We spraken Rob Jansen over China, Ajax-politiek en de transfermarkt

De winterse transferperiode is inmiddels iets meer dan een week open en vooral door Chinese miljoenen gebeurt er weer van alles. Rob Jansen ziet het allemaal aan vanuit zijn kantoor in het Hilton in Den Haag. Als Rob daar tenminste is. De directeur van Team Wasserman is constant onderweg om zaken te regelen voor zijn cliënten, zoals Ronald Koeman, Dirk Kuyt, Dick Advocaat, Daley Blind en Marc Overmars.

Daarnaast is Rob president van de EFAA, de Europese vereniging voor voetbalmakelaars. In die rol schuift hij vaak aan bij de hoge heren van de FIFA en de UEFA, om te praten over de regelgeving in de transferwereld. Rob weet inmiddels wel van het hoedje en het randje. Dat mag ook wel, aangezien hij tijdens zijn carrière meer dan 900 transfers afrondde en 260 spelers begeleidde. VICE Sports sprak hem in het Haagse Hilton over zijn werk en de gang van zaken op de wereldwijde transfermarkt.

VICE Sports: Ha Rob, wat gaat er deze transferperiode allemaal gebeuren?
Rob Jansen: In Engeland gaan ze natuurlijk weer helemaal raar doen. Er zullen in Nederland wel wat dingen gebeuren, maar er gaan hier geen grote transfers plaatsvinden. Ik zou niet weten waarom en de clubs hebben het geld niet. Italië doet wel altijd wat onverwachts. Dat is heel gek. Italië staat meestal in de top drie van transferlanden.

De Chinese voetbalcompetitie koopt nu spelers bij bosjes op voor krankzinnige bedragen. Wat vind je van de ontwikkelingen daar?
Qua ontwikkeling van het voetbal plaats ik er mijn vraagtekens bij. We hebben eerder zoiets gezien in Japan, de Emiraten en Amerika. Daarna komt vaak een tijd van bezinning. Nu zitten we nog in de hectiek waarin er met enorme bedragen gegooid wordt. Als dit een club, speler of zaakwaarnemer aangaat, moet diegene dat gewoon doen, daar is niet zo lang over te discussiëren, toch? Dat zal bijna elke speler doen, tenzij je bij een club als Real Madrid of Manchester United speelt. Dan zou ik er nog even over nadenken.

Jij denkt dus dat het over een tijdje weer afneemt.
Ja, ik denk dat het een beetje een georganiseerde chaos is daar, met voetbalacademies, overheidsgeld, eigenaren van clubs, samenwerkingen met Europese clubs. Het hek is opengezet en iedereen is gaan rennen. Dat duurt eventjes en dan zal daar bezinning gaan komen. Daar ben ik van overtuigd.

Jouw kantoor heeft grote cliënten in Engeland. Betekent een Brexit nog wat voor jou als zaakwaarnemer?
Al zou die Brexit er komen, dan zijn we twee jaar verder en dan heeft de bedrijfstak betaald voetbal in Engeland er baat bij om te zorgen dat er geen impact is. Daar komt een enorme lobbymachine op gang, dat heb je van je leven nog niet gezien. Het is een miljardenindustrie. Die wordt niet opgeheven omdat een politicus roept dat hij Europa stom vindt.

Afgelopen zomer begeleidde je Ronald Koeman toen hij van Southampton naar Everton ging. Koeman wisselde daarvoor van management. Hij ging van Guido Albers naar jou. Hoe gaat zoiets tussen jou en Albers?
Ik ken Guido al heel lang en heb hem in de voetballerij gebracht. Hij was betrokken bij de organisatie van de bekende voetvolleytoernooien. Ik heb Guido hier niet over gesproken, maar a priori liggen er, wanneer zo’n overstap plaatsvindt, zaken tussen het oude management en de speler of trainer. Daar sta ik buiten. Maar of ik blij ben? Dat is logisch. En dat Guido teleurgesteld is ook. Ik maak het ook wel eens mee dat er iemand weggaat. In de voetbalwereld gebeurt het tegenwoordig steeds meer. De ene keer is het vreselijk en de andere keer is het: c’est la vie.

Jij was een van de eersten die zei dat transfersommen de honderd miljoen over zouden gaan. Het stijgt nu flink door. Waar gaat dat eindigen?
Dat eindigt niet. De transfersommen worden bepaald door de wereld, door de publieke belangstelling die er voor is. Het volk bepaalt of er brood en spelen zijn, net als in het Romeinse rijk. Ik werk met de miljardairs die voetbalclubs opkopen. Het is speelgoed voor sommigen van hen, Lego.

Het loopt niet altijd even lekker met zo’n nieuwe clubeigenaar. Hier vlakbij gaat het helemaal mis tussen Hui Wang en ADO Den Haag. Hoe kijk jij daar naar als Hagenees?
Dat was te voorspellen. Die man heeft namelijk zelf het geld niet, maar vertegenwoordigt een entiteit. Ik klink nu misschien als een betweter, maar een aantal Haagse voetbalmensen, waaronder Kees Jansma, Harro Knijff en ik, zeiden vooraf al dat het rampzalig was wat er ging gebeuren. We hebben iedereen gewaarschuwd en zelfs de gemeente Den Haag de gelegenheid gegeven zodat een Haagse partij de club kon kopen in plaats van Wang. De rol van de gemeente in deze blijft mij onduidelijk.

Hoe gaat dit aflopen?
Dit gaat natuurlijk nergens over. Je kan uren praten over wat Wang allemaal wel of niet doet, maar dit gaat stuklopen. Iedereen in Den Haag weet dat. Kees Jansma is toch nog de Raad van Commissarissen ingegaan om te helpen. Dat vond ik heel knap. Dick Advocaat heeft het ook nog even geprobeerd voordat hij naar Fenerbahçe ging. Maar het heeft geen zin. De hele structuur in die club is vernietigd.

Martin Jol zit er ook nog als Haagse commissaris, toch?
Oja, die zit er ook nog, ja.

Hoe is jullie contact?
Geen. Wij spreken elkaar niet.

Waarom niet?
Ik denk dat wij elkaar gevoelsmatig niet zo liggen. Ik ben niet boos op hem en hij niet op mij, maar we hebben geen klik. We zouden wel met elkaar kunnen werken voor een groter belang, hoor.

Je hebt een stressvolle baan. Wat doe je erbuiten om een beetje rust in je kop te houden?
Ik train graag, krachttraining en zo, al word ik wat gammeler en blessuregevoeliger. Ik houd af en toe van golf, maar dan voor de rust en het liefst in mijn eentje. Dan hoef ik niet al die info, grappen en grollen van een hele groep om me heen. In mijn eentje op de baan lopen geeft me rust in mijn kop.

Daarbuiten zit je waarschijnlijk constant aan de telefoon.
Ja, maar daar ben ik niet uniek in. Ons werk is die telefoon, het reizen, praten, denken. Er wordt hier heel veel gedacht over hoe transfers gaan lopen. Michel van Egmond schrijft nu een boek over mijn leven en reist mee. Dan gebeuren er dingen en zegt hij: “Hoe kan dit nou? Ik ben de hele dag bij je en ik heb helemaal niet gemerkt dat dit ging gebeuren.” Transferzaken die voor agenten heel normaal zijn, zijn dat niet voor een buitenstaander.

Hoe ziet jullie samenwerking achter jouw biografie eruit?
Michel volgt me nu al een paar maanden. Soms is hij bij me thuis, soms is hij hier op kantoor, soms vliegt hij mee. Ik houd me niet in, maar ik ben er niet op uit om tikkies uit te delen en mensen te beschadigen. Kijk, in de voetballerij zit natuurlijk ontzettend veel humor. Het lachen, het cynisme, het dollen, dat is het leuke. Mensen die echt in de kern van het vak zitten, zijn redelijk relaxed, kunnen relativeren en hebben zelfspot. Alle mensen eromheen, dat zijn de nerveuze factoren. José Mourinho een op een valt wel mee, Louis van Gaal een op een is onwijs leuk, de humor met de spelers ook.

Johan Derksen heeft in een column een keer over jou geschreven dat je juist helemaal geen zelfspot hebt.
Als er een zelfspot heeft, ben ik het wel. Maar goed, niet alles wat Johan zegt, klopt. Johan heeft vreselijke dingen over mij gezegd, maar hij heeft ook complimenten aan mij gegeven. So be it. Ik heb wel altijd moeite gehad met onterechte kritiek, al is dat een kwestie van perceptie. Wat ik onterecht vind, kan een ander terecht vinden. Ik heb de fase in mijn leven wel bereikt dat ik dat verschil zie.

Die opmerking van Johan Derksen hield je dus niet tegen je boek uit te geven bij zijn uitgeverij.
Dat interesseert me helemaal niks. Als ik daarop moet gaan selecteren, eindig ik heel eenzaam.

Wat vind je van het algemene beeld van zaakwaarnemers in de media?
Nou, over de grote linie vind ik dat de journalistiek heel mild is. Dat is ook wel verklaarbaar, omdat de journalistiek relaties heeft met makelaars voor nieuws. Iedereen werkt met elkaar. Ze bewegen als ijsschotsen om elkaar heen, om elkaar niet aan te tikken. Dat weet iedereen en niemand doet daar moeilijk over. De echte journalistiek die vrijwel neutraal was, daarvoor moet je terug naar de jaren zestig.

Heb je nog contact met Mino Raiola?
Ik hoop het van mijn leven niet te krijgen, als je het niet erg vindt. Waarom zou ik dat in hemelsnaam willen?

Nou, hij is natuurlijk ooit onder jouw hoede begonnen.
Ik heb nooit gereageerd op Raiola in de media en dat ga ik ook niet echt doen. Dat heeft geen zin. Het heeft geen zin om de waarheid te spreken over deze man.

Waarom niet?
Omdat ik geen reacties terug wil van hem. Je moet je soms beschermen tegen bepaalde types mensen in het leven.

Goed, ander onderwerp. Je begeleidde John Heitinga in de laatste fase van zijn carrière. Wat is er misgegaan met hem bij Ajax?
Ik vind John een ontzettend gave gozer. Hij ging eerst van Everton naar Hertha BSC. Dat begon goed, maar in Berlijn kwam al wat kentering. Toen kon John van Hertha naar Ajax. Dat vonden we een schitterende terugkeer naar Nederland. We hadden met zijn allen de hoop dat John zou bijdragen aan een kampioenschap, om dan met een schaal afscheid te nemen. Dat was de planning. Maar daarna kregen de trainers van Ajax twijfel of John het nog aankon. Dat had ik niet verwacht, maar daar kan ik weinig aan veranderen.

Het verbaasde me dat die fysieke situatie van Heitinga niet al tijdens het regelen van de transfer duidelijk was geworden.
Ja, daar kan je je vragen bij stellen. Iedereen zei op een gegeven moment dat John raar liep, maar ik zei: dat deed hij al bij Atlético Madrid. Hij heeft sinds een ingreep zo gelopen, ook toen hij op het hoogste niveau ter wereld speelde. Ik heb met Frank (de Boer, red.) gesproken. Hij en de andere trainers hadden hun twijfels of het nog ging. John zei dat hij totaal geen problemen had. Ik kwam daar ook niet uit. Uiteindelijk hebben we besloten in de winterstop te stoppen. Het is niet het afscheid bij Ajax geweest zoals John het wenste, maar we deden aan damage control.

Als een cliënt van jou ruzie krijgt met zijn club, wat is dan jouw rol?
Dat hangt van de ruzie af. Daar zijn veel voorbeelden van.

Bij Ajax begeleidde je Wim Jonk, maar ook Dennis Bergkamp, Marc Overmars en Edwin van der Sar toen zij onderling ruzie kregen.
O ja, Ajax. Daar heb ik heel veel conflict of interest gehad. Dat was heel moeilijk. De reden dat ik ben blijven staan en zij bij mij zijn blijven staan, is dat ik hen heb verteld dat ik in die situatie de vader was van een aantal jongens. Ik zei dat die jongens ruzie met elkaar hadden, maar dat we wel van elkaar houden en dat ik ze als vader bij elkaar moest houden – wat heel moeilijk werd. Dat was puur gevoelsmatig. En je moet eerlijk zijn. Onderling wordt er toch gesproken en als je niet eerlijk bent, heb je de poppen aan het dansen.

Heb je geprobeerd ze bij elkaar te krijgen?
Dat was het aspect wat steeds misliep. Het probleem bij hen begon al ver voordat iedereen het wist – ik denk tweeënhalf, drie jaar geleden. Toen heb ik al geprobeerd ze bij elkaar te krijgen. Daar wist Ajax nog niet eens vanaf. Ik heb mijn best gedaan. Dat liep toen al spaak. Ik wilde met ze praten, nuanceren, maar iedereen zat zo hoog in zijn energielevel. En Ajax is een moeilijk clubje he, dat is de club met de meeste interne stromingen in Nederland, ver boven Feyenoord en PSV. Er zitten bij Ajax groepen in de structuur van de club die allemaal kracht hebben. Daarom gaan directieleden daar vaak onderuit.

Uiteindelijk was Wim Jonk de dupe.
Ik weet niet of je dat de dupe moet noemen. Een voetbalclub als Ajax is als het Romeinse rijk. De voetballers in de organisatie, zoals Wim, Dennis, Marc en Edwin, zijn allereerst voetballer. Zij zijn bezig met voetbal en veel minder met politiek. Maar door wat zij hebben meegemaakt, komen ze steeds dieper in de politiek te zitten. Ik zie ook al dat ze beïnvloed worden door de groepen van zo’n voetbalclub – belangen, strijd, groepen, tegenstanders, voorstanders. Over een paar jaar zitten ze waarschijnlijk echt in die wereld. Daar moet je doorheen. Uiteindelijk is het hoe je in elkaar zit als mens wat bepaalt hoe je eindigt.

Wordt dit het laatste seizoen van Dirk Kuyt als profvoetballer?
Dat weet je bij Dirk nooit. Misschien wacht hij tot zijn zoon met hem mee voetbalt. Met Dirk heb ik wel eens gesprekken, net als bij John, wanneer het mooi is geweest. Dirk Kuyt mag niet teveel op de bank terecht komen. Hij moet afscheid nemen met een titel, eigenlijk. Dat zou mooi zijn. Maar dan nog bepaalt Dirk dat. Hij is zo fit, zo sterk, dus ik durf die vraag echt niet te beantwoorden.

Hoe lang wil jij doorgaan als zaakwaarnemer?
Ik kan lang doorgaan met bepaalde aspecten. Ik ben wel al bezig om te zorgen dat het begeleiden op zich van jonge mensen hier door jonge mensen gedaan wordt, waarbij ik wel een stukje coach of vanuit mijn netwerk transfers kan bewerkstelligen. Ik ben gelukkig sowieso niet het type dat joviaal is met spelers, hun beste vriend wil zijn en om ze heen gaat hangen.

Dus hoe lang wil je doorgaan?
Zolang als de geest en het lichaam dat kunnen. Kijk, stoppen met werken is natuurlijk ook een raar begrip, tenzij het noodgedwongen is. Waarom moeten mensen überhaupt stoppen met functioneren? Als je je geest niet meer triggert, worden mensen heel snel oud. Dat stoppen met werken wordt ons opgelegd door de maatschappij: iemand gaat met pensioen en rusten. Wat een onzin.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.