De Britse voetbalnomade die werd opgelicht in Moldavië
Afbeelding via Wikicommons

FYI.

This story is over 5 years old.

Sport

De Britse voetbalnomade die werd opgelicht in Moldavië

Rohan Ricketts is geen typische Engelse voetballer die carrière probeert te maken in de vertrouwde omgeving van de Britse voetbalcompetities.

Hij is één van de weinige spelers van Britse komaf die de hele wereld is rondgereisd om centjes te verdienen met zijn hobby. Zijn passie voor avontuur brengt alleen ook wat risico’s met zich mee. Al jaren is Ricketts het slachtoffer van een eindeloze oplichtingszaak die stamt uit zijn tijd in Moldavië. VICE Sports sprak met hem. “Ik was boos, ik voelde me opgelicht. Ik moest huilen,” zegt Ricketts. In de eerste week van 2017 kreeg hij het telefoontje waar hij al bang voor was. Hij verloor de rechtszaak die hij had aangespannen tegen zijn voormalige Moldavische werkgever FC Dacia. “Toen de advocaat mij belde, besloot ik dat ik nooit meer wilde voetballen. Ik voelde me bedrogen. Tuurlijk, ik hou er van om te voetballen, maar er zitten ook veel criminele mensen in het wereldje.” De voormalige Spurs-speler ontwikkelde zich tot een cultfiguur, een voetbalnomade die hoe dan ook profvoetballer zou worden, waar dan ook. Geen bananenrepubliek werd geschuwd. Zijn advies aan iedereen die hetzelfde wil doen, is nu meer verbitterd: “Denk er nog eens over na.” “Het geeft me een vreemd gevoel als ik mensen hoor zeggen dat ik een voorbeeld ben voor Engelse voetballers, omdat ik een geweldige carrière in het buitenland heb gehad. Ik ben het daar niet helemaal mee eens. Waarom zouden spelers in het buitenland moeten gaan spelen, als ze daar gewoon opgelicht worden?” In de zomer van 2010 speelde Ricketts bij het veelbelovende FC Dacia. De club werd opgericht in 2000 en kende een snelle opmars in de Moldavische voetbalpiramide. Ze waren op weg naar hun eerste landstitel en boden ze Ricketts een driejarig contract aan. Ricketts, een speler met ervaring in de Premier League, was een grote naam voor het Moldavische voetbal en hij was op zijn beurt ook blij met deze kans. “De zaakwaarnemer die dit had geregeld noemden ze Leonid. Hij woonde in New York en had een Russische achtergrond, volgens mij. Hij hielp mij goed. Hij stond altijd voor me klaar, zelfs toen alles fout dreigde te lopen. Ik geloof niet dat hij wist wat er daarna zou gebeuren. Er was nog een andere zaakwaarnemer bij betrokken. Die heb ik nooit ontmoet en ik weet ook niet wie dat was.” Eenmaal in Moldavië ging het alleen snel bergafwaarts met Ricketts. Hij verdenkt één van zijn zaakwaarnemers ervan dat die de club had voorgelogen en hen had gezegd dat Ricketts een spits was. Hij maakte drie goals in een vriendschappelijke wedstrijd in de voorbereiding, maar uiteindelijk vertelde Ricketts dat hij eigenlijk een middenvelder was. Vanaf dat moment sloeg de sfeer om. Toen FC Dacia aan het einde van maand ook nog eens geen loon betaalde, probeerde de club te heronderhandelen over het salaris zoals dat in het contract stond. “Ik was nog niet eens betaald op dat moment, dus waar wilden ze over onderhandelen?” zegt Ricketts. FC Dacia bood Ricketts de mogelijkheid om het contract te ontbinden. Hij zou dan één maandsalaris meekrijgen. “Ze gaven mij de papieren waar dat zwart op wit op stond. Eerlijk gezegd was ik blij dat ik daarvan een document ontving, want het bewees dat het de club was die van mij af wilde.”

Advertentie

Ricketts in actie voor Tottenham in 2003 /// PA Images

“Twintig minuten later kwamen ze terug in de kamer en zeiden: ‘Rohan, we hebben een fout gemaakt, we hebben dat document nodig en zullen het corrigeren.’ Ze pakten de papieren, maar er zat geen fout in. Ze wilden gewoon niet dat ik die papieren in handen had. Ze wilden het er uit laten zien alsof ik juist degene was die weg wilde. Ik wilde niet heronderhandelen over iets dat al lang afgesproken was en daar waren ze pissig over.

Uiteindelijk zat Ricketts drieëneenhalve maand in Chisinau, en trainde zelfs op vrije dagen. Maar zijn gespeelde wedstrijden voor de club waren op één hand te tellen. Hij kreeg geen salaris in die maanden, dus aan het einde van die periode spande hij een zaak aan bij de FIFA.

De zaak kwam voor bij het sporttribunaal CAS en die veroordeelde FC Dacia tot het betalen van een schadevergoeding van 100.000 dollar aan Ricketts, die de club binnen drie weken moest betalen. “Maar ze betaalde nooit. Ze gingen zelfs in beroep tegen de zaak, omdat ze vonden dat ik onrechtmatig gehandeld had.

Belastingregelingen in sommige Oost-Europese landen zorgen ervoor dat het vaak voorkomt dat een speler twee contracten tegelijkertijd heeft. Bij Ricketts betekende dit dat er een contract was waarin stond dat hij 7.000 dollar zou ontvangen, verspreid over drie jaar, en in een ander contract stond het grootste deel van zijn salaris. Daar begonnen de problemen.

“Ze zeiden dat ik dat tweede contract zelf in elkaar had gezet. Volgens de club had ik de contracten opgemaakt in het Engels en Roemeens en de handtekeningen vervalst. Ik zou dit allemaal gedaan hebben om bij een clubje in Moldavië aan de slag te kunnen. Voor maar 7.000 dollar, verdeeld over drie jaar. Het slaat echt nergens op wat ze allemaal zeiden.

Advertentie

“Ze hebben zelfs een handschriftexpert erbij gehaald om de contracten te onderzoeken en die kwam tot de conclusie dat het mogelijk was dat het contract was getekend door iemand anders dan de club. Het tribunaal ging daar zelfs in mee en ik verloor de rechtszaak. FC Dacia hoefde mij dus geen schadevergoeding te betalen en ik moest ook nog eens de kosten van het hoger beroep betalen."

“De club moet iemand hebben gekend die invloed had op de zaak, want dit ging helemaal nergens over. Ik zou dus een contract hebben getekend die mij 7.000 dollar zou opleveren in drie jaar? Waarom zou ik dat doen? Deze hele zaak stinkt. Vooraf leek het onmogelijk om deze rechtszaak te verliezen.”

Ricketts is niet het enige slachtoffer van de praktijken van Dacia. Een Macedonische aanvaller, die net als Ricketts rond 2010 begon bij de club, ontving na drie maanden spelen maar geen salaris. In een poging om hem het land uit te jagen, begonnen wat personeelsleden van de club zich agressief tegen hem te gedragen. Maar de voetballer filmde een aantal van die confrontaties en ontving uiteindelijk een schadevergoeding van 250.000 dollar nadat hij de zaak had gewonnen.

Ricketts weet niet zeker waarom het CAS wel meeging in de zaak van zijn teamgenoot, maar niet in die van hemzelf. “Ik denk dat wij de fout maakten om te kiezen voor maar één rechter tijdens de rechtszaak. We konden er ook voor kiezen om drie rechters ernaar te laten kijken. Één rechter is natuurlijk makkelijker te beïnvloeden. Degene die deze zaak behandelde, was een Griek. Ik zeg niet dat Grieken frauduleuze neigingen hebben, maar iedereen kan omgekocht worden."

Advertentie

Ricketts heeft nu nog wel de mogelijkheid om in beroep te gaan tegen de beslissing, maar advocaten adviseren hem om dat niet te doen. Vooral omdat de geschatte kosten meer dan 23.000 euro zijn. Bovendien is het onwaarschijnlijk dat hij ooit het bedrag zou ontvangen dat Dacia zou moeten betalen.

Door de problemen bij Dacia is Ricketts ook een mooie kans misgelopen. In 2011 kwam Ingolstadt, op dat moment actief op het tweede niveau van Duitsland, met een aanbod. Maar in de tijd dat de FIFA de zaak had behandeld en Ricketts’ registratie bij Dacia had ingetrokken, was het aanbod weer verlopen. In plaats daarvan ging hij aan de slag bij SV Wilhelmshaven, een club die op het vierde niveau in Duitsland speelde. Een contract bij Ingolstadt ging dus ook nog aan zijn neus voorbij.

“Het moet wettelijk niet mogelijk zijn om verbonden te zijn aan twee verschillende contracten bij één club. Door dit systeem zijn deze mensen in staat dit keer op keer te doen. Als de wet het niet toestaat om twee contracten af te sluiten met spelers, moet de club meer belasting betalen. En daar zitten ze natuurlijk niet op te wachten.”

Ondanks wat er in Moldavië is gebeurd, ging Ricketts verder als voetbalnomade. Hij reisde de hele wereld rond tijdens zijn carrière. Hij speelde nog in Ecuador, Bangladesh, India, Hongkong, Thailand en Ierland. Maar sinds de uitspraak van afgelopen januari is hij er klaar mee. Hij hoopt nu ergens in Zuid-Amerika aan de slag te kunnen als trainer. “Op dit moment geef ik een beetje training in Toronto en wil uiteindelijk naar Colombia of Mexico. Ik spreek vloeiend Spaans en ik heb mijn UEFA-licentie, dus we zullen zien wat er op mijn pad komt.”

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.