Danny Koevermans geniet met volle teugen van zijn leven als amateurvoetballer

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Danny Koevermans geniet met volle teugen van zijn leven als amateurvoetballer

Voetballers weten vaak niet zo goed wat ze na hun carrière nou eigenlijk met hun leven of hun geld aanmoeten.

De een zoekt geluk in het eeuwige trainerschap, een ander gaat lekker cashen in Qatar en een hoop ex-voetballers noemt zichzelf analist en zegt op donderdagavond twee zinnetjes over de Europa League-kraker FK Karabakh – PAOK.

Ronald de Boer laat zien dat je deze opties ook kan combineren, maar daar gaan we het vandaag niet over hebben. Er zijn namelijk ook uitzonderingen op die regel. Danny Koevermans, de oud-spits van Sparta, AZ, PSV, Utrecht, Toronto FC en Oranje, wist namelijk heel goed wat hij later wilde worden als hij ouder was: amateurvoetballer. Na zijn korte periode als assistent bij Sparta leek hij in een zwart gat te verdwijnen. Toen hij bij Sparta niet tot een overeenkomst kon komen, dook hij weg in zijn geliefde Brabant om te gaan genieten van het leven.

Advertentie

Wij zochten hem op in dat zwarte gat, bij de lokale voetbalclub SV Brandevoort. De vereniging is nu al drie jaar de plek waar Danny volop geniet van het amateurvoetbal als centrale verdediger in het eerste team.

Ze spelen in de vijfde klasse en afgelopen zondag werd de vijfde overwinning op rij binnengesleept. In het gure weer keek een klein groepje dorpelingen naar de onvervalste kraker tegen Ollandia. Op het drassige kunstgras van veld 1 waren de Ollanders geen partij voor de Brandevoorters. Het werd 7-0.

Na de wedstrijd sprak ik met Danny in het iets te moderne clubhuis over het iets te moderne clubhuis, het wonderlijke amateurvoetbal, Louis van Gaal, verschrikkelijke tv-programma’s en zijn strak georganiseerde receptenboek.

VICE Sports: Hallo Danny, hoe ging de wedstrijd?
Danny Koevermans: Goed. Ik ben helaas geblesseerd dus ik kon niet meedoen, maar verder gaat het prima. Ik doe lekker mijn ding.

Wat is voor jou lekker je ding doen?
Beetje tennissen, beetje golfen en vooral koken vind ik heel leuk. Dat is ook meteen mijn planning voor het komende jaar. Die dingen doe ik allemaal naast drie dagen per week voetballen en vader zijn. Ik verveel me dus niet.

Een passie voor koken had ik niet verwacht
Ja koken vind ik super. Daar kan ik heerlijk systematisch mee bezig zijn. Ik zoek online wat recepten, bij de Allerhande meestal. We eten dan met het hele gezin en geven het recept een cijfer. Ondertussen hebben we een map met allemaal lekkere gerechten, sommigen verdwijnen ook in de prullenbak. Zo hou ik mezelf lekker bezig.

Advertentie

Welk gerecht staat op nummer één?
Daarvoor moet ik mijn map raadplegen, die heb ik niet bij me.

Waarom koos je voor Brandevoort?
Toen ik naar PSV ging, ben ik hier gaan wonen. Dat beviel ons eigenlijk heel goed. In onze tijd in Canada hebben we dit huis gewoon aangehouden, we wilden het echt niet kwijt. Ik dacht vroeger altijd dat ik later zou eindigen bij Excelsior ‘20, waar ik ben begonnen, maar dat is te ver rijden vanaf hier.

Dus eigenlijk voetbal je hier omdat Brandevoort het dichtste bij was?
Ja precies. Toen ik stopte bij Utrecht ben ik gelijk op de fiets gestapt, hier naar binnen gelopen en zei: “geef mij wat inschrijfformulieren, ik kom hier voetballen”.

Daar waren ze wel blij mee zeker?
Ze waren vooral verbaasd, maar ze vonden het ook leuk. Ik sta in het dorp bekend als ‘de voetballer’, dus ze wisten wel wie ik was. Nu voetbal ik hier al drie jaar.

Volgens mij kan jij heel erg genieten van amateurvoetbal.
Ik vind het prachtig. Ik ben een echte amateurvoetballer, altijd al geweest. Ik vind het gewoon leuk om zondagmiddag een balletje te trappen, er hangt een ongedwongen sfeer en soms kan je na de wedstrijd met elkaar lekker pilsjes kan drinken. Hier kan dat eigenlijk niet zo goed. We hebben een saaie kantine, een beetje te modern zoals je ziet. Maar volgende week spelen we uit bij Nederwetten. Nou, daar hebben we vorig seizoen twee keer er een legendarische derde helft van gemaakt. Er zijn al spelers die de maandag daarna vrij hebben genomen van werk. Winnen of verliezen maakt voor de sfeer daar weinig uit. Geen gezeik vooraf, geen gezeik achteraf, geen stress. Een heerlijk fenomeen is het.

Advertentie

Waarom past het amateurvoetbal zo goed bij jou?
Van mijn jeugd bij Excelsior ‘20 weet ik alles nog, ik vond het prachtig. Dus in die zin ben ik van binnen altijd al een echte amateurvoetballer. Ik ben prof geworden, heb alles gezien, dat was fantastisch. Maar ik wist altijd één ding zeker: als ik zou stoppen als profvoetballer, zou ik weer bij een amateurclub gaan spelen.

Wil je ooit nog terug naar de professionele voetbalwereld, als trainer bijvoorbeeld?
Ik vond assistent zijn bij Sparta hartstikke leuk. Maar op zondag voetbal ik liever hier, dus toen zij op zondag gingen voetballen, zijn we er niet meer uitgekomen. Ik baal ervan dat het niks is geworden. Ik zou minder gaan verdienen, zo’n 1000 euro bruto per maand in plaats van 1375 euro. Ik kreeg geen goed gevoel bij dat bedrag. Oke, ik ging iets minder uren maken, maar we waren gepromoveerd en de begroting ging omhoog naar negen miljoen euro geloof ik. Voor zo’n bedrag ga ik ook niet steeds op en neer rijden. Het is jammer, want bij Sparta voel ik me thuis. Maar ik ga er wel lekker vanaf de zijlijn kijken.

Ben je nog altijd voor Sparta?
Ik gun al mijn oude clubs het beste, maar het leukste vind ik het als PSV kampioen wordt, gewoon omdat ik deze regio en de club zo fijn vind.

Was het net-niet kampioenschap met AZ in 2007 het meest frustrerende moment uit je carrière?
Ja natuurlijk, maar als dat anders was gelopen, had ik hier nu niet gezeten. Ik heb die bal met 2-2 op de paal geschoten. Als die bal er wel in was gegaan, werd PSV geen kampioen. AZ zou kampioen zijn geworden en dan was ik nooit naar PSV gegaan.

Advertentie

Hoe zat het toen tussen jou en AZ? Wilden ze je niet heel graag houden?
Ik kreeg van Louis van Gaal in een persoonlijk gesprek te horen: “AZ gaat een bepaald niveau halen en jij bent niet goed genoeg voor het niveau waar ik naar toe wil. Ik wil je er wel bij houden, maar de keuze is aan jou. Jan Vennegoor heeft in het buitenland een markt geopend voor het type spits als jij.” Wat hij eigenlijk zei was: ik heb een nieuwe spits gehaald dus je bent volgend jaar sowieso derde of vierde spits. Achteraf ben ik hem daar heel erg dankbaar voor. Hij was eerlijk en gaf me aan waar ik aan toe was. Dat siert hem wel. Andere trainers kunnen een voorbeeld aan nemen aan de manier waarop hij met spelers omgaat.

En toen kwam PSV.
Ja gelukkig, want ik vond het verschrikkelijk om als handelswaar te worden behandeld. Raar wereldje, die transfermarkt. Natuurlijk heb ik een geweldige tijd gehad bij PSV, en daarna ook een geweldige 2,5 jaar in Canada. Mijn gezin en ik vonden het heel fijn om daar te wonen. Als mijn kruisband niet was gescheurd, woonden we daar nog steeds. Ik had mijn tijd daar echt voor geen goud willen missen.

In je tijd bij PSV scoorde je voor het Nederlands elftal de winnende goal tegen Luxemburg. Door die winst was Oranje verzekerd van een plek op het EK, maar toen mocht je zelf niet mee. Ook een frustratiepuntje?
Ja, ik was graag meegegaan, maar het was gewoon logisch. Natuurlijk had ik graag dat belletje gehad van Marco van Basten, maar in de competitie heb ik in de tijd richting het EK nul goals gemaakt. Oké, PSV werd kampioen, dus daar kon ik heel goed mee leven. Het waren ook niet de minste spelers die daar naar het EK gingen. Ik heb met hen mogen spelen en mogen scoren voor het Nederlands elftal, dat was al geweldig.

Advertentie

In tegenstelling tot veel jonge, ambitieuze spelers ben jij volgens mij erg bewust van je grenzen.
Toen ik 21 was, was ik postbode en speelde ik in de derde klasse. Nu, zestien jaar later, heb ik alles meegemaakt wat ik mee wilde maken. Mensen zeiden wel vaak: “Je moet naar Engeland of Duitsland”. Maar ik was echt niet goed genoeg voor de Engelse of Duitse top. Ik heb ook nooit echt die kans gehad. Mensen vroegen me dan wel: “Waarom ga je dan niet naar Manchester United of zo?”. “Wat denk je nou zelf man,” zei ik dan.

Hoe zat – of zit – het met jou en voetbalprogramma’s?
Daar ben ik helemaal klaar mee. Ik was vaak aan de beurt. Ik heb er veel energie uit gehaald om mensen hun ongelijk te bewijzen. Maar zelfs toen ik bij PSV op de bank zat, moest ik van vrienden en kennissen horen dat er op tv werd gezegd: “Zijn moeder zit waarschijnlijk thuis op de bank te huilen”. Toen dacht ik: dit is een goed moment om weg te gaan. En ik gelukkig kon ik toen naar Canada. Ik was vaak het onderwerp van gesprek, maar nu maakt het me niet meer uit. Ik heb een geweldige carrière gehad en ik voetbal nu lekker in de vijfde klasse.

Heeft het nog meer gevolgen als je zo te kakken wordt gezet?
Er wordt zoveel geluld dat sommige mensen denken dat het waar is. Sommige trainers reageren er zelfs op. Als jij de trainer bent van een speler die voor een wedstrijd al wekenlang continu wordt afgezeken, denk je als trainer ook: “Nou laat maar zitten”. Voor je het weet stel je die speler op en ben je zelf aan de beurt bij zo’n programma.

Advertentie

Zou je zelf ooit op televisie willen praten over voetbal?
De enige verplichting die ik wil op zondagmiddag bij Brandevoort een lekker potje voetballen. In de toekomst zou ik het nog wel leuk vinden om ergens assistent te worden, maar nooit hoofdtrainer.

Waarom niet?
Daar komt zoveel bij kijken, daar heb ik helemaal geen zin in. Ik mis het wereldje ook helemaal niet. Het was leuk geweest als ik nog bij Sparta had gezeten, maar echt missen, dat niet. Volgende week naar Nederwetten. Daar kijk ik nu al naar uit.

Dit is een verhaal uit De Vierde Helft , een serie van VICE Sports over amateurvoetbal in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.