Van Ajax tot het EK vrouwenvoetbal: het verhaal van pionier Priscilla Janssens

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Van Ajax tot het EK vrouwenvoetbal: het verhaal van pionier Priscilla Janssens

VICE Sports interviewt tijdens het EK Vrouwenvoetbal Nederlandse vrouwen die al jarenlang achter de schermen werken in de voetballerij, van de directietafel tot het spelershome.

Een hond zo groot als een ijsbeer begroet me als ik de voortuin in loop. Hij rent blaffend naar de voordeur, gaat op zijn achterpoten staan, hangt zijn voorpoten aan de deurhendel en trekt de deur open. Ik vind het zeer indrukwekkend. Terwijl ik de ijsbeer voor de deur aan het aaien ben, komt Priscilla Janssens lachend naar buiten. “Welkom,” zegt ze. “Dit is Santiago, we noemen hem Santi.”

Ik ben in Muiderberg om de godmother van het Nederlands vrouwenvoetbal te interviewen. Priscilla Janssens was een van de grondleggers van de Nederlandse Eredivisie voor vrouwen en is dit EK namens de UEFA Venue Director in het Rat Verlegh Stadion. Janssens heeft sowieso een CV vol mooie klussen. Eind jaren negentig was ze spelersbegeleider bij Ajax, in 2004 werkte ze aan het EK in Portugal en ze is al veertien jaar Venue Director bij Champions Leaguewedstrijden.

Advertentie

Daarnaast is Priscilla operationeel manager van Topsport Community, waar ze topmensen vanuit het bedrijfsleven, sport en wetenschap bij elkaar brengt. Ik sprak haar over al die fases uit haar carrière, van de tijd eind jaren negentig bij Ajax, tot haar functie tijdens het EK vrouwenvoetbal.

VICE Sports: Ha Priscilla, wat doe jij allemaal als Venue Director van de UEFA?
Priscilla Janssens: Ik krijg aan het begin van ieder seizoen een club toegewezen. Bij die club ben ik verantwoordelijk voor de organisatie bij Europese thuiswedstrijden. De afgelopen twee jaar had ik Arsenal, komend jaar ook. Verder heb ik Olympiacos, FC Kopenhagen, Club Brugge, Werder Bremen, Schalke 04 en Stoke City en Braga gehad, of Villarreal in het seizoen waarin ze de halve finale Champions League haalden. Dat was heel erg leuk. En dan vergeet ik er nog een paar.

Doe je dit EK vrouwenvoetbal hetzelfde als Venue Director in Breda?
Precies, naast het werk in de clubtoernooien ben ik bij landentoernooien verantwoordelijk voor een stadion. Dat doe ik sinds twee jaar ook voor de FIFA. Daar was ik bijvoorbeeld vorig jaar verantwoordelijk voor het stadion van Manaus tijdens de Olympische Spelen, middenin het Amazonegebied. Het jaar daarvoor was ik tijdens het WK vrouwenvoetbal in Ottawa in Canada verantwoordelijk voor de wedstrijden die daar gespeeld werden.

Wat houdt die verantwoordelijkheid voor een stadion precies in?
In Breda zorg ik met een team van de UEFA en een lokaal team dat de wedstrijden goed verlopen. Ik let op alles, van de aanwezigheid van de scheidsrechters tot de catering in de kleedkamers, medische staf, accreditaties, tickets en ga zo maar door. De countdown to kick-off is een van mijn taken. Alles, van de kleedkamers tot de aftrap, wordt tot op de seconde voorbereid: de ceremonie met vlaggen voor de wedstrijd, de vaantjes die worden uitgewisseld op het veld, de munt die wordt opgegooid, de foto’s met de kids, alle toeters en bellen. Daarna geef ik de scheids het sein om te starten.

Advertentie

Kan je dan even relaxen?
Nee, want ik zit tijdens de wedstrijd tussen de twee dug-outs, met een koptelefoon op. Zo heb ik contact met de mensen die op de schermen de grafische effecten voor televisie maken. Als er bijvoorbeeld een wissel aan komt, geef ik dat door, zodat de mensen op hun scherm zien dat Petra Puk eruit gaat en Katrientje erin komt. Dat geldt ook voor de gele kaarten, extra tijd, enzovoorts. Na de wedstrijd zijn er dopingcontroles, interviews, persconferenties, moeten er rapporten worden geschreven en is er een nabespreking. Dan zijn we klaar.

Dit keer werk je in Nederland, maar je noemde net een hele rits clubs en landen waar je hebt gewerkt. Hoeveel talen moet je wel niet spreken?
Zeven.

Wow. Welke allemaal?
Nederlands, een beetje, haha. Engels, omdat mijn moeder Engels is. Als klein kind heb ik acht jaar in Argentinië gewoond, dus ik spreek ook Spaans. Portugees heb ik geleerd omdat ik veel Braziliaanse vrienden had toen ik in Amsterdam woonde. Duits en Frans kreeg ik in Nederland op school en Italiaans heb ik opgepikt. Daarin red ik me net.

Is die talenkennis ook waarom Ajax je in 1998 binnenhaalde als begeleider van buitenlandse spelers?
Dat had er inderdaad wel heel veel mee te maken. Het was kort na het Bosman-arrest, waardoor er ineens heel veel buitenlandse spelers naar Ajax kwamen. Die moesten allemaal begeleid worden. We hadden een jongen die niet eens wist wat elektriciteit was. Die zat de eerste nacht alleen maar met het lichtknopje te spelen. Er was iemand nodig die als een gek van hot naar her kon rennen voor van alles, van afgebroken sleutels middenin de nacht tot een moeder ophalen die zonder visum bij de marechaussee zat op Schiphol. Die gek was ik.

Advertentie

Zlatan Ibrahimovic schreef nog over je in zijn biografie, dat jullie samen kroketjes aten. Volgens mij mag hij jou wel.
Ook Zlatan had begeleiding nodig en we konden het goed met elkaar vinden. Ik kwam hem later nog tegen bij een wedstrijd van Olympiacos tegen Paris Saint-Germain. Na de wedstrijd dronk ik wat met hem en Maxwell. “Volgens mij ben jij mij wat royalties verschuldigd,” grapte ik tegen Zlatan. “Waarom?”, vroeg hij. “Nou,” zei ik, “Als ik niet in jouw boek had gestaan, had mijn vader het niet gekocht.” Daar moest hij om lachen en daarna heeft hij de drankjes betaald, en was het goed. Ja, ik heb in die tijd bij Ajax veel mooie dingen meegemaakt en met een aantal van de jongens contact gehouden.

Met wie heb je nog meer goed contact gehouden?
Maxi (Maxwell, red.) bijvoorbeeld. Toen hij bij Ajax kwam, was hij achttien. Het waren allemaal hele jonge jongens, Chivu bijvoorbeeld ook. Het was vaak hun eerste buitenlandse club, dus het was een avontuur voor ze. Een paar weken geleden was ik met David (Endt, red.) naar Max in Parijs, om hem te zien in het laatste jaar van zijn carrière. Na de wedstrijd gingen we wat eten. Dan zit daar gewoon een hele volwassen man, met zijn kinderen erbij. Geweldig om te zien, die hele ontwikkeling van een jongen naar een man. En nog steeds zo’n ongelofelijk lieve jongen.

Na je tijd bij Ajax heb je in 2004 gewerkt voor het EK in Portugal. Wat deed je daar?
Ik was bij de UEFA in dienst en verantwoordelijk voor de begeleiding van de zestien landenteams die daar aanwezig waren. Voor die klus heb ik zes maanden in Lissabon gewoond. Rondom elk team zit een hele vloot met een teambus, materiaalwagens en auto’s. Het is een enorme logistieke operatie om dat allemaal te verplaatsen naar hotels en trainingscomplexen. Ze vertrekken bijvoorbeeld van de Algarve naar Porto, waar binnen een paar uur die hele karavaan moet staan. Ik heb in drie weken 7.000 kilometer gereden, kriskras het hele land door. Dat was heel leuk, echt een uitdaging.

Advertentie

Hoe ben je daarna bij het vrouwenvoetbal in Nederland betrokken geraakt?
Ik leerde Vera Pauw kennen bij het EK vrouwenvoetbal van 2005 en ging bij de KNVB de sportmarketing doen van het meisjes- en vrouwenvoetbal. Dat was toen nog heel klein. Samen met Vera en Piet Hubers ben ik de plannen voor de eredivisie voor vrouwen op gaan zetten. Dat was een hectische tijd, maar ook ontzettend leuk. Piet had het hele traject opgezet en Vera en ik werden van hot naar her gestuurd om presentaties te geven.

Dat klinkt als een avontuur. Waar gingen jullie heen?
Naar districten, clubs, trainers, besturen – soms hadden we geen idee wat ons te wachten stond. Dan belden we Piet op: “Waar moeten we naartoe? Wat moeten we aan? En wie zitten er in de zaal?” Nou, en dan gingen we weer. We hebben misschien wel veertig presentaties gehouden. We hadden op een gegeven moment een heel riedeltje, waarbij we elkaars grapjes ook invulden. Daar hebben Vera en ik nu nog vreselijk veel lol om. Het was een spannende tijd. Daarna hebben we de eerste- en eredivisieclubs uitgenodigd bij de KNVB in Zeist. We hadden geen idee hoeveel clubs er zouden komen.

Gelukkig kwam die competitie er.
Ja. Wij stonden daar met Piet te wachten. Uiteindelijk kwamen er veertien clubs. Dus wij waren helemaal in onze nopjes. Dan schoten we elkaar aan: “Ajax is er! En PSV is er ook!” Zo ging dat. Superleuk. Wij visitekaartjes verzamelen. Daarna zijn we individueel langsgegaan bij al die clubs, met ons verhaal en enthousiasme. Uiteindelijk waren er veel aanmeldingen en zijn we gestart met zes clubs. Er was zelfs nog discussie over of Cambuur of Heerenveen het mocht doen in het noorden. Al met al was het echt een geweldige tijd. We waren echt aan het pionieren.

Advertentie

Wat was het doel van de competitie?
We wilden in korte tijd het Nederlands vrouwenelftal dusdanig versterken via een kwalitatief goede competitie, dat we de kwalificatie voor het EK van 2009 gingen halen. In zes maanden is die competitie opgezet, dat is echt ongelofelijk. En die kwalificatie is gelukt. Dat EK hebben we de halve finale gehaald. Dat is eigenlijk een bizar verhaal.

Je bent vierenhalf jaar lang manager geweest van de eredivisie vrouwen. Waarom ben je er in 2011 mee gestopt?
In 2011 werd besloten de Nederlandse competitie samen te voegen met de Belgische. Er werd gedacht dat de competitie dan makkelijker meer sponsors kon vinden. Ik was het niet eens met dat besluit. Ik had niet het idee dat je zo meer sponsors zou vinden en ik vond het niet in het belang van de speelsters. Die hadden ineens uitwedstrijden in Brugge en zo, terwijl ze allemaal studeerden of een baan hadden. Nu moesten ze lang reizen, kwamen ze laat thuis, waanzin. De clubs werden ook opeens op extra kosten gejaagd. Toen ben ik vertrokken. Je kan niet manager zijn van een project waarmee je het in de basis oneens bent.

Inmiddels is de BeNe League weer opgeheven, maar de Nederlandse competitie is ook nog niet best. Hoe kan dat beter?
De ontwikkeling gaat minder snel dan zou kunnen. Het begint aan de top. Binnen de KNVB moet in eerste instantie een goede structuur voor het vrouwenvoetbal zijn. Van mij mag Michael van Praag zich echt wat krachtiger uitspreken en meer zichtbaar zijn voor het vrouwenvoetbal. Hij is voorzitter van de bond en heeft de statuur om er helemaal voor te gaan staan. Niet alleen in woord, maar ook in daad.

Advertentie

Wat moet er bij de KNVB veranderen?
Wat mij betreft moet er een hele tak vrouwenvoetbal komen, met een directeur vrouwenvoetbal. Hij, het liefst zij, moet vertegenwoordigd zijn in het bestuur, met daarnaast een technisch manager en bondscoach en daaronder werknemers die alleen afgerekend worden op hun taken voor het vrouwenvoetbal. Dat is de enige manier. Als het meisjes- en vrouwenvoetbal jouw enige verantwoordelijkheid is, stop je daar al je energie in. Nu zit het meer in het achterhoofd bij de KNVB. Dat is een probleem.

Dat is soms inderdaad ook publiekelijk te merken. Ik vind het bijzonder dat Pierre van Hooijdonk de ambassadeur is van dit EK. Volgens mij is hij een goede gozer, maar de ambassadeur had toch gewoon een vrouw moeten zijn?
Dat is ook zoiets. Onbegrijpelijk. Dan kom ik weer terug op het punt dat je bij de KNVB mensen moet hebben die alleen met vrouwenvoetbal bezig zijn. Die denken daaraan. Veel mensen hebben mij ook gevraagd waarom ik geen toernooidirecteur ben van dit EK.

Waarom ben je dat niet geworden?
Ik weet het niet. Eerlijk gezegd had ik er op gehoopt. Ik had de ambitie en vanuit de KNVB is die mogelijkheid me ook voorgespiegeld. Ik was heel erg bij het bid voor dit EK betrokken. Het motto van het toernooi was “voor en door vrouwen”. En zonder mezelf op de borst te kloppen of pretentieus te zijn, denk ik dat ik de enige vrouw in Nederland ben met de juiste kwalificatie, ervaring en know-how om het te doen. Dit is mijn vierde EK. Maar goed, Bert (van Oostveen, red.) is toernooidirecteur gemaakt. Daarover was ik wel verbaasd. Maar ik ben doorgegaan voor het EK. In de cruciale fase heb ik het voor elkaar gekregen dat er genoeg stadions waren om mee te doen, op verzoek van Bert.

Hoe kreeg je te horen dat niet jij, maar Van Oostveen het werd?
Ik was in Canada voor de loting van het WK vrouwenvoetbal, toen ik een persbericht binnenkreeg: Nederland had het EK van 2017 toegewezen gekregen en Bert werd toernooidirecteur. Ik was echt stomverbaasd. Ik heb om uitleg gevraagd bij zowel Bert als Michael van Praag, maar nooit een antwoord gekregen. Dat zegt misschien ook wel wat. Maar goed, ik heb geweldig werk. En mijn hart voor de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal blijft intact.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.