Waarom ik vind dat de voetbalwereld zich best met politiek mag bemoeien
Foto via VICE

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Waarom ik vind dat de voetbalwereld zich best met politiek mag bemoeien

Elke week schrijft Martijn Neggers een sportcolumn voor VICE Sports over het theater achter het Nederlands voetbal. Neggers staat erbij en kijkt ernaar.

Een paar dagen geleden zag ik op het officiële twitterkanaal van Borussia Dortmund een tweet voorbijkomen: een foto van De gelben Wand, de immense en imponerende muur aan supporters in gele shirtjes. Als je als tegenstander in Dortmund het veld op stapt, en je ziet die muur van supporters, sta je, al voor de wedstrijd begint, met twee nul achter. Nou is een foto van een hele bult supporters op een tribune niet zo’n wereldschokkende foto voor op Twitter. Toch was deze foto dat wel. Het bijschrift bij deze foto was simpel maar doeltreffend: “The only wall we believe in.”

Advertentie

Wat er in die tweet van Dortmund gebeurde, was een grote zeldzaamheid in het voetbal: een club spreekt zich uit over een politieke kwestie. Of, laat ik dat nog beter zeggen: het was bijzonder omdat er überhaupt iemand zich uitsprak over een politieke situatie in de wereld. Het is in de voetballerij bon ton om te vinden dat de buitenwereld niets met het voetbal te maken heeft, want: ‘voetbal is voetbal, en politiek is politiek, dus laten we het nu weer over de wedstrijd hebben’.

Ik heb nooit zo goed begrepen waarom het voetbal los zou staan van de rest van de wereld.

Waarom voetballers in een bubbel zouden leven waarin politiek geen rol speelt. Waarom het een zeldzaamheid is dat nu, bijvoorbeeld, Borussia Dortmund dat wel doet. Ik heb nooit zo goed begrepen waarom spelers, coaches, of clubs zich niet zouden kunnen uitspreken over dit soort zaken. Ik heb nooit gesnapt waarom Bert van Marwijk kan werken voor een van de engste landen ter wereld en dat daar, op een handjevol journalisten na, amper van opgekeken wordt. Waarom Bert elke keer maar weer wegkomt met het volslagen idiote voetbalcliché ‘het gaat nu over voetbal, niet over politiek’.

Het zijn roerige tijden voor de wereldpolitiek. De nieuwe president van Amerika heeft immers de grenzen zoveel mogelijk dicht gegooid voor moslims. Bovendien heeft hij niet veel eerder tussen de koffie en zijn bastognekoekje de mogelijkheden voor abortus (en dus voor vrouwen het baas over je eigen lichaam zijn) flink omlaag geschroefd en uiteraard ook een van zijn favoriete plannen in gang gezet: een muur om Mexicanen tegen te houden die Amerika in willen komen. De president van een van de grootste wereldmachten is begonnen structureel verschil te maken tussen mensen, op basis van afkomst, geloof of geslacht. Een van onze Nederlandse politici omarmt deze president als een fijne, integere en warme bondgenoot en zou het liefst ook Nederland veilig ommuurd zien. In het voetbal gaat het nog altijd maar om één ding: was het balletje op, of over de lijn?

Advertentie

Toch gebeurt er af en toe ineens weer iets wat me hoopvol stemt. Deze week was het ineens Borussia Dortmund. Het was een klein berichtje, en het was natuurlijk in de vorm van een grapje gegoten. Maar het was voor mij, als voetbalkijker, fijn om te zien dat Borussia Dortmund, een van de betere voetbalclubs ter wereld, het belangrijk vond om er iets over te melden.

Ook in het Nederlands voetbal lopen Mexicanen rond. Een aantal van de meest spraakmakende en tot juichen stemmende voetballers in de Eredivisie zijn moslim. Hoe zien zij deze ontwikkelingen? Hoe zien de clubs waar zij voor werken deze ontwikkelingen? Waarom spreken ze zich niet uit? Het mag best met een grapje, of een kleinigheidje; ik ben al met weinig tevreden.

Er groeit ook in Nederland een geluid dat wenst dat de moskeeën gesloten moeten worden, dat islamitische scholen gesloten moeten worden en dat de Koran een verboden boek moet worden. Ik begrijp niet waarom de voetballerij zich niet uitspreekt. Of ze nu voor of tegen zijn, is iedereens goed recht, maar ik vind het zo moeilijk te accepteren dat het écht een non-issue lijkt te zijn. Voetbal is zo’n beetje de grootste amusementsindustrie van Nederland. Maar niemand rept erover. In alle andere takken (televisie, muziek, film) spreken individuen of instanties zich uit. Waarom gebeurt dat in de sport toch niet, en specifiek in het voetbal al helemaal amper?

Toch zijn er ook in Nederland voorbeelden van hoe het ook kan. Johan Cruijff vernoemde zijn zoon Jordi naar een heilige, een naam die indertijd door Franco verboden werd. Ruud Gullit droeg de gouden bal van 1987 op aan Nelson Mandela. Natuurlijk is ook voetbal politiek, want het hele leven valt samen met politiek. En ook voetballers kunnen daarin een toonaangevende rol spelen. Juist voetballers. Cruijff en Gullit hadden dat goed gezien, indertijd. Ik zou het zo fijn vinden als dat ook heden ten dage eens wat meer navolging zou hebben.

En ik? Ik geloof niet in een muur om anderen buiten te houden en ik geloof niet in eerste- en tweederangs burgers. Ik geloof in Dortmunds gelben Wand, en verder geloof ik alleen in een muur als Bruno Martins Indi erin staat, mopperend, omdat de scheidsrechter met zijn schuimspuitbus over zijn schoenen gespoten heeft.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.