De olympische beachvolleyballers Brouwer en Meeuwsen zijn beesten in League of Legends

In het zand staan vier gebruinde, afgetrainde atleten. Op de tribunes is het feest en tussen de punten door klinkt er harde muziek. Het contrast tussen een beachvolleybalwedstrijd en een potje gamen in een donkere kamer kan bijna niet groter. Toch zit het beste beachvolleybalduo van Nederland op een vrije dag graag binnen, met de neus voor een computerscherm.

Alexander Brouwer (27) en Robert Meeuwsen (28) werden afgelopen jaar nog genomineerd voor sportploeg van het jaar vanwege hun bronzen medaille bij de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Maar ze zijn niet alleen fanatieke volleyballers. Ze spelen ook regelmatig League of Legends, dat met tientallen miljoenen unieke spelers per maand de populairste game ter wereld is. We spraken Alexander en Robert in een koffietent in Scheveningen over hun hobby.

VICE SPORTS: Ha, mannen. Voor mij voelen de Spelen van Rio alweer als een eeuwigheid geleden. Hoe zit dat bij jullie?
Alexander Brouwer: Voor mij ook. Toevallig stond vanochtend de dopingcontroleur om half zeven op de stoep. Dan denk je er weer even aan. Maar het trainen staat op een laag pitje. In februari starten we weer in het zand. Ik heb veel andere dingen gedaan de afgelopen maanden. Vakantie vieren, studeren, hobby’s oppakken.
Robert Meeuwsen: Voor mij geldt hetzelfde. Ik ga straks naar de golfbaan en direct daarna snowboarden.

En in de wintermaanden is er ongetwijfeld meer tijd voor gamen. Hoe is die passie ontstaan?
Robert: We zijn acht jaar geleden naar Scheveningen verhuisd voor het beachvolleybal. Je traint veel, maar daarnaast heb je aardig wat vrije tijd. We hebben een vast clubje beachvolleyballers – Christiaan Varenhorst, zijn oud-maatje Jon Stiekema, Tim Oude Elferink en Jan-Joost van den Bogert – waarmee we allerlei games spelen. We vonden League of Legends meteen leuk, vooral omdat je het met vijf-tegen-vijf speelt en we zijn vaak met z’n vijven.

Leg eens voor een League of Legends-leek als ik uit hoe het spel werkt.
Robert: Doe jij dat maar Alex, ik denk dat jij het goed kunt uitleggen aan leken.
Alexander: Omdat ik het dichtst bij de leken sta? Goed, ik ben niet zo goed in die terminologie, maar je speelt het online, ziet het spel van bovenaf en er zijn een aantal vaste speelvelden. Je moet het zien als een soort schaakbord waarin het doel is om de Nexus – vergelijkbaar met de koning bij het schaken – van het andere team te vernietigen. Iedere speler heeft een eigen rol, of champion. Er zijn meer dan honderd van die champions, dus dat maakt het spel gevarieerd. Robert is een stuk beter. Hij heeft een ingewikkeldere rol. Ik speel een wat meer ondersteunend personage. De rol waarin je relatief het minste kan verpesten, om het zo maar te zeggen.

Hoe heet jullie team?
Alexander: Bffd, een afkorting van Buffed.
Robert: Dat is een term uit World of Warcraft. Dat hebben we ook een tijdje met z’n allen gespeeld.

Ah, dat ken ik wel. Uit ervaring weet ik dat het je aardig kan opslokken. Dat geldt voor gamen in het algemeen. Hoe zit dat bij jullie?
Robert: In het verleden zaten we tussen trainingen door echt alleen maar te gamen. Op een gegeven moment hebben we tegen elkaar gezegd dat we tussen de trainingen wel betere dingen kunnen doen. Soms kwamen we gehaast bij het veld aan, omdat een potje lang duurde. Dat was niet echt een goede voorbereiding op een training.
Alexander: De topsport mag er niet onder lijden, dat is het belangrijkste. We hebben best een zwaar trainingsprogramma. Als je dan tussen trainingen door bloedfanatiek zit te gamen, kom je mentaal niet echt tot rust.

Hoeveel uur gamen jullie nu per week?
Robert: Ik ben druk met verhuizen, dus zit maximaal op een uurtje of twee per week. Normaal haal ik twee uur per dag. Ik ben wat fanatieker dan Alexander.

Hebben jullie ook extreem goede gamecomputers?
Alexander: Nee hoor, ik zit gewoon met m’n laptopje op de bank.
Robert: Dat verklaart waarom hij de slechtste van de groep is.

Jullie blijven topsporters hè, ook als jullie gamen.
Robert: Ja, keihard, haha. Ik wil gewoon altijd winnen, en ik kan er ook chagrijnig van worden als ik een potje verlies.
Alexander: Er was een tijd dat hij soms tijdens de training nog zat te mopperen. Dat heb ik wat minder.

Je hebt ook sportkoppels die buiten hun sport niets met elkaar hebben. Dat geldt niet voor jullie. Maakt samen gamen jullie als beachvolleybalduo sterker?
Robert: Tsja. Het voegt niets toe en werkt ook zeker niet negatief. Ik zie dit niet als iets wat we met z’n tweeën doen, omdat we met een groep van vijf spelen.
Alexander: En we houden het gescheiden. Als we met beachvolleybal bezig zijn, is er een andere samenwerking dan wanneer we buiten het veld met elkaar omgaan. Het is eigenlijk een soort scheiding tussen privé en zakelijk.

Spelen jullie League of Legends ook tijdens toernooien, zoals de Spelen?
Robert: Nee, nooit. Daarvoor of daarna wel.
Alexander: Na de WK-finale in 2013, toen we de wereldtitel wonnen, hebben we midden in de nacht na het feesten nog een potje League of Legends gespeeld. In die tijd deden we elkaar op verjaardagen ook van die punten cadeau, zodat je een nieuw uiterlijk kan kopen voor je personage.
Robert: Ik moet ineens denken aan een toernooi in Xiamen in China in datzelfde jaar, waar we met z’n vieren waren. Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: als we de halve finales halen, kopen we voor vijftig euro aan punten. We haalden alle vier de halve finales. Toen was de verslaving nog wel groot, haha.

Dat is nu minder?
Robert: Ik vind het spel nog net zo leuk, maar ik maak nu meer keuzes die in het voordeel zijn van het beachvolleybal.

Er zijn sporters die als monniken leven naast hun sport, ook als ze vrij zijn.
Alexander: Daar zijn wij wat relaxter in. We weten ook dat we allebei die ontspanning nodig hebben. In aanloop naar de Spelen leefden we natuurlijk wel als monniken. Alles draait om bewuste keuzes maken. Nu kan het even. We hebben trouwens veel meer hobby’s dan alleen gamen. Sinds kort zijn we fan van golfsurfen, hier voor de kust van Scheveningen. We hebben een eigen board en wetsuit. Ook weer zo’n contrast met gamen. Maar ach, wat maakt het uit.

Dat contrast is wel interessant. Beachvolleybal staat te boek als een vlotte, hippe sport. Gamen heeft een beetje een nerdy imago.
Alexander: Er wordt weleens bijzonder tegenaan gekeken, vooral door mensen die zelf niet gamen. Bij League of Legends is het niet zo dat je tijdens een potje even een kopje koffie kan doen. Mijn vriendin zegt altijd dat ik niet aanspreekbaar ben als ik game. Daar komt bij dat het ook het type spel is dat snel als nerdy gezien wordt, anders dan bijvoorbeeld een voetbalgame. Er komt wat strategie bij kijken, dus Robert leest zich zo af en toe in. En je kunt bij dit spel veel leren door goed te kijken hoe anderen het spelen, bijvoorbeeld via livestreams.

Aan de andere kant heb je onderling de grootste lol. We hebben een keer onze gamenamen (Robert: TozzTozz, Alexander: Allihupa) op onze shirts laten drukken bij een toernooi in Zwitserland, toen de organisatie voor het eerst met namen op het shirt ging werken. Toen mocht je zelf nog kiezen. Niemand begreep er iets van. Die gasten waarmee we speelden lagen in een deuk.

Wat is je mooiste gameherinnering?
Robert: We hebben ons een keer met vier man opgesloten voor een nieuwe uitbreiding van World of Warcraft, met als doel zo snel mogelijk alles uit te spelen. Drie weken van tevoren gingen we al van alles uitzoeken, om zo effectief mogelijk door het spel te gaan. Op de dag zelf haalden we alleen maar gezonde dingen in huis om zo lang mogelijk door te kunnen gaan. Daarna hebben we bij mij, iedereen met z’n eigen computer, ongeveer zestig uur non-stop gespeeld.

Haha. Dat soort dingen zijn alleen nooit echt stoer om te vertellen op verjaardagen. Vreemd, eigenlijk. Het is tegenwoordig wel cool om in een paar dagen alle seizoenen van Game of Thrones te kijken.
Alexander: Inderdaad, en wat is daar sociaal aan? Zoals wij gamen, met vijf man wat ouwehoeren over een headset, is het best nog een sociaal gebeuren. Ik speel ook nooit als die gasten er niet zijn. Maar ik merk aan mezelf dat ik er ook op twee manieren naar kijk. Op van die sites kun je zien hoeveel dagen van je leven je in het spel hebt gestopt. Dan kan ik me echt schamen. Tegelijk vind ik onszelf best toffe gasten met vette hobby’s, de beachvolleybalwereld is cool en we zijn goed in onze sport. Het voelt als een soort duistere kant.
Robert: Dit interview is daarom best bizar, omdat we het er nooit over hebben gehad. Als het over hobby’s gaat, vind ik het heel vet om iedereen over golfsurfen te vertellen. Bij gamen is dat anders. Het wordt snel gezien als tijdverspilling, terwijl iemand anders echt niet minder tijd verspilt. Bij gamen zie je gewoon heel duidelijk: zoveel uur, zoveel dagen.

Denk je dat er meer topsporters gamen dan we denken?
Robert: In ieder geval in het beachvolleybal. Op toernooien speel je twee wedstrijden op een dag, daarna heb je niets. Dan zoek je toch naar ontspanning. Ik speel op mijn telefoon zo’n ander populair strategiespel, Clash of Clans. In de hotellobby zette ik eens tussen de wachtende teams het introdeuntje extra hard. Er waren maar weinig die het niet herkenden.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.