Een blik in de beroemdste boksschool van Bangkok

In tegenstelling tot andere thaiboksscholen in Bangkok is Sitsongpeenong netjes. Daarmee bedoel ik niet dat het ingericht is voor toeristen die een beetje willen trainen op vakantie, maar het grote, zelfvoorzienende complex ziet er goed uit en heeft zelfs een pooltafel. Er is nagedacht over de inrichting.

Buitenlandse muay thai-leerlingen kunnen in het complex wonen. De hoeveelheid thaiboksers wisselt, maar komt zelden boven de vijftien. “We hebben tien kamers. Vol is vol,” zegt Tim, de eigenaar van de boksschool. Hij wil het graag zo houden, zodat hij de kwaliteit van de trainingen kan waarborgen.

Sinds de oprichting in 2008 is Sitsongpeenong uitgegroeid tot een begrip in de hoofdstad van Thailand. In binnen- en buitenland kennen thaiboksliefhebbers Sitsongpeenong door het succes van de boksers die het onder contract heeft staan. De sportschool vertolkt ook een hoofdrol in het boek Muay Thai Fighter van de Ierse schrijver Paul Garrigan.

Leerlingen uit het buitenland blijven zelden langer dan een paar weken of maanden in de boksschool om te trainen. Hun komst is altijd goed voor de financiën, maar in tegenstelling tot veel Thaise boksscholen – vooral in Phuket – is de Sitsongpeenong daar niet van afhankelijk. De boksschool krijgt de meeste centen van Thaise boksers die onder contract staan, zoals Sittichai en Kem Sitsongpeenong. Dat zijn grote namen, die tegenwoordig vaker in het buiten- dan binnenland vechten.

Kem was een van de eerste boksers die een contract tekende bij de school van Tim. Toen hij zijn de school opende, begon Tim met een zoektocht naar “de beste trainer en de beste vechter” die hij zou kunnen vinden. De beste bokser was toen Kem. De beste trainer was Monlit. Hij was al tien jaar gestopt als trainer toen Tim hem benaderde om Sitsongpeenong onder zijn hoede te nemen. De twee kenden elkaar nog van vroeger, toen Monlit les gaf aan Tim in een andere boksschool. Monlit had inmiddels een handeltje in de verkoop van kippen, maar dat liep niet zo goed. “Waarom doe je niet het werk waarvoor je geboren bent?”, zei Tim. “Dit is waar je het best in bent.” Uiteindelijk ging Monlit overstag, ook hij tekende voor Sitsongpeenong.

De eerste twee jaar was de gym nog niet winstgevend, de school leed zelfs verlies. Tim bleef positief en langzaam maar zeker kwam er verbetering in de situatie. Tim investeerde meer geld in de boksschool en legde meer boksers vast. De school kreeg daardoor een betere reputatie en de boksers van de school wonnen steeds meer grote wedstrijden. Toen het management ook buitenlandse wedstrijden kon regelen voor de beste boksers, ging het hard.

Tim is zakelijk en dat is terug te zien in de boksschool. Zijn team verbetert constant aspecten van de zaal, zodat het er netjes uit blijft zien. Vers bloed blijft binnenstromen, zoals thaiboksers Petchnongkhai, Yodpayak en Petchwanlop. Zij moeten de goede reputatie van Sitsongpeenong de komende tijd verder uitbouwen. De lat ligt hoog.