Tom Leezer had wereldkampioen wielrennen moeten worden

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Tom Leezer had wereldkampioen wielrennen moeten worden

Het was gisteren in Qatar iets koeler dan voorgaande dagen.

Terwijl de UCI (de internationale wielerbond) haar geld aan het tellen was in het duurste hotel in Doha, reed er een groepje van 27 man badend in het zweet de laatste drie kilometer van de wegwedstrijd. Ze mochten met slechts 34 graden de hele dag door een lege woestijn fietsen.

Tussen alle krachtpatsers en sprintmachines in de kopgroep zitten twee Nederlanders: Niki Terpstra en Tom Leezer. “Demarreer!” roept de ervaren Teprstra opeens tegen Leezer. Tom denkt geen twee keer na. De meesterknecht rijdt tussen Sagan en Cavendish door en springt weg uit de groep. Niemand zag dit aankomen.

Advertentie

De UCI-commissarissen kijken plots op van achter hun ijskoude martini naar de enorme 3D-tv in de lobby en zien wat er gebeurt. Bobbie Traksel morst van de schrik zelfs een beetje champagne op de enorme zijden hoekbank. Ze realiseren zich dat hun flater-WK misschien langer in de media kan blijven hangen dan ze zouden willen.

Even geloven alle Nederlandse wielerfans het: Tom Leezer gaat wereldkampioen worden. De man die nooit verder is gekomen dan twee dagen met de bergtrui in de Vuelta (de Vuelta startte toen in Nederland, hij won de bergtrui in Drenthe), zou even de regenboogtrui pakken. In deze hitte kon namelijk alles gebeuren.

Het lukte helaas niet. Op 300 meter van de streep werd hij bijgehaald.

Maar Tom Leezer had moeten winnen. Niet alleen omdat het geweldig is als er een 30-jarige bebrilde familieman uit het Westland van alle favorieten wint. Maar vooral om te bewijzen dat het WK in Qatar geen WK was.

Dat het WK een drama was, weten we. Er was geen publiek, geen sfeer, en renners wisten door de hitte niet meer wat links of rechts was, waardoor ze de hekken in reden. Degenen die de finish wel wisten te halen, vonden daar geen schaduw, water of ijs, alleen nog meer hitte en uitputting.

Ondanks de beelden van oververhitte renners die op de grond liggen te creperen en de interviews waarin renners de omstandigheden onverantwoord en verschrikkelijk noemen, ondernam de UCI niks. Was de UCI überhaupt wel in gesprek met de renners?

Advertentie

Gelukkig wel. Ze hadden iemand aangesteld die de brug vormde tussen de renners en de organisatie: oud-wielrenner Bobbie Traksel. Hij vond echter dat er niks aan de hand was: “Ik heb nog geen renner horen klagen,” zei hij vrolijk.

Hij vond dat de renners wisten wat ze konden verwachten, dus dat er geen probleem was. Dat is een beetje alsof een brandweerman midden in een brandend huis tegen Bobbie zegt: ‘Uw huis staat in brand’, waarop Bobbie zegt: ‘Nouja, dat kan je verwachten als ik het gas aan laat staan terwijl ik mijn karbonaadjes zit te eten. Laten we nu niet te snel naar drastische maatregelen grijpen.’

Of hij een zonnesteek had opgelopen of meedeelde in de omzet van de UCI weet ik niet, maar ik gok op allebei. De UCI kreeg tien miljoen Zwitserse Franken van Qatar (meer dan negen miljoen euro) voor de organisatie van het martel-WK. Alsnog moesten de ploegen zelf betalen voor hun verblijf in de dure hotels. Waar zijn die miljoenen gebleven? “Eh… eh…. Development of the sport,” vertelde UCI-baas Brian Cookson twijfelend.

Als je in de financiële verslagen van de UCI duikt, zie je dat de organisatie, net als de FIFA, financieel handelt als een non-profit organisatie, dus alle inkomsten naar ‘reserves’ of andere vage posten kan sturen. De tien miljoen is blijkbaar ook al uitgegeven, maar de teams merken er niks van. Het feestje van de organisatie in Qatar was vast gezellig. “Wij betalen het feestje van de UCI,” benadrukte Jumbo-Lotto-voorzitter Richard Plugge, die zelf midden in de onderhandeling zat voor betere voorzieningen.

Als Tom Leezer had gewonnen, kon hij komend seizoen bij elke wedstrijd in de regenboogtrui fietsen. Als hij had gewonnen, zou hij door de organisatie ‘beste wielrenner van de wereld’ genoemd worden. Als hij had gewonnen, zou de UCI nog meer belaagd worden met vragen van kritische media, gefrustreerde Belgen (want Boonen wint niet, dus het was allemaal verkeerd) en boze teamleiders van Sagan of Cavendish. Misschien krijgen ze zelfs een brief van oud-wielrenner en teambaas Vinokourov (dat doet hij namelijk als hij iets niet oké vindt).

Ik heb dus tegen mijn tv lopen schreeuwen toen Tom demarreerde en niet alleen omdat het een Nederlander was. De UCI heeft overduidelijk heel veel fout gedaan. Je kan boos worden maar ze zullen je uitlachen. Ik hou van Tom Leezer maar hij is niet de beste wielrenner ter wereld en hij is geen wereldkampioen. Maar als je als organisatie voor het geld kiest en een wedstrijd neerzet in verschrikkelijk onlogische omstandigheden, dan kan je ook verschrikkelijk onlogische uitkomsten verwachten. Daarom moest Tom Leezer gewoon wereldkampioen worden. Hij zou bewijzen dat je sport mishandelt als je geld boven sport kiest.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.