Hoe ik als Feyenoord-supporter kijk naar de halvering van de Kuip bij Europese duels

De clubleiding is bang voor ongeregeldheden en heeft daarom zelf besloten maar 26.000 man toe te laten in het stadion, waar plek is voor bijna twee keer zoveel mensen. Ook worden er netten van dik tien meter hoog rond het veld gehangen, zodat er niks op het veld gegooid kan worden. Het is wat, hoor.

Feyenoord heeft deze heftige maatregelen genomen omdat het twee voorwaardelijke straffen – twee duels zonder publiek – heeft staan bij de UEFA, na ongeregeldheden tegen AS Roma vorig seizoen. Door nu zelf actie te ondernemen wil Feyenoord voorkomen dat die straffen van voorwaardelijk naar onvoorwaardelijk gaan. Een hoop onschuldige supporters zijn daardoor bij voorbaat de dupe.

Jeroen Koot is al 27 jaar seizoenkaarthouder van Feyenoord. Hij zette zijn gedachtes over het beleid van zijn club op papier. Dit is zijn verhaal.

–

“Mijn eerste Europese wedstrijd zag ik op 1 oktober 1986, over een paar weken precies 30 jaar geleden. Vanuit Berkel ging ik bij mijn vader achterop de Puch Maxi naar het stadion over het fietspad van de Brienenoord. In de verte schenen de lichtmasten al, de lichtmasten die wij nu wekelijks bezingen als bakens in de verte. De brommer werd boven aan de brug vastgemaakt aan een paal en voor het stadion was het natuurlijk een drukte van jewelste. Met ruim 26.000 toeschouwers was het op dat moment de drukst bezochte wedstrijd die ik tot dan toe meemaakte.

Feyenoord was in het toernooi om de UEFA-Cup gekoppeld aan het Hongaarse Pécsi Munkas. Twee weken ervoor hadden ze met 1-0 in Hongarije verloren en dus moest Feyenoord met 2 goals verschil winnen om een verlenging te voorkomen.

We zaten wederom op de Maastribune waar ik mijn wedstrijden daarvoor ook gezien had. Op de parterres voor de Maastribune had je door alle hekken matig zicht en ik was blij dat wat hoger zaten. Zo kon ik precies zien hoe Ruud Heus Feyenoord in de 67e minuut op 1-0 zette.

Of De Kuip kolkte weet ik niet meer. Misschien in de 84e minuut toen René Hofman de bevrijdende 2-0 maakte. Feyenoord bekerde verder en werd in de ronde erna door Borussia Mönchengladbach uitgeschakeld. Een wedstrijd die in Duitsland voor de nodige ongeregeldheden zorgde. Ook toen had Feyenoord een reputatie in Europa, al kan ik me niet heugen dat er toen voorwerpen op het veld gegooid werden.

In de jaren erna, als Feyenoord überhaupt Europees voetbal haalde, liep De Kuip vol bij tegenstanders als Tottenham Hotspur, Monaco en Werder Bremen. Net zo vaak was het stadion slechts half gevuld als Dag Liepaja of Spora Luxembourg langskwamen in Rotterdam.

De wedstrijd tegen Tottenham was een van de eerste wedstrijden op Nederlandse bodem waarbij massaal fakkels afgestoken werden. De volgende dag sierde op de voorkant van het Rotterdams Dagblad een foto van John de Wolf die druk bezig was een op het veld gegooide wc-rol van zijn schoen af te krijgen. Achter hem is het stadion gehuld in een rode gloed. Het werd een magische avond. De fakkels zorgden vooral voor bewondering. En de UEFA? Die vond er niks van.

Toen het veelkoppige monster van de Champions League Rotterdam aan deed, kwamen er tegenstanders van een ander formaat in de gerenoveerde Kuip langs. Tegenstanders die op hun beurt een reputatie hadden. Vechtpartijen, tegen Manchester United zelfs in het stadion, werden niet of nauwelijks bestraft door de UEFA terwijl een opblaasbanaan je nu in grote problemen kan brengen.

De club twijfelt of ze wel fans mee gaan nemen in Europese uitwedstrijden. In de jaren ’90 werd het ronduit verboden. Het weerhield het Legioen er niet van om af te reizen naar Wenen, Dortmund en Rome. Persoonsgebonden clubcards en verplichte combi’s zijn nooit een oplossing geweest. Niet voor niets hing in het Olympische stadion van Rome een vlag met ‘You can’t ban a Feyenoord-fan’ toen Feyenoord in 2000 van de Romeinen won.

De straf die Feyenoord nu boven het hoofd hangt, is voornamelijk gebaseerd op incidenten in thuiswedstrijden. Incidenten die je soms van kilometers afstand ziet aankomen: een fakkel na een doelpunt en het gooien van bier als de tegenstander iets te uitbundig een doelpunt bij de cornervlag viert. Met lede ogen zag ik een aantal jaren geleden hoe de keeper van Sporting Lissabon een toneelstukje opvoerde toen er een stuk vuurwerk naast hem ontplofte. Een toneelstuk, maar wel een waarvoor de oliedomme fan een podium bood door iets op het veld te gooien. Tegen mijn buurman mompelde ik iets van ‘daar gaan we weer.’

Het was niet het laatste incident. Sterker nog, de laatste 13 wedstrijden waren er 13 incidenten. Van het afsteken van fakkels, tot het gooien van voorwerpen op het veld. Toen de Franse scheidsrechter Turpin demonstratief op de banaan afstapte tijdens Feyenoord – AS Roma, was mijn eerste gedachte wederom ‘daar gaan we weer.’ En zo geschiedde. Heel Europa, en de UEFA voorop, betichtte Feyenoord (en dan vooral haar aanhang) van vermeend racisme.

Deze week werd bekend gemaakt dat Feyenoord draconische maatregelen heeft getroffen om uitsluiting in Europa te voorkomen. Metershoge netten die, in vergelijking met het zicht door die roestige hekken in de jaren ’80, ervoor zorgen dat je zo goed als niks meer ziet. Extra fouillering en als klap op de vuurpijl verkoop van slechts 26.000 plaatsen. Een maatregel die de club veel geld kost en 99,99% van de trouwe supporters heel veel pijn doet.

De club zelf meent dat ze alles onderzocht hebben voordat ze tot deze maatregelen over gingen. Ik twijfel daar sterk aan. Het voelt voor mij als de makkelijkste oplossing. Was het niet de club zelf die ook een paar organisatorische blunders beging door een vak vol Fenerbahçe-fans achter provisorische hekken te plaatsen (iets wat jaren ervoor tegen Schalke’04 ook niet goed ging)? Wat ze dan wel hadden moeten doen? Geen idee. Ik ben slechts een simpele supporter. Maar binnen Het Legioen zijn er genoeg knappe koppen die graag meegedacht hadden. Ze hadden het alleen maar hoeven vragen.

Waar 26.000 man in 1986 voor mij aanvoelde als een massale aanwezigheid bij een Europese wedstrijd, zal het de komende drie thuiswedstrijden met 26.000 man op de tribune aanvoelen als een ouderlijk huis waarin het kind voor straf naar zijn kamer is gestuurd voor iets wat zijn vriendje gedaan heeft. Akelig stil en zonder bezieling.”

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.