Toch is het mannenteam van Fiji dit jaar wereldkampioen en de belangrijkste gegadigde om een gouden medaille te behalen in Rio bij de Rugby Sevens. Ook het vrouwenteam dingt mee om de prijzen op de Olympische Spelen. Het zou een primeur zijn, want Fiji heeft nog nooit een olympische medaille gewonnen. Hoe kan zo’n klein land, gecoacht door een roodharige Brit, zulke beestachtig goede rugbyers produceren?
Advertentie
Fiji bestaat uit meer dan 330 verschillende eilandjes, waar verschillende talen, religies en gebruiken gangbaar zijn. Alle eilanden delen in ieder geval één ding: een enorme passie voor rugby. De sport wordt er bij alle kinderen met de paplepel ingegoten. Wie geen geld heeft voor een bal (en dat geldt voor veel mensen in Fiji) gebruikt een plastic fles, een kokosnoot, een paar sokken of wat er op dat moment ook maar voorhanden is. Er loopt in Fiji daardoor ontzettend veel talent rond. Coach Ben Ryan liet zich al eens ontvallen dat hij lokale eilandbewoners in oefenwedstrijden heeft zien winnen van de nationale teams van bijvoorbeeld Argentinië en Frankrijk.De passie voor de sport is enorm. Na het winnen van de World Series in 2015 kreeg het hele land een nationale vakantieweek. Bij grote toernooien gaat vrijwel het hele land even op non-actief om de nationale trots te kunnen zien spelen. Dat is lastig als je een huis vol buurtbewoners hebt om gezamenlijk de wedstrijd te kijken en je vergeten bent wat snacks in te kopen. Aan de andere kant is de kans groot dat de supermarkthouder dan ook bij je thuis zit, waardoor er vast wel wat te regelen valt.Ondanks het fanatisme heeft Fiji nog nooit een rugby-medaille op de Olympische Spelen gehaald, sterker nog, het land heeft überhaupt nog nooit een olympische medaille binnengesleept. Dit jaar gaat het dan echt gebeuren, denken veel Fijiërs: de eilandengroep gaat eindelijk een gouden plak halen. Reden voor het optimisme bij de lokale bevolking is een roodharige Engelsman met veel sproeten. Sinds 2013 is Ben Ryan de coach van de Fiji Sevens, dat onder zijn leiding de successen aan elkaar rijgt. Op zijn LinkedIn-profiel heeft hij de titels (negen in totaal) en records keurig op een rijtje gezet. Onder Ryans leiding wonnen de eilandbewoners onder meer tweemaal de prestigieuze World Series achter elkaar. Inmiddels is hij uitgegroeid tot een nationale levende legende, er worden kinderen naar hem vernoemd en hij heeft zelfs een hilarische tribute song(niet kijken als je allergisch bent voor slechte rijm of autotune).
Advertentie
Ryan kan nergens naartoe zonder gespot te worden. Hij leeft eigenlijk in een soort panopticum, maar dan tropisch en gezellig. Iedereen weet hoe zijn auto eruitziet, als hij door een dorp rijdt wordt zijn Fijische naam (Benny Ryanny) gescandeerd en iedereen wil met hem op de foto. Alleen al door zijn uiterlijk is het voor hem onmogelijk om ongemerkt over straat te gaan. Een ginger in Fiji is ongeveer net zo zeldzaam als een ijsbeer in een woonwijk in Hendrik-Ido-Ambacht.
Ben Ryan (rechts) met Waisale Serevi, in een inmiddels voor hem natuurlijke houding, geduldig poserend voor een camera. (Foto: Flickr)Voordat hij bij de nationale ploeg van Fiji werkte, was Ryan de coach van het Engelse Rugby Sevens team. Hoewel hij succes had, verloor Ryan zijn liefde voor het rugby en was hij toe aan een nieuwe uitdaging. Hij maakte zich al snel populair in Fiji door de eerste vier maanden (toen de bond financiële problemen had) onbetaald te werken. Het contrast tussen het regenachtige Engeland met verwende spelers en het zonnige, relaxte Fiji is enorm. Voor de spelers is het een enorme eer dat ze voor het nationale team mogen spelen. De Fijiërs weten wat het is om hard te werken, er zitten namelijk onder meer hotelportiers, gevangenisbewaarders en militairen in de spelersgroep. Ryan heeft de spelers wat betreft tactiek veel bijgebracht en ook de voeding is flink verbeterd. Voor elke training eten de spelers bruine kokosnoten, na elke oefensessie een groene variant.
Advertentie
Toch moet gezegd worden dat Ryans periode in Fiji niet alleen maar kokosnoot en maneschijn is. Vorig jaar overleed Iosefo Tabalala, een Fijische rugbyer, onverwacht in zijn slaap. Hij was pas 32 jaar oud. Een natuurramp begin dit jaar had een nog grotere impact. Op 20 februari werd Fiji getroffen door een orkaan. Meer dan 62.000 mensen (ruim zeven procent van de gehele bevolking) raakten hun huis kwijt, meer dan veertig mensen overleden en de schade liep op tot ongeveer een miljard dollar. Het is voor de nationale rugbyploeg alleen maar meer motivatie om het olympische avontuur tot een goed einde te brengen.De vraag blijft wel hoe het kan dat Ryan zo succesvol is met Fiji. Het belangrijkste element is volgens kenners dat hij een goede mix heeft gecreëerd tussen lokale jongens en een aantal grote namen, zoals Jarryd Hayne. Bovendien zijn de spelers fitter dan voorheen en is Ryan tactisch sterk. Dat andere teams de hete adem van Fiji in de nek voelen moge duidelijk zijn. Landen als Australië en Amerika kijken jaloers naar de selectie van Ryan. De grootste concurrenten voor het goud lijken dit jaar Zuid-Afrika en de All Blacks van Nieuw-Zeeland te zijn.
De spelers van Fiji bij het uitvoeren van een war dance, genaamd de ‘Cibi’. (foto: Wikimedia)Eigenlijk houdt elke inwoner van Fiji stiekem toch wel rekening met een medaille deze Zomerspelen. Het talent is er, de passie is aanwezig en ook met het zelfvertrouwen zit het wel goed. Het enorme verwachtingspatroon en de druk die zal ontstaan zijn waarschijnlijk de grootste valkuilen. Het verhaal van Fiji is inmiddels zelfs opgepikt door Hollywood. Er zijn plannen om een grote documentaire, die zal draaien over de hele wereld, over de rugbyploeg te maken.Het wordt fascinerend om te zien hoe de Fijiërs het winnen van een eerste medaille op de Olympische Spelen zullen vieren. In 2012 won Iliesa Delana wel al een gouden plak op de Paralympische Spelen. Hij kreeg een vorstelijke ontvangst van duizenden mensen toen hij terugkeerde, verscheen op een speciale munt, kreeg een nieuw huis van de regering en werd twee jaar later bij verkiezingen zelfs gekozen om in het parlement plaats te nemen. Als je in het achterhoofd houdt dat rugby veruit de populairste sport in Fiji is, geeft het een impressie van hoe het onthaal bij een gouden medaille op dat onderdeel zal zijn. Het zal ongetwijfeld een episch, Hollywood-waardig feest worden.—Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.