Hoe Jong Oranje tien jaar geleden de wereld fopte
Foto's: Proshots

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Hoe Jong Oranje tien jaar geleden de wereld fopte

Het is alweer ruim tien jaar geleden dat Jong Oranje in eigen land het Europees Kampioenschap onder 21 jaar won.

De hype rond de ploeg was enorm en de ene na de andere speler werd gelinkt aan een grote, buitenlandse club. Niemand twijfelde eraan dat jongens als Royston Drenthe en Ryan Babel een grote toekomst tegemoet gingen.

Tien jaar later zien we af en toe nog leden van die succesploeg voorbijkomen in het nieuws, maar niet door grote prestaties in topcompetities. Eén speler heeft inmiddels een rapcarrière, terwijl een ander vooral de pers haalt als het vriendje van Halina Reijn. Een groot gedeelte van het team is clubloos of zelfs al gestopt met voetballen. Tegenwoordig spreken velen dan ook over “de verloren gouden generatie“, maar was die groep wel zo ‘goud’ als we dachten? Of hebben we een onrealistisch verwachtingspatroon geschept van een ploeg die één topprestatie heeft geleverd?

Advertentie

Rigters, Maduro, Waterman, Vlaar, Vermeer en Babel vieren de titel. (Foto’s door Proshots)

Laten we eerst even teruggaan naar mei 2007. Na weer een verloren oefenwedstrijd haalt trainer Foppe de Haan hard uit naar zijn spelers. Hij mag voor de buitenwereld ogen als die sympathieke opa die een flesje Gatorade voor je koopt als je meer dan drie keer scoort in een wedstrijd, maar als je afspraken niet nakomt, kan Foppe woedend worden. Hij kwalificeert het spel van zijn ploeg als“kleuterschoolvoetbal“. De sfeer rondom Jong Oranje is gedaald tot het vriespunt. Een paar weken later zou het EK in eigen land beginnen en stiekem werd er gevreesd voor een flinke afgang. Veel grote namen hadden afgezegd en de selectie was erg onervaren. De namen van de clubs waar de jongens speelden spraken ook niet erg tot de verbeelding: onder meer NAC, NEC, RKC, Heracles, Sparta en Excelsior. Slechts een handjevol spelers kwam uit voor een Nederlandse topclub.

Toch wist Jong Oranje vrij gemakkelijk door de poulefase heen te komen. De meest opvallende speler van het toernooi was Maceo Rigters. Tot dan toe had hij als aanvaller in de Eredivisie slechts vijf keer gescoord in 61 wedstrijden, maar nadat Foppe de Haan elk grasveld in Nederland had afgespeurd en erachter kwam dat er écht geen andere spits beschikbaar was, koos hij toch voor Rigters. Bot gezegd hadden de meeste mensen nog nooit van hem gehoord. Bij de meeste scouts stond hij helemaal niet in de notitieboekjes. Dat kon twee dingen betekenen: óf de scouts hadden zitten slapen, óf Rigters was toch niet zo’n briljante voetballer. In de eerste drie wedstrijden scoorde de spits van NAC twee keer en waren alle scouts wakker geschud. Uiteindelijk werd hij de topscorer van het toernooi, een prestatie waar zelfs de meest verstokte gokker z’n geld niet op had durven zetten.

Advertentie

De ploeg die de finale van Servië won met 4-1.

Bijna drie miljoen Nederlanders zagen hoe Jong Oranje de finale won. De Oranjekoorts was compleet. Het Belgische elftal had spelers als Jan Vertonghen, Thomas Vermaelen, Axel Witsel en Marouane Fellaini, bij Italië deden Giorgio Chiellini, Riccardo Montolivo en Graziano Pellè mee en verder liepen onder meer Nani en Joe Hart rond op het toernooi. Desondanks had iedereen slechts oog voor één ploeg: Jong Oranje, met basisspelers als Arnold Kruiswijk en Boy Waterman. Het scheelde niet veel of de rondvaarttocht voor een toekomstig Europees- of Wereldkampioenschap voor het grote Oranje was al gepland. Onze jongens leken klaar om de voetbalwereld te veroveren.

Na het EK maakten spelers als Maceo Rigters, Luigi Bruins en Ryan Babel enorme transfers. De grootste klapper kwam op naam van de grote ster van het toernooi: Royston Drenthe, de natte droom van iedere journalist op zoek naar een leuke quote. Chelsea was erg gecharmeerd van hem, maar uiteindelijk ging Drenthe voor zo’n 13 miljoen euro naar Real Madrid. Tegenwoordig is dat een schijntje waar je alleen de rechterteen van Kylian Mbappé voor koopt, maar destijds was het een flink bedrag. In Madrid werd hij gezien als de opvolger van Roberto Carlos. Dat is nooit uitgekomen, tenzij de Braziliaanse linksback tegenwoordig ook rapper is.

Vlaar is een van de weinigen die nog naar een eindronde ging met het grote Oranje.

In de jaren na het toernooi liep het anders dan verwacht met de spelers van het succesvolle Jong Oranje. Van de 23-koppige selectie gingen alleen Tim Krul, Ron Vlaar en Ryan Babel later met het grote Oranje mee naar een eindronde. Gelukkig bleek de kampioensploeg erg avontuurlijk. Calvin Jong-A-Pin voetbalt inmiddels in de tweede divisie in Japan, waar hij samenwoont met een vlogster. Gianni Zuiverloon speelt in de derde divisie van Spanje bij Cultural Leonesa uit Léon, waar het weer wel erg exotisch moet zijn om het matige spelniveau te compenseren. Tim Janssen stond een tijdje onder contract bij de Amerikaanse tweedeklasser Oklahoma City, maar is inmiddels gestopt en volgt nu een HBO-studie om ondernemer te worden. Volgend jaar gaat hij bij amateurclub RKSV Nuenen voetballen.

Advertentie

Julian Jenner, die zichzelf ooit “de beste rechtsbuiten van Nederland” noemde, speelde een tijdje in Nederland en Duitsland, waarna hij zonder club zat. Hij vertrok naar Hongarije, kondigde het einde van zijn carrière aan, vond vervolgens een nieuwe club in Hongarije en tekende daarna bij Notts County in Engeland. Toen Jenner vervolgens weer zonder club zat, bood hij zichzelf aan via LinkedIn, in de hoop dat er in een tijd van uitgebreide scoutingssoftware- en systemen tóch clubs waren die hun voetballers zoeken via een sociaal netwerk of een zoekopdracht op Google. De Engelse schrijfstijl in zijn oproep deed verdacht veel denken aan die van een Nigeriaanse prins via Hotmail. Het enige wat hij vroeg was een huisje voor zijn gezin. Helaas werd dat hem niet gegund. Inmiddels is hij sinds vorige maand officieel gestopt en gaat hij techniektrainingen bij UVS in Leiden geven.

Je zou kunnen denken dat deze voetballers meer reislust hebben dan een gemiddelde HAVO-scholier tijdens een tussenjaar, maar laten we eerlijk zijn. Ze spelen in de krochten van het Spaanse voetbal omdat ze geen andere keuze hebben. Boy Waterman had vroeger ongetwijfeld geen posters van een Cypriotische club boven zijn bed hangen, maar Europese topclubs kiezen nu eenmaal niet snel voor iemand met als belangrijkste wapenfeit op het cv dat hij in een ver verleden een jeugdtoernooi heeft gewonnen.

De Jong Oranje-selectie uit 2007 heeft veel aan Foppe de Haan te danken.

Zijn er dan helemaal geen succesverhalen? Toch wel. Erik Pieters draait al jarenlang moeiteloos mee in de Premier League bij Stoke City (waar ze na zijn komst wel snel alle glazen ruiten in het stadion hebben weggehaald). Kenneth Vermeer, Tim Krul en Ron Vlaar hebben sterke periodes gekend, maar zijn ook geteisterd door blessureleed. Ryan Babel heeft zijn potentie misschien niet helemaal waargemaakt, maar presteert tegenwoordig niet slecht bij Beşiktaş. Desondanks heeft niemand uit de selectie de voetbalwereld echt in lichterlaaie gezet. Ryan Donk werd na het EK in 2007 plotseling “de nieuwe Jaap Stam” genoemd, maar afgezien van hun positie en het gebrek aan een bos met haar hebben die twee niets gemeen. Het zegt veel over het onrealistische verwachtingspatroon dat na 2007 werd gecreëerd.

Advertentie

Inmiddels zijn vier spelers die in de finale in de basis stonden al gestopt met voetballen. Royston Drenthe gaat inmiddels door het leven als rapper Roya2Faces, waar Otman Bakkal uithangt weet niemand, Daniël de Ridder is vooral erg knap en Maceo Rigters ging een tijdje terug viral met een foto waarop het lijkt alsof hij een reservebal onder zijn voetbalshirt heeft verstopt. Voor de laatste wedstrijden van het Nederlands elftal is geen enkele speler die meespeelde op het EK onder-21 in 2007 opgeroepen.

Bondscoach Dick Advocaat zal ongetwijfeld mijmerend terugdenken aan de groep die klaar leek om de wereld te veroveren, maar achteraf toch niet zo goud bleek te zijn als we dachten. Het EK gaf aardige spelers een podium en de mogelijkheid om flink te cashen in een te zware competitie. Dat ze het nooit hebben waargemaakt, valt ze niet kwalijk te nemen.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.