Formule 1-coureurs zijn het slachtoffer van FIA’s sensatiezucht

Ik liet van schrik bijna de desbetreffende makroon vallen toen Max tegen het einde van de race een remfout maakte. Vervolgens zagen we, en hoorden we, volwassen mannen zich gedragen als ruziënde pubers.

Max sneed namelijk af, maar stond zijn plek niet af. “Geef de positie op,” zei de teamleiding. Max negeerde het bericht natuurlijk en reed steevast door. Vettel, die hem net kon inhalen, gooide vervolgens al zijn frustraties eruit via de radio, wat we allemaal konden horen.

In dit geval was Vettel de grote boeman met zijn gevloek tegen de raceleiding en Max. Vervolgens waren zijn denigrerende handgebaren ook voor heel de wereld te zien. We kregen via de teamradio, boordcamera’s en de beelden van achter de schermen alles mee van de boze coureurs.

Het was niet de eerste keer dat we mochten meegenieten van het geklaag en de frustraties van de coureurs. Zo hebben we al eerder de woede van Raikkonen gehoord, de relatief subtiele frustraties van Hamilton gezien en kunnen we altijd direct na de wedstrijd live toekijken hoe de nummers een, twee en drie van de race samen in een kamertje gepropt worden totdat ze het podium op mogen. Dat is natuurlijk niet het juiste moment om alle vers geperste frustraties uit te praten, dus is er vaak bijzonder kinderachtig gedrag te zien.

Er is geen moment tijdens of na de race dat de coureurs even alleen zijn om te kalmeren. Sport is emotie, en dat moet er wel eens uit. Maar die emotie, hoe negatief die ook is, wordt bij Formule 1 gelijk promotiemateriaal.

De kijkcijfers van Formule 1 dalen namelijk al een tijdje. Ondanks dat wij Nederlanders er nu meer naar gaan kijken omdat we een landgenoot hebben die het goed doet, heeft de sport het in andere landen zwaar. Sinds 2008 is maar liefst een derde van de toeschouwers gestopt met kijken, dus de FIA moest wel met een oplossing komen.

De FIA heeft al meerdere ingrepen gedaan om de sport aantrekkelijker te maken: meer herrie, een afvalrace als kwalificatie, een nieuw soort banden. Maar het was niet genoeg. Om de sport populair te houden in de mainstream media is er meer nodig. Momenteel lijkt het erop dat de regie de opdracht heeft gekregen om elk stukje drama uit te zenden. Elke uitbarsting of ruzie wordt gezien als een kans om meer kijkers te trekken, wat ten koste kan gaan van de coureurs want de coureurs worden verantwoordelijk gehouden voor alles wat ze gedurende en direct na de wedstrijd zeggen. En de emoties lopen regelmatig hoog op .

We kunnen het Vettel niet kwalijk nemen dat hij boos wordt op het moment dat hij in de laatste ronde op een bocht afstevent met 320 kilometer per uur, Ricciardo probeert af te houden en Max ziet valsspelen.

Dat wat je op tv hoort is niet live. Eerst wordt het achter de schermen gehoord. Daar zien ze de frustraties van Vettel gelijk als geweldige promotie. Dus worden er wat piepjes overheen geplakt en mogen miljoenen kijkers even meeluisteren. Vervolgens valt de hele wereld over de Duitser omdat hij ‘fuck off’ riep naar de raceleiding.

Volgens mij krijgt een scheidsrechter in het voetbal dat wel vaker te horen. Stel je voor dat we voetballers een microfoon geven en al hun gevloek en geschreeuw laten horen. Mochten voetballers dan nog iets van een volwassen voorbeeldfunctie hebben, valt die gelijk weg.

Het is heel jammer voor de coureurs dat alles wat ze zeggen tijdens de race hen in de problemen kan brengen, maar het neemt niet weg dat het hele fijne televisie is. Ik heb er ook echt van genoten. Maar als we besluiten om alle momenten van de race, en dus ook de persoonlijke emoties en frustraties van de coureurs, uit te zenden, moeten we ze niet kwalijk nemen dat ze hun rol als voorbeeldfunctie niet goed uitvoeren.

Vettel werd namelijk wel verantwoordelijk gehouden voor zijn uitspraken. Deze hadden ook achter de schermen kunnen blijven en uitgepraat kunnen worden. Maar er moeten kijkcijfers worden gegenereerd. Uiteindelijk moest Vettel dus publiekelijk zijn excuses aanbieden. Als de FIA de acties van Vettel niet vindt kunnen, moet FIA die acties ook niet uitzenden. Op deze manier wordt de coureur namelijk aan de schandpaal genageld voor betere kijkcijfers.

Natuurlijk, het is goede tv, het is goed voor de kijkcijfers en het inzicht in het commentaar van de coureurs maakt de sport transparanter. Maar de FIA zou ook kunnen besluiten om zo’n kwestie intern af te handelen. Er is een verschil tussen transparantie en het voor de leeuwen gooien van een coureur. Ze weten dat alles wat ze zeggen direct uitgezonden kan worden, maar het is heel begrijpelijk dat een gefrustreerde coureur op het hoogtepunt van de wedstrijd niet zit te denken aan zijn mediacursus.

Op de huidige manier kan elke (non)verbale uitbarsting van een coureur worden gebruikt voor de kijkcijfers onder het mom van ‘transparantie’, wat een coureur duur kan komen te staan. Dat is niet eerlijk.

Als we besluiten om alles uit te zenden, moeten we ook besluiten om maar gewoon te lachen om alle frustratie. Dat we het allemaal niet te serieus nemen. Laten we een voorbeeld nemen aan Verstappen, die doet dat ook. In een interview met Autosport zei hij ondanks al het gezeur niks aan zijn rijstijl zou veranderen: “De kritiek verandert voor mij niets, ik blijf gewoon net zo rijden als altijd. Daar is niets mis mee.”

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.