De reputatie van Ruud van Nistelrooij als ruziemaker in Engeland
Illutratie door Dan Evans

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

De reputatie van Ruud van Nistelrooij als ruziemaker in Engeland

In de moderne Premier League vind je niemand meer zoals Ruud van Nistelrooij.

Zijn soort is uitgestorven. Hij was de productieve, fragiele, arrogante Nederlander die met gemak Manchester United naar de titel schoot. Robin van Persie was een logische opvolger, maar die ging naar een aartsrivaal. Daar stopte de bonte verzameling van Nederlandse topspitsen en alles wat overbleef was de komst en ondergang van Memphis Depay. Tegenwoordig zijn er maar weinig aanvallers in de Premier League die het gat dat van Van Nistelrooij achterliet weer kunnen vullen. Hij was de hipster van zijn tijd en de ouderwetse nummer-negen-cultuur onder de spitsen is nu niet meer in de mode. Er is niemand met dezelfde reputatie als onze Ruud.

Advertentie

Vreemd genoeg gaat het als het over Ruud van Nistelrooij gaat nooit over de honderdvijftig doelpunten die hij voor Manchester United scoorde. Toch zijn er echt wel momenten die vaker genoemd mogen worden. Zo trok hij het volledige team naar de overwinning door drie goals te scoren tegen Southampton in het seizoen 2001/02, scoorde hij het volgende seizoen drie hattricks tegen Newcastle, Fulham en Charlton en wist hij het seizoen daarna Leicester in zijn eentje compleet af te slachten. Hij zette een record neer door in tien achtereenvolgende wedstrijden te scoren, maar mensen begonnen er pas over toen Jamie Vardy het record verbrak in 2015. In plaats van al deze prestaties wordt Ruud in Engeland vooral herinnerd door zijn eigenaardige liefde voor controverse en de manier waarop zijn carrière tot een verrassend stilgezwegen einde kwam.

Er zit in Engeland een flinke portie frustratie verborgen in de algemene herinnering van Van Nistelrooij. Zelfs op het hoogtepunt van zijn tijd bij United werd hij als luie spits gezien. Zijn bijna constante stroom aan goals bestond volgens velen uit wat gelukkige puntertjes en intikkers bij de tweede paal. Ruud straalde dat ook een beetje uit. Maar dat hij altijd stond waar hij moest staan, was geen geluk of luiheid. Het was onderdeel van zijn ongelooflijke talent. Maar zijn critici zagen het niet. Misschien waren ze jaloers of waren ze verblind door zijn sexy uitstraling en woeste kapsel.

Advertentie

Maar ondanks zijn talent trok Van Nistelrooij als speler en als persoon bijna altijd haat en kritiek naar zich toe van iedereen die niet voor United was. Hij voldeed wel aan de nationale verwachtingen van een langharige, goed verzorgde Europese voetballer, maar had ook wat kwaadaardige trekjes, zoals de totaal on-Britse schwalbe. Nooit was de voetbalwereld meer tegen fopduiken dan rond het jaar 2000. Hordes aan buitenlandse spelers kwamen met hun schwalbes het karakter van het Engelse voetbal aantasten. Niet alleen met hun laffe toneelspel, maar ook met hun onvoorstelbare talent, tactische flexibiliteit en de mogelijkheid om de bal voor de verandering over de grond te passen. Van Nistelrooij was degene die voor veel Britten deze veranderingen personificeerde; hij werd een doelwit van frustratie.

De klachten over Ruuds schwalbes waren misschien wel terecht, maar de kritiek over zijn goal hanging was dat niet. Na een beroemde wedstrijd waar we later op terugkomen, zei Arsène Wenger over de Nederlander: “Hij is een geweldige speler, maar hij zoekt naar provocatie en schwalbes… hij ziet er goed uit op het veld, maar zijn gedrag is niet goed.” Wenger was natuurlijk helemaal objectief, maar de gemiddelde voetbalfan was het er wel mee eens. Als je Van Nistelrooijs succes combineert met zijn gevoel voor theater en egoïsme, was het resultaat simpelweg dat hij niet in de smaak viel onder supporters buiten Manchester.

Advertentie

Maar de aversie tegen Van Nistelrooij hield niet op na zijn carrière. Zijn prestaties worden constant onderschat of overschaduwd door nieuwe spelers en constante narigheid over Manchester. Maar realiseer je even dat hij de Premier League, FA Cup en League Cup won met United, net als de Gouden Schoen ondanks de concurrentie van Thierry Henry. Dan is het toch best opmerkelijk dat hij niet wereldwijd wordt aanbeden. Het lijkt erop dat Van Nistelrooij, ondanks zijn prestaties in een gouden periode, een beetje over het hoofd wordt gezien. Hij is niet echt vergeten, maar wordt ook niet geprezen zoals sommige van zijn teamgenoten of zijn rivaal Thierry Henry.

Net als Henry genoot Van Nistelrooij van grote successen aan het einde van zijn tijd in de Premier League. Hij bleef scoren met een ongekend tempo voor Real Madrid, waarmee hij uiteindelijk twee keer La Liga won. Maar de manier waarop hij in 2006 Manchester verliet, zorgde voor een nare smaak in de mond van alle betrokkenen. Dat is misschien wel de grootste reden dat zijn kwaliteiten als speler worden genegeerd.

Als mensen aan Van Nistelrooij denken, denken ze vaak aan de ruzies met Alex Ferguson en de keer dat hij de meest succesvolle coach in de geschiedenis van Manchester United een ‘cunt’ noemde. Ook waren er de gevechtjes met Cristiano Ronaldo, die eindigden in tranen. Van Nistelrooij zei tegen Ronaldo: “Run to your daddy” – hij bedoelde de Portugese assistent Carlos Queiroz, maar kwam er later achter dat Ronaldo’s echte vader heel recentelijk was overleden.

Advertentie

Dit soort verhalen zorgden ervoor dat Van Nistelrooij nooit werd gezien als een sympathieke man. In zijn laatste maanden bij United zou hij een enorm irritant individu zijn geweest die alles verstoorde. In Guillem Balague’s biografie van Cristiano Ronaldo vertelt Rio Ferdinand dat hij Van Nistelrooij Ronaldo een keer zag schoppen, waarna Ferdinand besloot hetzelfde te doen bij Ruud. Maar de Nederlander accepteerde dat niet en Ferdinand kreeg een klap.

Ondanks de zijn prestaties op het veld verliet Van Nistelrooij Old Trafford met een reputatie als vloekende vechtersbaas waardoor die als een echo in het Engelse voetbal is blijven hangen.

Het meest dramatische moment uit zijn carrière is toch wel de wedstrijd die achteraf ‘The Battle of Old Trafford’ werd genoemd. De rivaliteit tussen United en Arsenal is niet gunstig geweest voor Van Nistelrooijs tijd in Engeland, en het is dan ook niet zo gek dat dit moment op een dergelijke titanenclash uitliep. Die dag in september 2003 was Van Nistelrooijs optreden virtuoos, onvoorspelbaar en kwaadmakend tegelijk. De tegenstanders raakten zo geïrriteerd door zijn gedrag dat meerdere spelers in zijn gezicht begonnen te schreeuwen.

Het ging echt fout toen hij overdreven reageerde op gemiste trap van Patrick Vieira richting zijn knie, na een ongelukkige botsing. Het gebeurde allemaal ergens laat in de tweede helft. Zijn beweging zorgde ervoor dat Vieira van het veld werd gestuurd met een tweede gele kaart. Terwijl er over het goede en kwade van het incident tot in de eeuwigheid zal worden gedebatteerd, is iedereen het erover eens dat Van Nistelrooij de mogelijkheid zag om iemand een kaart aan te smeren en die niet kon laten liggen. Vieira moest het veld af en Van Nistelrooij mocht door. Kort daarna kreeg United een penalty in de laatste minuut, terwijl het gelijk stond. Iemand met ook maar een klein beetje kennis van voetbal weet wat er toen gebeurde.

Advertentie

Of het terecht was dat het halve team van Arsenal hem vervolgens aanvloog maakt niet uit. Het beeld van Van Nistelrooij die wegloopt van een ongecontroleerde krioelende groep Arsenal-spelers is iconisch geworden. Het is misschien wel het definiërende beeld van de rivaliteit tussen de teams, een iconisch moment in de Premier League. Van Nistelrooij kreeg uiteindelijk zijn wraak. Arsenal was een seizoen lang ongeslagen, maar hij beëindigde hoogstpersoonlijk die reeks met een penalty. Dat is alleen niet waar hij voor herinnerd wordt.
“Zijn gedrag werd slechter en slechter… Ik denk dat hij tegen het einde niet populair was.” – Alex Ferguson.

Ook in het Nederlandse elftal bewees hij dat hij bijzonder goed was in het treiteren en irriteren van zijn tegenstander. Spelers van Andorra lachten hem uit nadat hij een penalty miste en dat liet Ruud niet schieten.

Mensen denken niet aan zijn goals of zijn talent als ze terugkijken op de carrière van Ruud van Nistelrooij, maar aan zijn woede, de controverse, de verdeeldheid, en voor het feit dat hij van ruziezoeken een ware kunst maakte.

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.