Feyenoorders onthalen de spelersbus
Foto Proshots

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een Feyenoorder zet de gifbeker aan zijn lippen en drinkt tot de laatste slok

Elke week schrijft Martijn Neggers een sportcolumn voor VICE Sports over het theater achter het Nederlands voetbal. Neggers staat erbij en kijkt ernaar.

Ik had hem alweer een tijdje niet gezien, maar afgelopen zondag stond hij weer in volle glorie op tafel, opgepoetst en glimmend in het halfslappe zonnetje: de gifbeker van Feyenoord. Een paar dagen geleden las ik een lijstje met daarin de dieptepunten van Feyenoord tussen het afgelopen kampioenschap en nu: de tranen van Pierre van Hooijdonk, 10-0 tegen PSV, de miskopen van Ruud Gullit. De tragiek die Feyenoord heet gevangen in dertien puntjes onverdund leed. En tussen al die dieptepunten in, hoorde ik in de loop der jaren alsmaar verzuchten: ‘is die gifbeker nou nóg niet leeg?’

Advertentie

De afgelopen twee weken was Feyenoord virtueel kampioen. Eventjes winnen bij Excelsior – die het uiteraard niet al te moeilijk gaan maken, want Excelsior – en dan kan eindelijk definitief de vlag weer uit. Ik reis met de trein af naar Delfshaven, om met een paar vrienden deze zegetocht te gaan aanschouwen. In de metro raak ik aan de praat met een jongen van een jaar of zestien, in een Feyenoordshirt, die een beetje angstig om zich heen kijkt.

“Gaat ie?”
“Jawel, jawel.”
“Feestje vanavond?”

Even blijft de jongen stil. Iets te lang. Ik kijk hem nog eens aan. Iets verderop in de metro wordt het Hand in hand ingezet.

“Niet?”, probeer ik het nog een keer.
“Het blijft toch Feyenoord hè,” mompelt de jongen voor me onzeker.

Het gesprekje blijkt profetisch: Feyenoord verlamt tegen de stadsgenoten van Excelsior. De schaal kan weer opgeborgen, de slingers weer in de kast. Alleen bij FOX Sports weten ze het even niet meer. Ze hadden toch, verdomme, al die zendtijd ingepland voor het feest bij Feyenoord? Ze hadden toch, verdomme, niet voor niets drones ingehuurd om de busrit van Woudestein naar De Kuip te filmen? Die prachtige busrit waar al die honderden supporters langs de weg zouden staan juichen?

Ergens in de regiekamer bij Fox besluit een eindredacteur binnensmonds vloekend om de uitzending toch maar door te laten gaan. En dus kijkt het hele terrasje in Delfshaven – samen met alle Feyenoorders overal in de stad en in de rest van het land – toe hoe Karim el Ahmadi met een verbeten gezicht de bus in stapt. Hoe Terence Kongolo met een onzeker gebaar zijn tas aan de chauffeur geeft. Hoe de bus start en zonder ook maar één spoortje van vreugde de weg naar Rotterdam-Zuid inzet.

Advertentie

Dirk Kuyt stapt van het veld na de 3-0 op bezoek bij Excelsior. (Foto: Proshots)

Terwijl de bus over een verder behoorlijk lege ring heen schuift, mompelt iemand naast me verbaasd dat het beeld wel iets weg heeft van MH17. Om ons heen reageren anderen een beetje verontwaardigd: “Nou, zeg, dat kun je toch niet zeggen, joh,” om vervolgens, na even stilletjes te bekijken hoe de bus stilletjes over de Maas rijdt, eraan toe te voegen: “maar, goed, je hebt misschien wel een beetje gelijk.”

Terwijl geweldig mooi in beeld gebracht wordt hoe de bus met de staart tussen de benen de afslag neemt, in de richting van het stadion, denk ik aan het dieptenpuntenlijstje dat ik deze week las. Dertien dieptepunten tussen de twee schalen in. Ik ben maar even zo vrij om er daar nog een aan toe te voegen. Puntje veertien: de absurde gedocumenteerde roemloze aftocht na Excelsior-uit.

Later die avond, tijdens Studio Voetbal voorspelde Pierre van Hooijdonk in een zeldzaam oprechte bui, hoe Feyenoorders in heel Nederland jarenlang uitgelachen zijn door hun vrienden, door hun collega’s. Aan de koffieautomaat, tijdens de teamvergaderingen, overal dezelfde grappen – jaar na jaar. Het kostte Pierre moeite om het fysiek uit te spreken, zoveel weerzin had hij tegen het idee, maar hij deed het toch. Met moeite voegde hij eraan toe: “Je moet er toch niet aan denken dat die mensen na volgende week zóndag uitgelachen worden?”

In Pierres blik zat een mengeling van angst, paniek en radeloosheid. Ik keek naar Pierre van Hooijdonk en dacht nog heel even terug aan de roemloze busreis op Fox. Aan alle grappen die alweer voorbij waren gekomen op mijn telefoon. De gifbeker van Feyenoord blijkt weer eens een gulle vriend te zijn die oneindig geeft – en ondertussen wel met je vriendin in bed duikt.

Advertentie

Terwijl de bus het stadion nadert, is overal in Rotterdam het besef ingedaald dat Feyenoord zojuist met 3-0 verloren heeft bij Excelsior, en dat het kampioenschap misschien wel door de vingers glipt. In de binnenstad is het rellen begonnen door een groep geteisem dat de naam van de club voor de zoveelste keer misbruikt om de stad te mishandelen.

Maar hier, op het terrasje in Delfshaven, wordt in stilte de busreis bekeken. In stilte bestelt men er nog maar een biertje bij. Na een paar minuten verslagenheid, een kort oponthoud in de euforie van de afgelopen weken, staat er ineens een oude man op, met een Feyenoordpet op zijn hoofd en een Feyenoordsjaal om zijn nek.

“We… Wor… den… Kampioen! We worden kampioen! We worden kampioen!”

Hij begint te zingen. Als zijn lied – dat enkel uit de zin ‘we worden kampioen’ bestaat, klaar is, zet hij hem opnieuw in. Binnen twee zinnen zingt het hele terrasje mee, in een noodgedwongen vorm van optimisme. Er valt een hoop te zeggen over de gifbeker van Rotterdam-Zuid, maar één ding is zeker: een echte Feyenoorder zet hem manhaftig aan de lippen en drinkt hem tot de laatste druppel leeg.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.