Hoe een Nigeriaanse prins zich in de Formule 1 lulde

De meeste mensen waren dik in orde, maar er zaten er ook een paar tussen wiens motieven en methodes geen zuivere koffie waren.

Bij de interessantste mensen in de sport zit prins Malik Ado Ibrahim, een man van wie nog steeds niet helemaal duidelijk is waarom hij zich twintig jaar geleden met de sport besloot te bemoeien, om daarna weer te verdwijnen.

Laten we teruggaan naar 1999, toen Lewis Hamilton nog rond reed in karts. Dit was het jaar waarin McLaren-legende Mika Hakkinen zijn tweede wereldtitel won. Maar we focussen ons in dit geval op wat er in de achterhoede van de Formule 1 gebeurde. Daar worstelde een team met wagens die het niet haalden bij de concurrentie. Nu is dat trouwens McLaren, toen was dat Arrows.

Eind jaren negentig zat Arrows alweer een jaar of twintig in de Formule 1. Het team had nog nooit een race gewonnen, maar verkeerde altijd in de financiële problemen. Arrows wisselde vaak van eigenaar, zo was het bijvoorbeeld kort eigendom van een Japans logistiek bedrijf. Toen contracteerde het Taki Inoue, die vooral bekend is doordat hij twee keer aangereden werd op een circuit.

Arrows werd in 1996 gekocht door Tom Walkinshaw, die voor een enorme stunt zorgde toen hij de regerend wereldkampioen Damon Hill binnenhaalde voor het seizoen van 1997. De samenwerking werd geen succes en was peperduur voor het team, dus Hill vertrok na een jaar. In 1998 was Arrows weer een nietszeggend team in financiële zorgen.

Maar in 1999 waren er verse investeringen op komst van een mysterieuze Afrikaan met koninklijk bloed. Prins Malik maakte zijn entree.

Malik kwam naar eigen zeggen van een privéschool in Engeland, al weet niemand zeker waar. Hij zei de prins van het Igbira-volk te zijn. Dat is waarschijnlijk waar, maar aangezien er minstens 75 koninklijke families zijn in Nigeria, was het niet alsof prins Constantijn aanklopte bij het raceteam om een handje te helpen met zijn koninklijke centen. Malik zei ook dat hij eens mee had gedaan aan de 24-uur van Le Mans, wat niet onmogelijk is, al is er geen bewijs van Malik’s deelname.

Arrows vond het moeilijk om Malik af te wijzen, of hij nou de waarheid sprak of niet. Malik beloofde tonnen te investeren, waarmee het team betere coureurs en motoren zou kunnen kopen. Walkinshaw stond ervoor open en Malik kwam in 1999 aan boord bij Arrows. Hij wist een bank te overtuigen bij te springen en werd eigenaar van zo’n twintig procent van het team.

De prins huurde meteen een gelikt PR-bureau in om van hem een beroemdheid te maken. Hij wilde graag de aandacht op zichzelf gevestigd hebben, maar was niet van plan alleen vanaf de zijlijn toe te kijken om van zijn investering te genieten. Hij wilde geld binnenhalen via T-Minus, een merk dat energiedrankjes, kleding en motoren zou gaan verkopen. Het feit dat je nog nooit van het merk gehoord hebt, zegt alles over het uiteindelijke succes ervan. T-Minus leverde geen geld op.

Niet alleen het businessplan faalde. De prestaties op het circuit waren bagger. De la Rossa behaalde wel een punt bij zijn debuut in de Formule 1, wat verder alleen is weggelegd voor coureurs als Lewis Hamilton en Sebastian Vettel. Maar de Spanjaard behaalde dat jaar verder geen succesjes. Zijn ploeggenoot, de Japanner Toranosuke “Tiger” Takagi, deed het nog slechter. Uiteindelijk bleef het voor Arrows in 1999 bij dat ene puntje uit de eerste wedstrijd.

Aan het einde van het seizoen, toen duidelijk werd dat het jaar op een fiasco uit zou draaien, was Malik opeens in geen velden of wegen te bekennen. Malik zou het geld overmaken voor zijn twintig procent van de aandelen, maar Arrows kreeg het geld nooit binnen. Uiteindelijk werd T-Minus verwijderd als sponsor van het team. De prins verdween uit de Formule 1.

Het zure hieraan is dat Arrows nooit helemaal herstelde van de loze beloftes van de prins. Ze strompelden nog tweeënhalf jaar door, maar kapten er uiteindelijk mee tijdens het seizoen van 2002. Arrows verdween helemaal uit de racewereld, maar Malik dook later weer op. In 2008 verscheen hij in de rechtszaak, omdat hij aangeklaagd werd voor het stelen van geld dat hij had gekregen om een jonge NASCAR-coureur te helpen.

Malik werd uiteindelijk vrijgesproken, maar kon de Texaanse gevangenis waar hij zat niet uit. Hij had tijdens het proces meineed gepleegd en moest daarvoor een borg van 35.000 dollar betalen. Dat geld had hij niet. Malik kwam uiteindelijk vrij, maar in 2010 vaardigde de Texaanse staat opnieuw een arrestatiebevel uit voor hem. Hij was voorwaardelijk vrij, maar werd ervan verdacht 200.000 dollar gestolen te hebben om een bedrijf, The Bridge, op te zetten.

Wat deed Malik in de Formule 1? Het kan dat hij er oprecht in geloofde dat T-Minus een succes zou worden. Het kan ook dat hij gewoon wat tijd door wilde brengen in de glamourwereld van de Formule 1, dat hij droomde van rondflaneren bij de Grand Prix van Monaco.

Maar misschien waren zijn motieven minder mooi. We weten het gewoon niet, omdat Malik nooit in is gegaan op zijn tijd in de sport. Maar wat we wel kunnen leren van zijn verhaal is een hele oude en bekende les: als iets te mooi klinkt om waar te zijn, is het waarschijnlijk te mooi om waar te zijn.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.