Hoe Hatem ‘De Stoomtrein’ Trabelsi na zijn carrière ontspoorde en in de bak belandde

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Hoe Hatem ‘De Stoomtrein’ Trabelsi na zijn carrière ontspoorde en in de bak belandde

Iedere profvoetballer gaat anders om met het einde van zijn carrière.

Sommigen verlangen meteen naar een normaal leven, zoals Stein Huysegems, de Belg die inmiddels postbode is. Dan is er de categorie van voetballers die minder goed omgaan met het einde van een bestaan als prof, en dan is er Hatem Trabelsi, die eigenlijk een eigen categorie verdient. De voormalig Ajacied, die begeerd werd door vrijwel alle Engelse topclubs, werd na zijn carrière twee keer opgepakt.

Trabelsi begon zijn carrière bij de Tunesische topclub Club Sportif Sfaxien, waar Nizar Trabelsi overigens ook heeft gespeeld. Hatem en zijn naamgenoot worden nog weleens door elkaar gehaald, maar Nizar Trabelsi raakte verslaafd aan cocaïne en sloot zich na zijn carrière aan bij Al Qaida. Het is geen carrièreswitch die ik je snel aan zou raden, en het leverde hem een zware gevangenisstraf op. Ondanks dat Hatem een veelgeprezen international was, speelde hij tot zijn vierentwintigste in Tunesië, omdat de voorzitter van zijn club hem niet wilde laten gaan.

Advertentie

Uiteindelijk kwam de Tunesiër in 2001 een weekje op proef bij Ajax, waar hij technisch directeur Leo Beenhakker mocht zien te overtuigen. Trabelsi moest aanvankelijk wel de schoenen van assistent-trainer Peter Boeve lenen aangezien zijn bagage nog op het vliegveld stond, maar verder kwam hij de week probleemloos door. Don Leo keek en zuchtte dat het goed was. Trabelsi sprak alleen Frans, maar in een goed huwelijk is het soms maar beter als je geen idee hebt wat er precies allemaal tegen je wordt gezegd.

Hatem Trabelsi geeft Dirk Kuyt het nakijken in een Klassieker. (Foto: Proshots)

Volgens Wikipedia heeft Trabelsi twee bijnamen: ‘De Stoomtrein’ en, verrassend genoeg, ‘Terror Hatem’. De laatste man die in Nederland het predicaat ‘Terror’ voor zijn voornaam kreeg was Jaap, de volslanke deelnemer van het tv-programma De Gouden Kooi. Trabelsi heeft verder gelukkig weinig overeenkomsten met hem. Die eerste bijnaam is beter te verklaren. De Tunesiër raasde elke wedstrijd langs de zijlijn naar voren, waar hij zich op zijn gemak voelde aangezien hij ook lange tijd aanvaller was. De supporters van Ajax vonden het prachtig en deden regelmatig het geluid van een brommer na bij de rushes van Trabelsi. Het is dat er geen flitspaal langs de zijlijn stond, anders had de rechtsback in één seizoen meer boetes gekregen dan Mario Balotelli tijdens zijn gehele carrière.

Kortom: het ging hem voor de wind. In de zomer van 2003 was er interesse van Manchester United, maar dat werd niet concreet. Desondanks zette United hem wel al doodleuk op de spelerslijst voor de Champions League. Een klein jaar later had Trabelsi een paar belangenbehartigers met dollartekens in de ogen om zich heen verzameld. Er bleek wat onduidelijkheid te zijn over het contract van de rechtsback: Trabelsi en zijn posse meenden dat zijn contract die zomer afliep, terwijl Ajax ervan was overtuigd dat ze de optie in zijn contract konden lichten om hem langer te behouden. De rechtsback zei dat hij nooit meer in het shirt van Ajax kon spelen. Trabelsi was van een denderende stoomtrein veranderd in een haperende NS-sprinter die weigert te rijden bij een paar blaadjes op het spoor.

Advertentie

Uiteindelijk kwam er een arbitragezaak en bemoeide zelfs de regering van Tunesië zich met de situatie, aangezien Trabelsi in eigen land exportambassadeur was. Ajax-trainer Ronald Koeman had iets te vaak naar GTST gekeken en meldde melodramatisch dat Trabelsi “geen lid van de Ajax-familie” meer was. Ajax won de arbitragezaak en de rechtsback bleef tot 2006 aan de club verbonden.

Hatem Trabelsi en Ronald Koeman in 2004, toen het transfercircus volop bezig was. (Foto: Proshots)

Het bleek het begin te zijn van een ongekend transfercircus. Nu is de moderne voetballiefhebber wel wat gewend qua transfergeruchten, maar dit sloeg echt alles. Journalisten kwamen pen en papier tekort om alles bij te houden. In de winter stond Chelsea al klaar om hem over te nemen, en in de zomer van 2004 zou Trabelsi definitief naar Arsenal gaan. Voetbalgame PES zette Trabelsi zelfs al op de spelerslijst van Arsenal (beter bekend als North London bij PES-fans). Uiteindelijk ging dat niet door en later haakten ook Juventus en Newcastle United af, wegens hoge salariseisen en Hatems zwakke knieën. VI’s Transferdagboek was inmiddels overbelast en alle Ajax-watchers hadden een burn-out, maar Trabelsi had nog geen nieuwe club gevonden.

De buitenlandse transfermarkt sloot en de rechtsback stond nog altijd onder contract bij Ajax. Beetje ongemakkelijk allemaal, aangezien de Tunesiër net daarvoor had verkondigd dat hij nooit meer voor die club zou kunnen spelen. Alsof je het net hebt uitgemaakt met je vriendin en dan een paar weken later met je voetbaltas en je medisch afgekeurde knieën weer bij haar voor de deur staat. De binnenlandse transfermarkt was nog open, dus besloot Trabelsi’s zaakwaarnemer om de rechtsback aan te bieden bij rivaal Feyenoord. Voor de gezondheid van alle betrokkenen was het vermoedelijk maar beter dat ook die transfer niet doorging.

Advertentie

Uiteindelijk kreeg Trabelsi een salarisverhoging en bleek dat principes toch niet zo belangrijk zijn als je van je opslag een Hummer kan kopen. Een seizoen onder leiding van Danny Blind, toen ook al geen garantie voor succes, leverde Ajax de vierde plek op. De 29-jarige Trabelsi was transfervrij en er was interesse van Arsenal en West Ham United. Bovendien waren er gesprekken met AC Milan en Internazionale. Trabelsi veranderde vaker van clubvoorkeur dan de gemiddelde FIFA-speler, maar tekende uiteindelijk een contract bij Manchester City.

Tegenwoordig verdienen de meeste spelers van Manchester City zoveel geld dat ze hun kinderen, kleinkinderen, ex-vrouwen en geboortedorp de komende jaren kunnen onderhouden. Dat dit niet altijd het geval is geweest, blijkt wel uit een onthulling van Football Leaks. Zij kwamen erachter dat Trabelsi in zijn tijd bij de Engelse club aanvankelijk op papier nul euro verdiende. Hij zou per wedstrijd een bedrag van zo’n 18.000 euro krijgen, maar als hij niet zou spelen, zou hij geen cent verdienen. City moest een nieuw contract maken, aangezien de Tunesiër op papier minder verdiende dan een 14-jarige vakkenvuller, en dat mag wettelijk gezien niet.

Dimitar Berbatov doet zijn uiterste best om Hatem Trabelsi af te schudden. (Foto: Proshots)

Met Trabelsi in plaats van een paar rijke oliesjeiks presteerde Manchester City in het seizoen 2006-2007 een stuk minder spectaculair dan tegenwoordig. Na een jaar kreeg de rechtsback een stevige handdruk en een boekenbon en mocht hij uitkijken naar een nieuwe werkgever. Trabelsi had in dat jaar wel een werelddoelpunt gescoord, in de derby tegen Manchester United, toevalligerwijs de club waar hij eerder bijna een contract had getekend. Maar goed, volgens zijn zaakwaarnemer had de rechtsback bij vrijwel elke club in de Premier League bijna een contract getekend, dus zo bijzonder was dat niet.

Advertentie

Een paar maanden later tekende hij bij Al-Hilal in Saoedi-Arabië. Rond die tijd werden in Amsterdam de spullen die Trabelsi had achtergelaten in zijn oude huis bij een executieveiling verkocht. De rechtsback had namelijk nog een huurschuld van zo’n 30.000 euro, dus konden fans en verzamelaars allerlei spullen van de Tunesiër opkopen. Afgezien van zijn ondergoed werd vrijwel alles geveild. Zo kwamen onder meer een paar zonnebrillen, een shirt van Nedved, een kampioensmedaille, een kerstkaart van Ajax en een strijkplank (voor twee euro, aanmerkelijk goedkoper dan bij de Blokker) onder de hamer. Zijn spullen leverden in totaal bijna 10.000 euro op.

Ook Trabelsi’s verblijf bij Al-Hilal was geen doorslaand succes, en betekende het einde van zijn carrière als profvoetballer. In de jaren daarna vloog het voorheen nog zo geoliede stoomtreintje uit de rails. In 2011 werd Trabelsi samen met voormalig international Ziad Jaziri en Oussama Sellami opgepakt op verdenking van drugsbezit, drugshandel en het gebruiken van drugs. Uiteindelijk werd alleen dat laatste bewezen. In Tunesië is het roken van een jointje strafbaar, geen wonder dus dat Trabelsi zo graag naar Amsterdam wilde op z’n vierentwintigste. In 2012 ging Hatem wederom in de fout. Hij moest een paar dagen brommen wegens het vervalsen van autopapieren.

Trabelsi meende zelf dat hij door de roem enigszins ontspoorde. Hij vond een vrij originele manier om weer op het rechte pad te komen: hij sloot zich volgens Kapitalis aan bij salafistische jihadisten, zo liet hij in 2013 weten op de bruiloft van Bilel Chaouachi. Chaouachi is op z’n zachtst gezegd geen ideale schoonzoon, hij werd eerder al verdacht van betrokkenheid bij een aanslag en sloot zich later aan bij IS in Syrië. Tegenwoordig wordt Trabelsi dan ook door veel mensen in verband gebracht met IS (en kennelijk denken mensen ook dat hij dit jaar een Grammy heeft gewonnen met Beyoncé):

Advertentie

Inmiddels is de 40-jarige Hatem een kritische voetbaljournalist op televisie. Wie het wel en wee van de voormalige rechtsback wil volgen, kan een blik werpen op zijn twitteraccount, tevens voor liefhebbers van Arabische tegeltjeswijsheden.

Hoewel velen hem al vergeten zullen zijn, was hij een van de beste en meest memorabele rechtsbacks van de afgelopen jaren in de Eredivisie. In 2003 zat hij zelfs bij de laatste vijftig genomineerden voor de Ballon D’Or. Voor de mijmerende fans die nu weer smachten naar de ‘De Tunesische Cafú’ hebben we gelukkig de beelden nog:

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.