Een bizarre dag met een voormalig bodybuilder in een indianenreservaat
Photos by Ray Lego

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Een bizarre dag met een voormalig bodybuilder in een indianenreservaat

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE Sports US.
RL
foto's door Ray Lego

Er is weinig bekend over Benny Podda. Dankzij een documentaire van ESPN weten we dat hij vechtsport leerde in China en Chuck Norris trainde. Maar hij maakte in een vorig leven vooral naam als bodybuilder. Hij werd kampioen van Amerika, maar viel vooral op omdat hij zo gek was als een deur. Zelfs in de wereld van bodybuilders – een wereld vol vreemde eenden – was Podda een vreemde eend in de bijt. Hij beroofde eens een apotheek met pijl en boog, hij stond als bodybuilder regelmatig op het podium met een weervolvenmasker op, kon op commando bloed uit zijn neus spuiten en was in staat om met zijn leuter bijna 90 kilo te dragen. Ook hing hij zichzelf eens aan een strop tijdens een show, deed na vijf minuten plotseling zijn ogen open en stak zijn middelvinger op naar het publiek. Podda is een levende legende, maar koos ervoor een afgesloten leven te leiden. Er is dus weinig over hem bekend – hij heeft niet eens een Wikipediapagina. De meeste achtergrondinformatie over hem komt uit een artikel in Men’s Fitness uit 2004. Fotograaf Ray Lego maakte de foto’s bij dat stuk en wist niet wat hij moest verwachten toen hij de opdracht kreeg. Er volgde een doldwaze reis door een reservaat in het zuiden van Californië met de bijzondere bodybuilder, terwijl Ray een aantal spectaculaire foto’s maakte. Dit is zijn verhaal.

Advertentie

“Ik vloog met mijn assistent naar Californië en we hadden met een bekende van Podda afgesproken vlak buiten het reservaat. We reden een paar uur door een kurkdroge woestijn gevuld met oude auto-onderdelen. Middenin het reservaat stond een verwaarloosde boerderij.

Benny zat ons al op te wachten. Hij zag eruit als een gek. Het was de grootste man die ik ooit had gezien en hij was ontzettend fit. Zelfs zijn gezicht zag er gespierd uit. Benny is geen indiaan, maar werd toch toegelaten tot het reservaat. Hij heeft blijkbaar ooit de dochter van het stamhoofd genezen. ‘Ik weet precies wat er door je heen gaat, ik voel je pijn,’ was het eerste wat hij tegen mij zei. Daarna vertelde Benny allerlei sterke verhalen over hoe hij AIDS-patiënten en verslaafden geneest met acupunctuur en zijn eigen medicinale goedje. Wiet vormt de basis voor dat drankje, maar er zit ook alcohol en gember in.

Er stonden wel honderden kannetjes van dat spul. Ik nam er ook wat van. Ik heb wel vaker grimmige, vreemde alcoholische drankjes gehad, maar dit overtrof alles. Het smaakte ontzettend chemisch. De eerste kwam hard aan en ik raakte al bijna buiten zinnen, terwijl Benny het goedje dronk alsof het water was. Hij zei dat ik er nog meer van moest drinken en bleef zeggen hoe belangrijk dat was. ‘Dan komen we op dezelfde golflengte,’ zei hij.

Na drie of vier drankjes was het alsof ik hallucineerde, maar anders dan anders. Ik voelde een serene rust om me heen en ik was erg gefocust. Het was bizar. Alles werd helder en ik beleefde dingen heel intens. Het was niet beangstigend, maar ik genoot ervan.

Advertentie

Ik moest natuurlijk nog wel aan het werk, er moesten tenslotte foto’s worden gemaakt. Ik reed met Benny en mijn assistent – ik heb me trouwens nooit zekerder gevoeld achter het stuur – naar een waterval in de buurt.

Het water kletterde naar beneden, maar ik wilde wel even een frisse duik nemen. Benny vertelde mij dat ik waarschijnlijk mijn nek zou breken als ik onder de waterval zou gaan staan. Hij had waarschijnlijk gelijk. Toch sprong hij er zelf wel onder. Hij liet al het water op zijn hoofd en schouders vallen, terwijl hij wat vechtsportbewegingen en weerwolfposes liet zien. Ik wachte eigenlijk tot hij neer zou vallen, maar Benny bleef als een betonblok overeind staan.

We gingen verder naar een klein meertje. Benny vertelde hoe lang hij zijn adem in kon houden, ging kopje onder en verdronk zichzelf bijna. Hij bleef tien minuten onder water en er kwam water in zijn longen, maar op wonderlijke wijze spuugde hij het weer uit. Dit deed hij wel vaker, zei hij. Het was gekkenwerk. Ik stond er zo van te kijken dat ik vergat foto’s te maken. Ik wilde dit met eigen ogen zien en niet door een lens. Daarna gingen we naar de grot waar Benny regelmatig slaapt. Overal zag je ratelslangen en ik liep op slippers. Benny vertelde dat hij de rotsen als kussen gebruikte en soms cactussen at. In de grot stond een soort podium. Volgens Benny gebruikten de geesten het podium om voor hem te zingen en tegen hem te praten.

Advertentie

Hij traint ook in de grot. Rotsen waren zijn gewichten en als hij geblesseerd raakte, genas hij zichzelf met behulp van het snikhete zand. Hij brak ooit zijn enkel, maar ging niet naar het ziekenhuis. Hij liep simpelweg door zand – dat volgens hem meer dan 200 graden was – en zijn enkel herstelde. Ik stak mijn hand in het zand, maar hield dat niet langer dan een seconde vol.

We gingen terug naar Benny’s huis en dronken nog wat van zijn gekke drankje. Benny wilde graag dat ik een foto maakte van zijn ballen, met gewichten eraan. Ik was wel wat gewend, maar ik vond het nogal ongemakkelijk om dit vast te leggen.

We begonnen dus maar aan een fotosessie waarbij Benny een soort kleine bezem met metalen spaken gebruikte. Nadat ik mijn camera en lichten had klaargezet, tuigde Benny zichzelf helemaal af met die metalen spaken en schreeuwde het uit van genot. Elk onderdeel van zijn lichaam – zijn armen, benen en zelfs zijn ballen – nam hij onder handen met de metalen spaken en ik dacht dat ik elk moment bloed zou gaan zien. Er gebeurde niets. Benny leek immuun voor pijn. Mensen zeggen wel eens dat pijn een emotie is. Dat klinkt misschien stom, maar Benny liet zien dat het wel een beetje tussen de oren zit.

Benny deed buitenaardse dingen, maar stond met beide voeten op de grond. Hij is misschien gek en leeft in zijn eigen wereld, maar hij is aardig en oprecht. Hij heeft misschien wat gekke gewoontes, maar dit is zijn manier van leven. In de wereld van het bodybuilden bewoog hij zich al op het randje, en dat doet hij nu nog steeds. Waar hij ook terechtkomt, hij zal zichzelf zijn. Stapelgek, dat wel.”

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.