Op de tribune bij de hockeyhooligans van Almere

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Op de tribune bij de hockeyhooligans van Almere

De dag begint met bier bij ‘t Trompetje.

De kroeg op de hoek van een nogal leeg winkelcentrum in Almere Muziekwijk is de vaste verzamelplek voor de Allyminati. De harde kern van de Almeerse Hockey Club spoelt hier de brakheid van zaterdagavond weg met bier, voordat ze naar de wedstrijd gaan.

“Ik heb niet kunnen slapen van de spanning,” grapt een van de jongens. Hij wil, zoals de meesten van hen, liever niet zijn echte naam noemen. “Noem mij maar Rob Bakker,” zegt hij. Rob Bakker is de voorzitter van de club, hoor ik later.

Advertentie

De jongens vergelijken hun inzet. Iemand heeft 40 euro ingezet op winst, een ander 50. “Een van de jongens heeft zelfs een barkie op Ally ingezet,” lacht Chipp. “Nu moeten we wel.”

Een tas vol Oost-Europees vuurwerk. Alle foto’s door David Meulenbeld.

Iedereen is er, behalve de jongen die voor het vuurwerk zorgt. Die komt later. “Ik wilde niet met Daan en die tas met vuurwerk van hem in één auto uit Amsterdam,” lacht Rob. Daan reist dus apart. De rest vertrekt vast naar de club.

Hockey staat niet bepaald bekend om een heftige hooligancultuur. In Bloemendaal heb je de Bloemigans, de allereerste supportersgroep in het hockey. Maar die stellen volgens de Allyminati niet veel voor. “Zij gaan niet eens naar uitwedstrijden. Wij zijn overal bij,” leggen ze uit.

De Allyminati hebben inmiddels een behoorlijke reputatie opgebouwd in de hockeywereld. Als de wedstrijd begint, snap ik waarom. De tribune staat vol en de zuipende gasten staan meteen zingend met fakkels te zwaaien. Wat verderop staan de supporters die je op een hockeyveld verwacht: veertigers met Gaastra-jassen, waaronder ze zeer waarschijnlijk nog twee polo’s aanhebben. Het is maar moeilijk te zien, want ze verdwijnen langzaam in de rode rookwolk.

Elke week zetten de ‘pirates of the polder’ hun tribune – of die van een tegenstander – in de hens en galmen er zelfbedachte spreekkoren over het veld. Ook komen er tientallen spandoeken voorbij. “De Almeerse hel, die staat in brand,” zingt de tribune. “Almere is wonderful en aan het eind van seizoen weer overvol.”

Advertentie

Ze hebben veel geleerd van de harde kern van Almere City. Een deel van de groep is ook Almere City-supporter, en gaat regelmatig naar het voetbal. “Daar halen we ook veel liedjes vandaan,” zegt iemand die zich voorstelt als Stefan. Ik weet niet of ik zijn naam wel moet geloven.

“Het gaat om polderpride,” legt hij uit. “Als je uit Almere komt, heb je snel een minderwaardigheidscomplex. Iedereen vindt wel iets van Almere. Daar willen we een beetje voor compenseren.”

De Almeerse HC is nieuw in de Hoofdklasse, nadat ze vorig jaar promoveerden. Met hun sfeeracties proberen de Allyminati dus naam te maken voor hun club en ze zo een beetje op de kaart te zetten. Een wat extra steun kan geen kwaad, want hun club heeft het zwaar; hun tegenstanders zijn sterk. Ze staan momenteel één na laatste, en vandaag spelen ze de degradatiekraker tegen Qui Vive.

“Het is erop of eronder vandaag,” zegt Rob. “Als we verliezen is de kans wel groot dat we eruit gaan.” Maar het staat al snel 0-1. Met het vallen van het tegendoelpunt begint ook de regen, maar de tegenslag wordt opgevangen met meer gezang.

“Dat kennen ze niet echt in het hockey,” zegt een van de jongens op de tribune. “We zijn ook wel een beetje vreemde eend in de bijt, met onze liedjes en zo. Maar het zorgt wel voor sfeer.”

Na lang vechten scoort Almere in de tweede helft hun eerste doelpunt. De kleine, overvolle tribune beeft. Als de 2-1 niet veel later valt, gaan de Allyminati echt los. Het laatste vuurwerk komt tevoorschijn. Chipp grijnst en steekt een brandende fakkel in zijn mond. Over ons hoofd vliegt continu bier, iemand breekt de stok van een spandoek doormidden en naast mij steekt iemand bijna mijn jas in brand. Gelukkig regent het.

Advertentie

Op het laatste moment valt er nog een doelpunt. Drie minuten voor tijd wordt het 2-2. Weg punten, weg degradatiekraker. Toch valt het tegendoelpunt me nauwelijks op, want de tribune gaat onverstoord verder met zingen.

Dat het regent, de wedstrijd gelijkspel wordt, er wat spandoeken sneuvelen en er flink wat geld bij het gokkantoor blijft liggen, lijkt totaal niet uit te maken. Na de wedstrijd duikt de groep het clubhuis in, om daarna weer verder te gaan bij ‘t Trompetje.

“We zouden een keer naar Jeu de Boules Almere moeten gaan,” oppert iemand nog. “Met honderd man naar een uitwedstrijd van de lokale club hier. Of een andere willekeurige sport. Als het maar uit Almere komt.”

Bekijk hieronder meer foto’s van de Allyminati:

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.