Het vak heet “Skateboarding and Action Sports in Business, Media, and Culture”. Het is de eerste in zijn soort en gaat in op onderwerpen als geslacht, afkomst, economie en zakendoen, allemaal vanuit een skateperspectief.“Tijdens het skaten denkt niemand aan dat soort zaken, omdat je je vrij voelt en niet per se hoeft na te denken bij wat je doet,” vertelt Dimitri Melendez, een student die het vak volgt. “Mensen denken vaak bij skaters vaak aan bepaalde types, maar het is eigenlijk een hele diverse groep mensen.”
Advertentie
Neftalie Williams is docent en geeft inmiddels voor het derde semester op rij les in het vak. Hij gelooft dat skaten meer is dan tijdverdrijf of sport. “Alles wat in de skateboardcultuur plaatsvindt kan gebruikt worden om andere wereldwijde problemen op te lossen,” vertelt hij. “Ik leer studenten dat ze verschil kunnen maken, ook in zaken waar ze niet eens aan denken. Om dat te doen benader ik ze vaak met dingen waar ze al in geïnteresseerd zijn, in dit geval met skaten.”Samen met Melendez, die een skateclub runt voor studenten van de universiteit, heeft hij contact gelegd met lokale basisscholen. Samen willen ze kinderen uit lage sociale milieus begeleiden en ze zien skaten als een middel om dat te bereiken.“Skateboarden brengt een diverse cultuur met zich mee. Het gaat daarbij niet alleen om het skaten, maar ook om het gemeenschapsgevoel,” vertelt Williams. Hij werkt al meer dan tien jaar in de skate-industrie. Hij ziet het als een grote, internationale gemeenschap waarin met name jongeren normen kunnen vormen zonder dat volwassenen zich ermee bemoeien.“Als ik ga skaten in Cuba voelt dat hetzelfde als in Brazilië of Japan,” zegt hij. “Juist omdat er niet echt regels zijn.”Het vak dat hij geeft, is behoorlijk populair. Maar hoewel de belangstelling immens is en Williams talloze e-mails krijgt van geïnteresseerden, houdt hij het elk semester op een groepje van maximaal 25 studenten.
Advertentie
“Het voelde nooit als college; de focus lag altijd op samenwerken en discussies. Daarbij pasten we dan specifieke academische kennis toe,” vertelt Greyson Peltier, een student die het vak volgde. “Het voelt echt alsof Professor Williams mij geleerd heeft dat deze zaken alle verschillende sociale lagen verbinden, terwijl ze genegeerd zouden worden als niemand ze bespreekt.”Tijdens de lessen van Williams komen er regelmatig gastsprekers uit de skatewereld langs. Onder andere Johnny Schillereff (de oprichter van Element) en professionele skaters als Joey Brezinski, Amelia Brodka en Mimi Knoop zijn langs geweest. Ook Thomas Barker, de man achter de International Association of Skateboarding Companies heeft een aantal keer voor de klas gestaan.
“Eigenlijk is het geen sport, geen kunst en ook geen cultuur,” vertelt Barker. “Het is een soort combinatie van de drie, en we vinden het ook belangrijk voor de toekomst van het skaten om dit op een academisch niveau te kunnen uiten.”
Brodka, die ook aan de University of Southern Carolina studeerde, richtte ooit Exposure op. Dat is een nonprofit-organisatie die kansen voor vrouwelijke skaters wil promoten. Ze sprak met studenten over hoe het is om vrouw te zijn in de skatewereld.
Verder keken de studenten naar de film Underexposed, die Brodka liet zien om ze bewust te laten worden van hoe weinig publiciteit vrouwelijke skaters krijgen in vergelijking met mannelijke skaters. Daarna bespraken de student met elkaar hoe reclame en promotie daar invloed op kan hebben, en hoe vrouwen beter betrokken kunnen worden. Ze kregen zelfs een toets over het onderwerp, die bestond uit een opdracht waarbij de studenten kritiek leverden op het huidige systeem en met een alternatief plan moesten komen om vrouwelijke betrokkenheid te stimuleren.
“Ik kijk ernaar alsof we problemen aan het oplossen zijn. We kijken als het ware naar een volledig ecosysteem en bedenken wat er ontbreekt,” vertelt Williams ons. “Dat is dan ook het mooie aan mijn vak. De studenten doen iets waar hun passie bij ligt en denken na over oplossingen voor wereldwijde problemen.”
Williams ziet skaten als een instrument om wereldwijd culturele problematieken aan te pakken. Dat heeft hij ervaren toen hij werkte met kinderen in landen als Cuba, Brazilië, Spanje en Afghanistan. “De kinderen mogen zien hoe belangrijk en invloedrijk een skateboard kan zijn,” vertelt Williams.
Advertentie
Williams werkte bijvoorbeeld op de Amerikaanse ambassade in Nederland met jonge Syrische vluchtelingen. Door iets simpels als skateboarden te gebruiken, leerde hij de kinderen dat het oké was om over hun problemen te praten. Vervolgens sprak hij met zijn leerlingen weer over de situatie van de vluchtelingen.Nadat hij tijd doorbracht met de Syrische vluchtelingen en zijn leerlingen, bracht hij de twee groepen samen en gingen ze skaten. Omdat beide groepen er weinig ervaring mee hadden, hielp dit hen juist elkaar op te zoeken, een band te creëren en hun verschillen achter zich te laten.
“Zelfs als je niet uit de meest stabiele gemeenschap komt, kun je gaan skaten. Het is geen exclusieve gemeenschap,” zegt Williams.
Als hij naar de toekomst kijkt is hij hoopvol. Hij stelt zich een groeiend vakgebied voor, waarin studenten van verschillende universiteiten wereldwijd samenkomen om te skaten en na te denken over een betere wereld.
“Hoe los je wereldproblemen op? Je bedenkt gewoon waar kinderen al goed in zijn, en dat versterk je,” zegt Williams. “Laat de kinderen skaten en samen leren.”—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.