Het verhaal van de laatste topsumoworstelaar van Nederland

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Het verhaal van de laatste topsumoworstelaar van Nederland

"Helaas is het sumoworstelen uit Nederland verdwenen. Ondanks mijn succes, kwam er geen nieuwe generatie."

Als je de laatste tijd een bezoek hebt gebracht aan de Coffee Company in Rotterdam, is de kans groot dat je bent geholpen door het grootste sumoworsteltalent dat Europa dit decennium heeft gezien. Nee, dat is niet een stereotype dikke Japanner met een zwarte slip om zijn billen. Ik heb het hier over Pieter Vroon, een gespierde Nederlander van 24 die geneeskunde studeert aan de Erasmus Universiteit.

Advertentie

Vroon werd in 2012 Europees kampioen sumoworstelen en kreeg destijds een aanbieding uit Japan, de bakermat van het sumoworstelen. Dat klinkt als de start van een geweldige carrière, maar vorig jaar stopte Vroon met de sport. Hij zag de aandacht voor het sumoworstelen teruglopen en wilde vlammen voor zijn studie. Sindsdien is het sumoworstelen langzaam maar zeker verdwenen uit Nederland. Dat is doodzonde, want het is een geweldige sport. Man tegen man, keihard beuken. Binnen zeven seconden is een pot voorbij.

In Europa bestaan er gewichtsklassen in het sumoworstelen, waardoor Vroon als blonde spierbundel jarenlang prijzen binnenhaalde. Tot een jaar geleden dan. Vroon werkt op dit moment tijdelijk bij de Coffee Company en begint in de zomer met zijn co-schappen. Via clinics houdt hij het sumoworstelen levend in Nederland, maar Vroon baalt er van dat de sport in populariteit daalt door het starre, conservatieve Japan.

Dit is het verhaal van de laatste topsumoworstelaar van Nederland.


“Ik ben met sumoworstelen begonnen toen ik veertien was. Ik deed aan judo, was een opstandige puber, wist niet wat ik wilde en bleek best goed in sumo te zijn. Sumoworstelen is een super explosieve sport in een kleine ring. Op het moment dat de scheidsrechter het startsein geeft, mogen alleen je voeten de grond aanraken en moet je de tegenstander naar de grond of uit de ring duwen. Een wedstrijd duurt gemiddeld maar zeven seconden. In die zeven seconden moet je alles geven wat je hebt. Een foutje is dodelijk. Het is niet zoals voetbal, waarbij je na een vroege tegengoal nog tachtig minuten hebt om het te herstellen. Ik bleek wel talent voor sumoworstelen te hebben en heb best wat prijzen gewonnen. Een keer hebben ze een internationaal toernooi in Rotterdam georganiseerd. Toen heb ik mijn familie en vrienden meteen uitgenodigd. Iedereen vond het tof. Sumo is gewoon echt vet om te zien. Ik denk dat sumo geschikt is voor een groter publiek, maar de sport is daar niet open genoeg voor.

Advertentie

De sumosport komt uit Japan, daar heb je de Champions League onder het sumoworstelen. Vier jaar geleden, toen ik in Europa veel prijzen won, werd ik gevraagd of ik naar Japan wilde komen om voor een stal uit die competitie te worstelen. Als je in Japan hoog in rang bent als sumoworstelaar, ben je een superster, maar wel binnen de traditie. Je mag bijvoorbeeld niet in normale kleren over straat. Je moet altijd representatief zijn, draagt vierkante Japanse teenslippers en een kimono met daaronder een soort pyjama. Elke dag wordt je haar gedaan door een speciale kapper. Dan krijg je een kapsel in de vorm van een paddenstoel op je hoofd. Het aanzien van de topsumoworstelaars is enorm groot. Daar verdienen ze veel geld mee. De besten hoeven niet meer te werken na hun sumocarrière. Er zijn ook een paar Russen, Bulgaren en Tsjechen die succesvol zijn geweest in Japan. Dus als Europeaan maak je kans.

Toch heb ik die aanbieding uit Japan afgewezen, tot teleurstelling van mijn toenmalige coach, Stephen Gadd. In Japan is het sumo heel hard, conservatief en hiërarchisch. Je hebt geen goed leven als je in Japan onderaan begint bij een sumostal. Het idee daarachter is dat je een kutleven hebt en als dat je niet bevalt, je harder moet trainen. Uiteindelijk kom je dan hoger in rang. De jonge Japanners zien de laatste jaren in dat het sumoleven geen goede manier van leven is, dus de aanwas van nieuwe sumo’s loopt terug. Daarom was ik gevraagd of ik er wilde komen sumoworstelen. Buiten het feit dat ik getalenteerd was, ben ik ook een blanke jongen en groot voor Japanse begrippen, dus goed voor het beeld van de sumosport. Maar ik had in Nederland mijn sociale leven en studie geneeskunde. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik die aanbieding heb laten lopen. Ik ben blij dat ik een paar keer naar Japan ben geweest om er te trainen, maar dat waren een paar van de zwaarste weken uit mijn leven.

Advertentie

Er zijn wel andere jongens van mijn leeftijd die de stap naar Japan hebben gezet. Ik heb in Japan een keer getraind bij een stal met een Egyptenaar van mijn leeftijd. In Japan komt vrij veel discriminatie voor, bijvoorbeeld richting buitenlanders of mensen met een ander geloof. Die Egyptische jongen is een moslim. In het begin is hij daarom heel erg zwartgemaakt door zijn stal. Omdat hij laag in rang was, moest hij zich voor rotte vis uit laten maken. Maar hij is wel goed in de sport en heeft nu de hoogste rang bereikt. Nu is hij de baas en heeft hij zijn eigen slaaf. Hij heeft waarschijnlijk ook een persoonlijke nar, die zijn tas draagt en grapjes maakt. Ik vind dat hiërarchische systeem verschrikkelijk. Het is ouderwets, niet meer van deze tijd. Ik verbaas me erover dat het nog bestaat. Ik denk dat de sport veel toegankelijker wordt als ze dat systeem afschaffen. Nu moeten mensen een beetje nerd-achtig enthousiast zijn willen ze wat met de sport doen.

Helaas is het sumoworstelen uit Nederland verdwenen. Ondanks mijn succes, kwam er geen nieuwe generatie. Ik merkte dat de trainingsgroep steeds kleiner werd en ben ermee gestopt. Mijn coach heeft veel voor me betekend, geen slecht woord over hem, maar soms heeft een nieuwe generatie een andere aansturing nodig. Mijn coach was goed, maar ook orthodox en hard. Recreatief sumoworstelen was niet mogelijk, je moest gelijk hard gaan. Het was moeilijk voor nieuwe mensen om er in te stappen. Ik probeer de hoop er nu in te houden met clinics, maar ik betwijfel of sumo weer op gaat leven in Nederland. Er moet iemand zijn die het fulltime kan aanduwen en overbrengen op andere mensen. Voor hetzelfde geld gaan ze in Japan opeens met de tijd mee. Als het daar opener wordt, waait het over naar andere landen. Zolang de sport daar, bij de bron, gesloten en ouderwets blijft, blijft het moeilijk om nieuwe sumo-inspiratie te vinden.

Dat is echt zonde, want sumo is een geweldige sport. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Dat klinkt natuurlijk cliché, maar ik heb geleerd hard te werken voor dingen, ook als het even tegenzit. Ik heb geleerd om af te zien. Ik weet hoe het is om op je bek te gaan. Ook als je ergens superhard voor hebt getraind, kan het binnen drie seconden over zijn. Ik heb geleerd om teleurstelling te verwerken, de draad weer op te pakken en weer verder te gaan. Sumo heeft me op plekken gebracht waar ik anders niet was geweest, zoals een Japanse sumoschool, maar ook in Hongarije in een dorpje ergens achteraf voor een toernooi, of in Estland of Litouwen. Sumo heeft me veel positieve lessen gebracht, die ik de rest van mijn leven zal gebruiken als mens, maar ook als arts.”

Dit is een monoloog uit de serie VICE Sports Avonturiers. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.