Indian Gymkhana is de oudste diaspora-sportclub van Londen

Door de culturele invloeden zijn de groepen een fundamenteel onderdeel van het Britse leven geworden. Eén van de manieren waarop ze de samenleving zijn binnengetreden is via sport en dan vooral via voetbal. Met teams in allerlei divisies vertegenwoordigen ze het heterogene en multiculturele karakter van het moderne Verenigd Koninkrijk.

Sommige teams dragen de kleuren van hun natie, regio of religie en spelen in diaspora-sportclubs. Overal in het Verenigd Koninkrijk zijn deze diaspora-clubs te vinden. Elke club heeft een andere grootte, budget en supportersgroep, maar ze hebben allemaal een uniek cultureel erfgoed en een eigen identiteit. In een poging om deze identiteit verder te ontdekken, spraken we met coaches, spelers en oprichters een aantal van deze clubs.

Toen Indian Gymkhana een eeuw geleden werd opgericht, begon het als een cricketclub voor immigranten. De club werd al in 1916 opgericht en is daardoor één van de oudste Britse diaspora-clubs. Veel van de spelers en bestuurders tijdens de oprichtingsperiode waren Indiase aristocraten. Belangrijke maharadjas van een hoop Indiase regio’s, zoals Patiala, Kapurthala, Jaipur, Jodhpur, Cooch Behar en Indor, waren op de velden van Indian Gymkhana te vinden.

Die velden lagen in het westen van Londen, in de rustige buitenwijk Osterley. Ondanks dat alle eerste leden uit landen kwamen die toen nog onder het Britse rijk vielen, kwamen ze niet allemaal uit wat we nu India noemen. Sommigen kwamen bijvoorbeeld uit Pakistan of Sri Lanka. De club had daardoor veel etnische, culturele en religieuze diversiteit. Zowel moslims, sikhs en hindoestanen speelden bij Indian Gymkhana, naast spelers van kleinere religies. De sfeer van diversiteit stond toen al centraal en dat is in modernere tijden alleen maar toegenomen.

In de decennia na de oprichting werd de club eigenlijk alleen nog maar toegankelijker. Hoewel Indian Gymkhana trots was op haar Indiase identiteit, waren mensen van alle achtergronden welkom. Het werd een echte multiculturele sportclub. Terwijl de cricket- en hockeyteams nog altijd erg sterk zijn, ligt de aandacht nu vooral op de voetbalteams voor jong en oud. Voetbal wordt steeds populairder onder verschillende Indiase migrantengroepen en dat zie je terug in de groei van het aantal voetbalteams bij Indian Gymkhana.

Het eerste team, Gymkhana FC, werd in het begin van de jaren tachtig opgezet. In die tijd werd voetbal echt populair in de Aziatische gemeenschap. Dat kwam vooral doordat de tweede generatie Aziaten samen met Britse voetbalfans waren opgegroeid. Het team werd ook steeds beter georganiseerd en werd uiteindelijk een vast onderdeel van de sportclub. Tegenwoordig speelt het voetbalteam in de Middlesex County Football League, de elfde divisie van Engeland.

De jeugdopleiding groeit nu harder dan ooit. In gesprek met coach Joginder Liddar merk je het optimisme en enthousiasme bij de club. Joginder vertelt me dat er veel vraag naar begeleiding was bij de jeugdteams, omdat de teams die hij traint de afgelopen jaren steeds meer leden kregen. Hij vertelt me dat er nu al zo’n negentig kinderen ingeschreven staan, waardoor er nu drie jongensteams zijn en één meisjesteam.

Volgens Joginder is Indian Gymkhana de eerste Aziatische voetbalclub in het Verenigd Koninkrijk dat een meisjesteam heeft. Hij benadrukt dat hij het als coach belangrijk vindt dat er gelijkheid is en niemand wordt buitengesloten. Hij wil heel graag dat meisjes en jongens ook buiten de club dezelfde kansen krijgen. “We zijn een familieclub,” vertelt hij. “We willen allemaal samen zijn, we willen allemaal met elkaar om kunnen gaan. Iedereen moet respect voor teamgenoten laten zien en er is geen discriminatie tussen jongens en meisjes – daar zorg ik voor.”

Hetzelfde geldt voor kinderen van verschillende culturele achtergronden. Jongens en meisjes trainen samen, net als sikhs, hindoestanen, moslims en kinderen van andere religies. Iedereen is welkom bij Indian Gymkhana en de jeugdteams zijn niet alleen voor kinderen met een Aziatische achtergrond.

Dat idee van saamhorigheid is terug te zien in de resultaten. “We zetten de teams niet alleen voor de leuk in elkaar,” zegt Joginder. “We spelen tegen de besten en laten zien dat we ook zelf de beste kunnen zijn.”

Joginder is ambitieus met zijn jeugdteams. Het liefst zou hij een speler trainen die uiteindelijk in de Premier League gaat spelen, vertelt hij. “Dat is mijn vijfjarig plan,” zegt hij. “Het is echt een project voor mij, maar er moet nog heel wat gebeuren om dat te realiseren.”

Britse Aziaten zijn verrassend ondervertegenwoordigd in de hoogste competities, maar ook in de lagere klasses van het Engelse voetbal. Als Indian Gymkhana een Aziatische topspeler zou kunnen produceren, zou het een ongelooflijk succes betekenen voor de club.
Zoals het er nu uitziet, kan het eerste team voorlopig de Engelse top nog wel even vergeten. Ze zijn in hun huidige competitie een stevige middenmoter en kijken nog op naar andere diasporaclubs als FC Assyria en FC Deportivo Galicia, wiens roots in het Midden-Oosten en Spanje liggen.

Om wat meer inzicht in het eerste team te krijgen, spreek ik met Rickey Gill. Hij speelde eerst bij Gymkhana FC en is nu vrijwilliger bij de club. Hij vertelt me dat, ondanks dat ze een relatief slechte start van het seizoen hebben, ze zeker nog hopen op succes. Maar ze kijken verder dan alleen het eerste team.

“We zaten in een soort transitieperiode de afgelopen jaren,” legt Rickey uit. De club kreeg kort geleden nieuwe managers en probeerde eerst een nieuw soort voetbal te spelen met het eerste team. Is hun doel dan om te promoveren? Volgens Rickey is hun ambitie iets breder dan dat. “Natuurlijk willen we het team in hogere divisies laten spelen, maar dan is er meer tijd, geld en hulp van vrijwilligers nodig. We twijfelen nog een beetje over wat we nou eigenlijk echt willen met de club. We willen in ieder geval onze jeugdteams sterk houden en ik denk dat we zo snel mogelijk een vrouwenteam moeten hebben dat voor de club speelt.”

“Ik denk dat we vooral in de breedte willen groeien en ons niet alleen moeten richten op het eerste team,” voegt Rickey daaraan toen. “In het verleden lag de focus vooral op het mannenteam. Nu moeten we kijken wie er allemaal een toevoeging kan zijn voor de club in zijn geheel.”

Gymkhana probeert te bouwen op de jongens- en meisjesteams in de jeugd, zodat er een eerlijke en stevige basis wordt gelegd voor de eerste teams. Of het huidige eerste team promoveert naar de tiende divisie maakt dus even niet uit. De focus van de club ligt op de fundering en dat kan goede gevolgen hebben voor de komende jaren. Wie weet wordt er één van de jongeren een prof. Maar het maakt voor de club niet uit of dat een speler wordt in de Premier League of in de Women’s Super League wordt.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.