Het verhaal van King Kazu: de vijftigjarige profvoetballer uit Japan
Foto: JLeague Photos

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

Het verhaal van King Kazu: de vijftigjarige profvoetballer uit Japan

Kazuyoshi Miura werd in februari dit jaar vijftig jaar.

Dat is op zich niet zo bijzonder, een Japanner die vijftig wordt. Maar Kazuyoshi is ondanks zijn vijftig jaar nog altijd profvoetballer, op het tweede niveau van Japan, waar hij met de Nederlandse Calvin Jong-A-Pin in het team zit. Kazuyoshi, ook wel King Kazu, is een held in Japan, op wie zelfs hele kindercartoons zijn gebaseerd.

Kazu was als jongetje al vastberaden om profvoetballer te worden. In 1982 vloog hij als vijftienjarige in zijn eentje naar Brazilië, het land van het sambavoetbal, om het te maken als profvoetballer. Japan begon zich in die tijd te interesseren in voetbal, maar het land had nog geen professionele voetbalcompetitie of iets dat daarop leek. Kazu vertrok daarom naar Brazilië, tegen de zin van zijn familie in. In Brazilië zat destijds al een grote Japanse gemeenschap. In het begin verdiende hij zijn geld als gids voor toeristen en als straatverkoper.

Advertentie

Maar Kazu flikte het. Hij tekende eerst een jeugdcontract bij Clube Atlético Juventus, om daarna in 1986 zijn eerste profcontract te tekenen bij Santos. In Japan kregen ze al snel in de smiezen dat Kazu wat ongelofelijks voor elkaar had gekregen. De spits groeide uit tot een held en werd als superster onthaald toen hij in 1990 van Santos overstapte naar het Japanse Yomiuri FC, dat later omgedoopt zou worden tot Verdy Kawasaki.

Kazu in stadion Urbano-Caldeira van Santos, zijn eerste profclub. (Foto via Terceiro Tempo)

“Mijn spel werd veel beter door mijn tijd in Brazilië. Ik heb technieken geleerd die we nog niet kenden in Japan, wat belangrijk is voor de ontwikkeling van het Japanse voetbal,” zei Kazu destijds in Braziliaanse media. Hij wilde naar Japan terugkeren om te zorgen dat dat land het beste voetballand van Azië zou worden. Daarin is hij geslaagd. De Japanse competitie heeft nog steeds het meest constante voetbal van niveau in Azië. China smijt nu natuurlijk met geld, maar dat is werk op de korte termijn.

Kazu zorgde voor de eerste grote groepen voetbalsupporters in Japan. Zijn leven en houding helpen bij zijn sterrenstatus. Zo was hij de zoon van een maffiafamilie. Journalist Jake Adelstein schrijft in zijn boek Tokyo Vice dat Kazu met de achternaam van zijn moeder speelt, omdat zijn vader Nobu Naiya nauwe banden met de Yakuza had.

In het Japanse uitgaansleven was de Kazu Dance in 1993 helemaal hip. Het dansje was gebaseerd op de manier waarop King Kazu zijn doelpunten vierde voor Verdy Kawasaki. En ze hadden genoeg kansen om dat dansje te zien, want scoren deed Kazu best vaak. In 192 wedstrijden voor de club maakte hij 100 doelpunten. In 1993 werd hij ook uitgeroepen tot beste speler van Azië, beste speler van de Japanse J-League en trouwde hij met een bekende Japanse actrice.

Advertentie

“We hebben heel veel aan Kazu te danken. We kunnen nu wel veel spelers uit het buitenland halen die het Japanse voetbal een impuls geven, maar we moeten onze eigen helden ook eren. Kazu was onze man,” zei Saburo Kawabuchi, een van de pioniers van het Japanse voetbal, op de website van Panenka.

Kazu trok de aandacht van Europese clubs met zijn Japanse doelpunten. Genoa bood hem een contract aan en zo werd Kazu de eerste Japanse profvoetballer in Italië. Maar hij had pech in Italië. Al in zijn eerste wedstrijd tegen AC Milan brak hij zijn neus in duel met Francesco Baresi. De Japanner werd met een hersenschudding afgevoerd naar het ziekenhuis. Uiteindelijk speelde hij maar 24 wedstrijden, waarin hij maar één keer scoorde tegen Sampdoria. “Het was heel tof om de derby met mijn doelpunt te beslissen. Ik zal me die intense emotie altijd herinneren,” zei hij daar later over tegen Gazzetta dello Sport.

Italië werd al met al geen succes, maar Kazu werd met open armen ontvangen in Japan, waar hij terugkeerde bij Verdy Kawasaki.

Kazu werd de talisman van het Japanse nationale elftal. In de kwalificaties voor het WK van 1994 scoorde hij twaalf doelpunten in veertien wedstrijden. Helaas misten de Japanners het toernooi in Amerika toen door een nederlaag tegen Saoedi-Arabië. Dat Kazu er op het WK van 1998 niet bij was, is onverklaarbaar. In de kwalificaties voor dat toernooi scoorde hij achttien keer in negentien wedstrijden. Maar bondscoach Takeshi Okada was extreem fan van discipline en zag Kazu als een “Braziliaanse excentriekeling”.

Advertentie

Kazu tegen Oezbekistan tijdens de kwalificaties voor het WK van 1998. (Foto via Kimimasa Mayama)

Om de vieze nasmaak van het gemiste WK weg te spoelen, ging Kazu weer richting Europa. Maar weer lukte het hem niet om zijn Japanse stropersinstinct uit de verf te laten komen op de Europese velden. Wel speelde hij een wedstrijd in de Champions League. Daarmee werd hij de eerste Japanner ooit in het hoogste toernooi voor clubs. In 2005 tekende hij op 35-jarige leeftijd voor Yokohama FC, waar hij nog steeds een belangrijke troef is voor de trainer.

Kazu doet al zijn hele carrière klusjes naast zijn werk als voetballer. Zo spreekt hij een stem in voor de animatieserie Detective Conan. Op zijn hoogtepunt was Kazu zo populair dat hij meerdere keren per dag van jas verwisselde om zo min mogelijk herkend te worden door supporters en media. Het verhaal gaat zelfs dat hij een appartement in Tokio had waar hij alleen kleding had hangen, zodat hij snel van outfit kon wisselen.

Wat hem niet lukte met het nationale voetbalelftal van Japan, lukte Kazu wel met het landelijke zaalvoetbalteam. In 2012 ging hij naar het WK in Thailand, maar helaas werd het team daar al uitgeschakeld voordat hij een goal kon maken. Maar toch, op zijn palmares staan onder meer vier Japanse landstitels, het Paranaense kampioenschap, een Kroatische titel en nog een paar Japanse prijzen.

Kazu de superster. (Foto via Will Burguess, Reuters)

Tussen alle aandacht van supporters, paparazzi’s en televisie-optredens door verloor Kazu langzaam aan zijn scherpte als doelpuntenmaker. Maar 55 doelpunten in 88 wedstrijden voor de nationale ploeg en zijn dertigste seizoen als profvoetballer spreken voor zich. “Als ik geen voetballer was geweest, had ik denk ik niet bestaan,” zegt Kazu, die een hekel heeft aan de pers, in een van zijn weinige interviews op YouTube.

Onze vriend Kazu scoorde op 12 maart voor het laatst voor Yokohama FC, de winnende tegen Thespa Kusatsu (1-0). Met dat doelpunt scherpte hij zijn record aan als oudste doelpuntenmaker van de competitie.

Vijftig jaar godverdomme. Wat een man.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.