ADO Den Haag verandert steeds meer in een tekenfilm

Ik vraag me wel eens af hoe de vergadering ging waarin bij ADO Den Haag werd besloten dat de club voor het grootste deel in Chinese handen zou moeten komen. Ik vraag me af of er gedroomd is van scenario’s als van Manchester City, Chelsea, of Paris Saint Germain. Ik vraag me af of de mannen tijdens die vergadering elkaar een keer zwijgend aangekeken hebben, met een mengeling van jongensachtige bravoure en ijdele hoop.

Tot er uiteindelijk ééntje zou zeggen: ‘Jongens… Als die meneer Wang écht heel veel geld gaat overmaken, hè – maar écht heel erg veel – hoe zou jullie opstelling er dan uitzien? Ik zou denk ik Luka Modrić kopen.’ Ik vraag me af of er iemand in het bestuur gezegd heeft: ‘Luka Modrić? Nee, man, we moeten wel onze clubcultuur bewaken. Ik zou altijd eerst Arda Turan kopen. Die heeft echt ADO-allure,’ om vervolgens op een kladbriefje, alsof hij FIFA 2017 speelt, een droomelftal voor ADO neer te krabbelen.

Ik vraag me af of hij het briefje op tafel geschoven heeft en gemompeld heeft: ‘Hier, jongens. Als meneer Wang écht met veel geld komt, moeten we het zo gaan doen. Spelers als Sergio Ramos, Leonardo Bonucci, Arda Turan en Falcao. En Tommie Beugelsdijk en Lex Immers natuurlijk, want we blijven wel ADO. Ik noem dit plan… De Haagse Galacticos.’ Ik vraag me af of er instemmend geknikt is. Misschien zelfs een bescheiden applausje. Ik hoop eigenlijk van wel. Ik hoop dat een van de bestuurders nog één of twee namen vervangen heeft, en dat ze daarna elkaar de hand hebben geschud. Ik hoop het, want het zou gewoon een goed verhaal zijn. Maar eigenlijk is het een beetje treurig natuurlijk, en vooral heel erg raar. De Chinese soap bij ADO: een absurdistisch schouwspel in ontelbaar veel bedrijven.

ADO in handen van een Chinese miljonair, dat heeft al vanaf het begin iets koddigs. Alsof de club, de supporters en de rest van Nederland het ook niet helemaal serieus nemen. Waar de grote Russische of Arabische miljardairs in Engeland ook nog wel ergens wat angst inboezemen, luistert de eigenaar in Den Haag naar ‘meneer Wang’. Meneer Wang die ADO supporters ertoe bewoog om, toen hij er net was, met een bak bami op de tribune te gaan zitten. Meneer Wang die ook eens een keer een traininkje mee wilde doen. Maar het begint al met de benaming: Meneer Wang. ADO Den Haag is opgekocht door een stripfiguur. En ook nog eens eentje die niet over de brug komt met geld. Daar zijn ze mooi klaar mee, in de hofstad.

Toch hebben we ook wat moois te danken aan meneer Wang: een van de raarste televisiefragmenten van 2016. Aad de Mos en Kees Jansma schoven gisteren aan bij Studio Voetbal, en kibbelden als radeloze jongetjes, bijna tot huilens aan toe, over hún club. Aad vond dat iedereen wat beter om moet gaan met meneer Wang. Kees vond dat Aad onzin praatte. Ik heb het niet geturfd, maar Kees gebruikte volgens mij ongeveer dertig keer de term ‘kretologie’. Aad, op zijn plek, sprak ongeveer vijftien keer – met een ernstig gezicht – de zin uit: “Ik heb in Japan gewerkt, Bert, hier tegenover me, in Saoedi-Arabië. Die mensen zijn trots. Die vinden eer heel erg belangrijk. Daar moet je gewoon naartoe, en die moet je dan gewoon even gelijk geven. Zodat je ze niet in hun eer raakt.”

“Je kent de feiten niet, Aad,” mokte Kees vervolgens weer. Daarna herhaalde Aad zijn standpunt nog een paar keer, en deed Kees dat natuurlijk ook. Tom Egbers zat ernaast en keek ernaar. Af en toe probeerde hij een emotionele vraag te stellen als “Gaat ADO hieraan kapot, jongens?”, maar Aad en Kees hadden er geen aandacht voor. Ze zijn in een paar minuten een soort Waldorf en Statler van de Muppet Show geworden. Of Jansen en Jansen, van Kuifje. Dat Aad de Mos ondertussen zonder gêne zei dat Chinezen, Japanners en mensen uit Saoedi-Arabië allemaal hetzelfde zijn, zal ik verder maar even links laten liggen – hoewel ik niet zeker weet of je daar mee wegkomt, als je dat een paar keer heel erg hard roept in het centrum van Peking.

En dan is er natuurlijk ook nog Jan Pipo de Clown Željko Petrović. Na meneer Wang, Aad en Kees is hij het zoveelste stripfiguur bij ADO Den Haag. Een man die in een interview toegeeft dat hij zijn spelers eens briefjes van vijftig heeft gegeven om de benzine te betalen om naar de training te kunnen komen. Die eerder dit seizoen opperde een speler zelf te betalen ‘omdat hij hem zijn woord gegeven had.’ Die ruziet met journalisten alsof hij José Mourinho is en driftig wordt zoals alleen Lambik van Suske en Wiske dat kan.

Zo beschouwd is ADO in een kolderieke, cartooneske tekenfilmserie terecht gekomen. Maar, als ze niet oppassen, wel in eentje waarin ze spelen tegen RBC, HFC Haarlem en SC Veendam.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.