FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Op avontuur met een groepje Franse naaktwandelaars

In 2013 moest er een 52-jarige man voorkomen voor de rechter in Perigeux, in de Dordogne.

Hij was opgepakt omdat hij naakt door een openbaar bosgebied had gelopen. De verdachte beweerde dat hij geen potloodventer was. Hij was alleen een klein stukje van het naakstrand afgeweken om een stukje te wandelen.

Hij werd vrijgesproken. De rechtbank oordeelde dat het niet zijn bedoeling was geweest om zijn naakte lichaam aan andere wandelaars te laten zien, en dat hij daar was om te wandelen. Dat was fijn voor de 52-jarige man, maar het was voor de Franse naturistenwandelwereld ook een overwinning. De rechtbank had naturistenwandelaars daarmee namelijk erkend als recreatieve sporters, in plaats van ze weg te zetten als een groep perverse mannetjes en vrouwtjes die in een regenjas verstoppertje spelen in de bramenstruiken. In heel Frankrijk zijn sindsdien meerdere verenigingen opgericht die naturistenwandelingen organiseren.

Advertentie

We contacteerden een aantal verenigingen over hun naaktloperij, maar kregen we niet veel reactie. Toch we konden het idee niet loslaten en waren nog steeds benieuwd wie er op openbare plekken hun kleren uittrekken voor een stevige – en waarschijnlijk nogal frisse – wandeling. Is dat beter dan wandelen met je kleren aan? Heeft het te maken met een gebrek aan vrijheid? Of behoefte aan frisse lucht tussen de benen? Is het een verlangen om een stapje dichter bij de natuur te staan of alleen een poging tot wat originele snapchats?

Wij besloten dat we alleen antwoorden zouden vinden als we al onze vooroordelen én onze kleren achter ons zouden laten en een keertje meegingen met een naaktwandeltocht.

“Het gaat om het gevoel van vrijheid om af te wijken van sociale wetten en de sociale structuur,” legt Jacques Frimon uit. De vice-voorzitter van de Vereniging voor de Bevordering van het Vrije Naturisme (APNEL) wandelt naakt voor ons uit in een Frans bos.

Volgens hem is naaktlopen “een reis voor de geest”, of je nu op de top van een berg staat, midden in een bos, bij een zonsondergang in de duinen of op een winderige vlakte. Ik zou het eerder vergelijken met naakt rondlopen in je eigen huis. Dat is geweldig. Maar dan heb je wel de bescherming van je eigen muren. De wandelaars waarmee we nu naakt door een Frans bos banjerden droegen niets meer dan een stevig paar wandelschoenen en een rugzak.

Advertentie

Maar als naturist is dat allemaal geen probleem. Het is juist makkelijker om imperfecties te accepteren. Overbeharing, rare vormen of een onverwachte derde tepel – het maakt allemaal niet uit. “Er was eens een zwaarlijvige vrouw die bij haar eerste wandeling moest huilen. Ze zei dat het de gelukkigste dag uit haar leven was,” vertelt Dominique, een van de wandelaars. Hetzelfde heeft hij zien gebeuren met een man die onder de brandwonden zat.

Sylvie Fasol, voorzitter van de APNEL, had vroeger helemaal niets met naturisme. Maar toen ze het op aanraden van een vriendin toch een keer probeerde, is ze het blijven doen.

“De eerste keer dat ik mijn kleren uittrok en om me heen keek, voelde dat wel raar natuurlijk. Ik voelde me beroofd van een schild, want het was de eerste keer dat ik zoiets deed. Maar niemand keek me raar aan. Mijn lichaam zit onder de littekens, maar het deed niemand iets. Daardoor werken de naturistische wandelingen als een soort therapie voor mij. Eerst was het gewoon wel interessant om te proberen, maar nu heb ik het echt nodig.”

Toch komen de naaktlopers af en toe nog in de problemen. Recreatief naaktlopen is misschien mogelijk, maar de meeste wandelaars – vooral die met kinderen – zitten niet echt te wachten op een groep naaktlopers in het bos. Die mensen willen namelijk nog wel eens moeilijk doen als er naakte mensen op de bankjes van hun favoriete wandelpaden zitten.
De Vereniging voor Naturisten Wandelaars in Bretagne (ARNB) strijdt daarom voor meer begrip voor naaktloperij. Ze willen vooral duidelijk maken dat ze geen kwade bedoelingen hebben en gewoon ergens anders dan op nudistenstranden een stukje willen wandelen.

Advertentie

Andere organisaties wijzen juist aan waar je het beste kan wandelen zonder al te veel mensen mét kleren tegen te komen. Ook zijn er verenigingen die wel naakt rondlopen, maar dat niet op openbare paden doen. Dit is het geval bij Club de Soleil. “Onze leden zijn naturisten, maar overal maar een beetje bloot rondwandelen is bij ons niet de bedoeling,” legt Claude Burel, lid van de vereniging, uit. “Wij wandelen juist alleen in vakantiecentra waar alleen naturisten zitten. Dan kun je kan wandelen zoveel je wil.”

In België gooien ze het over een andere boeg. “We hebben scouts met walkietalkies aan de voor- en achterkant van de groep,” zegt Paul-Yeves Depré, de oprichter van de eerste officiële Belgische naturistenwandelingen. “Zij waarschuwen andere wandelaars voor wat hen te wachten staat. We worden zo meer getolereerd en dat is voor ons een belangrijke stap.”

Maar ondanks dit soort waarschuwingsmethodes worden er af en toe nog mensen opgepakt. Dat komt vooral doordat de Franse wet nogal onduidelijk is over wat er precies wel en niet mag op het gebied van naaktwandelen. Het Franse wetboek zegt alleen: “Seksueel exhibitionisme in het bijzijn van anderen wordt bestraft met een jaar gevangenisstraf en 1500 euro boete.”

Die straf is duidelijk, maar “seksueel exhibitionisme” lijkt ons nogal een rekbaar begrip. Voor wat meer duidelijkheid pakten we daarom een encyclopedie erbij. Als we de enigszins verouderde Larousse Encyclopedie in onze stoffige kast moeten geloven, is exhibitionisme: “een seksuele afwijking waarbij de penis openbaar wordt vertoond, vaak begeleid door masturbatie, die niet past in de aanwezige seksuele context”. Dat zou betekenen dat als de naturist niet masturbeert, alles goed moet komen. En als vrouw heb je blijkbaar sowieso heel weinig te verliezen.

Vol goede moed lopen we verder door het bos. In totaal lopen er zo’n 35 vrolijke naturisten achter ons. “Naaktwandelen is geen exhibitionisme, want er is geen sprake van provocatie,” legt Jacques boos uit als we vertellen over de definitie in onze encyclopedie.

Hij lijkt zeker van zijn zaak. De Fransen met wie wij op pad zijn, hebben geen scouts om andere wandelaars te waarschuwen. “Wij vragen gewoon aan andere wandelaars of ze het goed vinden als wij naaktlopen,” zegt Jacques. “En we hebben nog nooit problemen gehad.”

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.