? Omdat ze al gauw het etiket ‘te soft’ krijgen?
Dat kan, maar als dat voor jou de deur sluit, ben je in potentie al geen goede journalist. De voetbalwereld is gewoon een mannenbolwerk. Je moet het allemaal slikken, maar dat is misschien een verkeerde woordkeuze, haha. Maar ik denk dat er bijvoorbeeld ook gewoon weinig vrouwelijke presentatoren en verslaggevers in de voetballerij rondlopen omdat het voetbal bijna altijd in het weekend en vaak ’s avonds is. Dat is gewoon lastig als je als vrouw aan kinderen wil beginnen. Het belangrijkste is gewoon dat je geduld moet hebben voordat je geaccepteerd wordt, en je moet vooral tegen harde kritiek kunnen. Je moet ze overtuigen.

Heb je het idee dat je daardoor harder moet werken dan je mannelijke collega’s, doordat je iedereen constant moet overtuigen?
Natuurlijk moet iedereen zijn collega’s en kijkers overtuigen van hun kwaliteiten, en dat is een continu proces. Maar in het begin merk je dat verschil zeker, 100%. Dat heb ik nu ook nog hoor, als als ik de mist in ga. Een fout van mij wordt veel harder afgestraft dan bij Jan Joost. Bij Jan Joost denken kijkers al gauw: tja, dat kan gebeuren. Bij mij denken ze meteen: wat een dom wijf, die snapt er helemaal geen reet van.

Maar vrouw zijn in deze wereld heeft ook voordelen. Een vrouw kan soms meer loskrijgen. Stel dat jij als John Stegeman laatst, een rode vlek op je neus hebt. Dan kan een man daar niet zo snel een opmerking over maken. Een vrouw wel. En dat is misschien niet relevant voor het interview verder, maar wel vermakelijk.

Je krijgt nogal wat naar je hoofd geslingerd. Heb je een favoriete belediging?
Poeh, lastig. De beledigingen gaan vaak langs me heen. Al ben ik bij Feyenoord een keer Rivella-meisje genoemd: een beetje vreemd, maar wel lekker. Maar dat is beter dan dat ze je een lelijk mokkel noemen toch?

Soms zie je tweets of commentaar van mensen die zeggen: ze zit daar alleen maar omdat ze mooi is. Maakt het uit dat je geen journalistieke achtergrond hebt?
Er zit een hoop plamuur op hoor. Maar dat soort dingen hoor je inderdaad. Toch moet je je niet vergissen. Jan Joost is toch ook een hockeyer? Toine van Peperstraten is toch geen voetballer? Heeft Kees Jansma ooit op topniveau gevoetbald? Kijk ik heb gewoon alles tegen: ik ben blond, ik hockeyde en ik ben een vrouw.

Als ik kritiek krijg, gaat het dus meestal over mijn uiterlijk. Dat ik een paardenkop heb, of dat ik juist heel mooi ben. Vaak gaat het over wat ik aan heb, terwijl je Jan Joost een heel seizoen lang hetzelfde aan zou kunnen doen en niemand het zou merken.

Hoe ga je om met kritiek?
Als kritiek gefundeerd en terecht is, kan ik er goed mee omgaan. Maar vaak weten ze niet waar ze over praten; dan is het vervelend. Bijvoorbeeld toen ik met René Hake, de toenmalige assistent van PEC Zwolle een interview deed. Ik stelde een vraag, maar mijn oortje viel uit, dus ik hoorde zijn antwoord niet. Op goed geluk vroeg ik toen of PEC zou gaan wisselen, maar dat had hij blijkbaar net daarvoor al gezegd. Dat lijkt op tv heel dom. Dan zeggen mensen: ‘Ze zit weer niet te luisteren, dom wijf’. Dat soort kritiek leg ik heel makkelijk naast me neer.

Inhoudelijke kritiek is een ander verhaal. Ik zou het heel vervelend vinden als iemand zegt dat ik onnatuurlijk overkom. Zo’n opmerking neem ik bloedserieus.

Gelukkig krijg je niet alleen kritiek. Zelfs bij VI zeggen ze dat je enorm gegroeid bent als presentator, terwijl veel mensen eerst het idee hadden dat je naast Jan Joost werd gezet omdat je een vrouw bent.
Dat klopt ook, daar wil ik gewoon eerlijk in zijn. In sommige gevallen komt man/vrouw beter uit dan man/man. Die combinatie is gewoon leuk en het werkt bij ons. Maar als ik niet goed genoeg was, zat ik daar niet.

Maar ik heb het idee dat veel voetballers bijna monddood zijn gemaakt door mediatraining. Hoe goed je ook bent als presentator, dat moet toch lastig zijn.
Ja, dat is enorm zonde. Kijk, die jongens nemen gewoon veel over. Als ze zien dat grote sterren met een handje voor de mond praten, gaan ze dat nadoen. Maar het is ook een moeilijke tijd. Vroeger, vijftien jaar geleden, gingen spelers na een wedstrijd standaard de kroeg in. Dat kan gewoon niet meer door social media. Die voorzichtigheid zie je ook terug in interviews. Bij alles wat ze zeggen, zijn ze bang dat er iets uitgeknipt kan worden wat rumoer oplevert. Begrijpelijk, maar wel zonde. Maar kijk dan naar Tommie Beugelsdijk, mijn favoriet. Hij zegt gewoon wat hij denkt, ook al gaat hij daarmee de mist in. Jammer dan, maar iedereen vindt dat 100 keer leuker dan iemand die veel praat maar geen reet zegt.

Wat zijn je verdere ambities?
Gewoon zo goed mogelijk worden in mijn vak, ik heb geen vijfjarenplan. De plekken in dit wereldje zijn best wel beperkt. Alhoewel, ik zou nog wel heel graag de Champions League willen doen, maar dan wel vanwege mijn kwaliteiten. Niet omdat ze denken: we pakken eens een vrouw. Al is dat misschien wel weer de verkeerde woordkeuze.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.